Het legendarische karakter van de taoïstische traditie, Chang San Feng, was een deskundige monnik van vechtsporten, alchemie en acupunctuur. Een man van bewonderenswaardige fysieke en mentale vermogens: hij bedacht niet alleen tai chi chuan en de 12 basale krijgskunsten, maar ze zeggen dat hij na zijn eerste lezing ook veel boeken uit zijn hoofd had geleerd.

Het legendarische leven van Chang San Feng (1270 na Christus - onsterfelijk)

Chang San Feng is een personage omringd door een aura van mysterie dat geloofwaardige historische gegevens en verhalen mengt die een mengeling vormen van taoïstische mythes en verhalen over de Chinese populaire cultuur. Historische bronnen beschrijven hem als een man van opmerkelijke gestalte, "de bouw van een schildpad", in termen van stevigheid, "achterkant van een kraan", in termen van flexibiliteit.

Chang San Feng groeide op in de tempels van de Shaolin-monniken, voltooide studies op hoog niveau op literair en filosofisch gebied en was 'geobsedeerd' door één doel: het creëren van een krijgsstelsel dat de lichamelijke expressie van het taoïsme zou zijn. Monnik, asceet, alchemist, Chang San Feng bracht zijn leven door met het bestuderen van het lichaam, de cycli van de natuur en de regulatie van de interne vitale energie die qi wordt genoemd .

Volgens de legende droeg hij zowel in de winter als in de lente een eenvoudig stoffenpak en een overjas van gevlochten biezen. Ongeacht roem en roem, gaf hij zichzelf over aan het leven van een kluizenaar toen hij beide bereikte. Hij reisde door heel China en toen hij een daadwerkelijk krijgsstelsel ontwierp, gebaseerd op zowel interne als externe energie en kracht, bouwde hij een hermitage op de beroemde berg Wudang waar hij de 12 krijgskunnen ontwikkelde waaruit vele externe en interne stijlen voortkomen, creëerde hij de 108 vorm van yang-achtige tai chi chuan gaf geboorte aan een eerste gecodificeerde vorm van zelfverdedigingstechnieken. De legende van Chang San Feng is nog steeds springlevend in de oosterse cultuur; Chinese televisie produceerde in 2002 een drama - een soort dementerende actiefilm met afleveringen - met de titel (Young Chang San Feng, (Originele titel: The young Zhang Sanfeng) .

Chang San Feng en de taoïstische filosofie

Chang San Feng is misschien het cijfer dat het best de voorschriften van de taoïstische filosofie samenvat. De taoïsten hebben een hele reeks trucs, ideeën, mentale en fysieke oefeningen getheoretiseerd en in de praktijk gebracht, met één enkel doel: onsterfelijkheid.

In het Chinees bestaat het woord 'onsterfelijkheid' uit het xian- ideogram dat de woorden 'persoon' en 'berg' identificeert. Nu, in sommige Chinese teksten is deze onsterfelijkheid de metafoor voor een gezond leven dat leidt tot een vreedzame overgang; in die zin zou je de Taoïstische filosofie kunnen durven aanpakken bij de gedachte aan Seneca. Als dan de geest bepaalde hoogtes bereikt van uiterlijk en innerlijk onderzoek, dan kunnen we spreken van totale afdaling, werkelijke onsterfelijkheid .

Eten, ademen, voelen, zeggen, het lichaam op een bepaalde manier bewegen: dit alles zou leiden tot het eeuwige leven. Chang San Feng, die aan het eind van zijn leven een atleet, geleerde, reiziger was, werd een asceet. En dat einde bleek een nieuw begin te zijn, zoals gebeurt met elke zichzelf respecterende onsterfelijke.

Chang San Feng, de slang, de kraan

Veel bronnen erkennen Chang San Feng als de uitvinder van de Tai Chi Chuan taoïstische zachte interne krijgskunst. Volgens de legende kwam de inspiratie naar hem toe na het observeren van het gevecht tussen een kraan en een slang ; toen hij zag hoe de twee dieren elkaar uitdaagden, werd hij aangevallen door het idee om een ​​stijl van strijd te creëren die lichtheid en behendigheid combineerde en die gebaseerd was op het principe van de Tao, volgens welke het noodzakelijk is de tegengestelde krachten te absorberen zonder ze te proberen te onderwerpen of te overwinnen.