Zoek, vind, observeer met zuiverheid

In het boek van Hesse blijft Govinda, ondanks de jaren die hij in het onderzoek heeft doorgebracht, zijn nieuwsgierigheid tonen met zijn verlangen en onopgeloste verlangen om te zoeken. De lange zoektocht, om tegen elke prijs te zoeken, leidt af van het echte bewustzijn. In een precies fragment van de tekst opent de bootsman de toespraak door te benadrukken hoe belangrijk het vermogen is om te zien of iemand het echt wil vinden. Hieronder geeft Siddartha aan hoe je twee verschillende dingen moet zoeken en vinden. Daarna wordt het belang van de pure staat van observatie, typisch voor kinderen, vergroot, begrepen als het vermogen om te observeren en te zien wat ons omringt, niet om het te laten ontsnappen na een snelle blik, om het je eigen te maken.

Onherhaalbaarheid van bestaan ​​en bewuste visie

Het thema is zeer complex, het verwijst naar de betekenis van een uniek leven, het vermogen om te leven in een wereld die voor iedereen hetzelfde lijkt, maar die de mens in werkelijkheid als de zijne kan verwerven; iedereen benadert in feite de realiteit door de ervaring van zijn eigen leven en heeft de mogelijkheid, inderdaad, de plicht om diepgaand waar te nemen wat hem omringt.

De uitdaging is het vermogen om volledig te begrijpen - elk in relatie tot zijn eigen zelf - wat deel uitmaakt van zijn eigen kosmos. De druk van de samenleving, van globale systemen, heeft in feite te vaak geleid tot afzien van een persoonlijke gedachte, tot een enkele waarneming, in relatie tot het ene ego en op dit moment, in ruil voor een voorverpakt pakket van definiërende concepten dat maak alle individuen gemakkelijk controleerbaar en beheersbaar.

Siddartha gaat verder: wijsheid kan niet in woorden worden gecommuniceerd. Het vermogen om te zien, om echt te zien, betekent dat een mens op zijn dagelijkse voorspraak op elk moment unieke ontmoetingen kan tegenkomen, uitwisselingen van zeldzame intensiteit en diepte. De waarneming, het echte zien van een bloem kan ons allemaal toestaan ​​die absolute en onherhaalbare uniciteit te vatten, gegeven door de schoonheid van een echt en onherhaalbaar bestaan. Hoe vaak in het dagelijks leven, samengesteld uit races, stress, taken (echt?), Passeren we voor bloemen? Hoe vaak hebben we de gelegenheid om zijn ware, substantiële en unieke bestaan ​​waar te nemen? Hoe vaak hebben we de kans om ontroerd te worden door die uitzonderlijke en prachtige weergave van het leven?

We gaan vaak door , verblind door onze waanzin, door de behoefte om te voldoen aan een meester systeem dat behoefte heeft aan blinde en toegewijde adepten die de voorverpakte doctrine volgen, misleid om een ​​onbeduidende zekerheid te vinden in het leven van de sinistere conformiteit. Het vermogen om bewust te zien, als het voortdurend wordt verondersteld, nieuwe perspectieven opent voor de mens, geeft iedereen de mogelijkheid om de scheidsrechter te zijn voor hun eigen bestaan, om hun eigen originele stappen te zetten, in het relatieve bestaan ​​van een enkele persoon, die uniek zal zijn origineel, onherhaalbaar.

Dit alles neemt ons weg van de goddelijke gave van het leven, maar als de waarneming individueel is, origineel, wie kan het dan onderwijzen? Siddharta waarschuwt Govinda: dit alles kan niet met woorden worden omgezet, het risico is om verkeerd begrepen te worden, om als dwazen te lijken. Of gewoon anders en uniek?

Taal en zuiverheid van visie

Het gesprek tussen de twee vrienden gaat verder op hetzelfde thema, gezien vanuit het perspectief van communicatie en zijn grenzen. Taal is de vrucht van een definitieconventie, van een conceptuele classificatie, gekenmerkt door alle limieten die voortvloeien uit de noodzaak om originele gewaarwordingen en emoties in categorieën onder te brengen. De limiet van dit proces en de schade die het gevolg is van de zuiverheid van de sensatie is duidelijk. Dit mechanisme vertaalt zich te vaak in de mens van communicatie naar gedachte, en voor het dominante systeem is het uiterst eenvoudig om de oorspronkelijke gedachten van elk te annuleren, om ze in iets soortgelijks te vervangen, maar wat de verdienste heeft (defect?) gemakkelijk gelabeld en daarom gecontroleerd.

Relativiteit, unieke relativiteit, tijd

De toespraak blijft zich concentreren op het concept van relativiteit . De verschijnselen van het leven kunnen niet alleen worden gedefinieerd als wit of zwart, goed of slecht, in hen bestaan ​​veelvoudige aspecten naast elkaar. Het concept van relatieve absolute wordt uitgedrukt volgens dat elk dagelijks fenomeen door iedereen wordt waargenomen in hun relatieve absoluutheid. Dit alles verwijst naar de taoïstische filosofie die het concept van acceptatie van het leven en zijn oneindige aspecten bepleit voor wat ze zijn; in het accepteren van diversiteit en uniciteit, in het begrijpen van het unieke en onherhaalbare moment .

Siddharta kadreert daarom het thema van de unieke relativiteitstheorie en introduceert het concept, dat recentelijk door Albert Einstein werd uitgedrukt. De gedachte aan de vierdimensionaliteit van ons bestaan. Het is intuïtief dat de verschijnselen die ons leven leiden, in vier dimensies geplaatst en volledig waarneembaar zijn. Het is ook waar dat het vermogen om de vierde dimensie te leven aan de mens ontsnapt: tijd . Ons vermogen in deze zin is vergelijkbaar met dat van een schaduw die probeert de derde dimensie waar te nemen. In de perceptie van het enige moment voor wat het is, vergelijkbaar met oneindige anderen, maar uiterst origineel, identificeert Siddharta de locatie van hetzelfde in een unieke en absolute dimensie, wat niet kan, rekening houdend met zijn geschiedenis en zijn antecedent en daaropvolgende reflecties op de bestaan, om als eindig te worden beschouwd, maar veeleer dat het kan worden gezien als een essentieel onderdeel van het geheel, dat eeuwig aanwezig is .