Aloë vera: bijwerkingen



Aloë vera ( Aloe barbadensis mille ) is een plant van de familie Aloeacee . De term Aloë is afgeleid van de Griekse wortel Alos, wat 'zoute substantie' betekent, misschien in relatie tot zijn maritieme habitat; in het Arabisch is de term aloë afkomstig van alua, wat 'bitter' betekent, net als het sap van de plant.

Het staat bekend onder de milennianen vanwege zijn ontstekingsremmende, zuiverende en voedende geneeskrachtige eigenschappen . Het wordt ook veel gebruikt in cosmetica en is goed voor mensen met hiv en leukemie. Laten we meer te weten komen over de kenmerken en bijwerkingen van Aloë vera .

Aloë vera: kenmerken en eigenschappen

Aloë vera is een meerjarige vetplant die een hoogte van 1 m kan bereiken. De bladeren worden gespot in de groeifase en van een uniforme groene kleur in volwassen toestand. Bedekt met een beschermende film, omsluiten ze de Aloine en een watervoerende parenchym bestaande uit de gel van de plant zo veel gezocht.

De aloë-bladeren hebben ook doornen langs de zijkanten; de bloemen, van geel tot rood, bestaan ​​uit een trosachtige bloeiwijze met een vergrote as; de vruchten bestaan ​​uit een loculicidale capsule.

De actieve ingrediënten van aloë vera bevinden zich in de gel die wordt geëxtraheerd uit de bladeren en die immunostimulerende, ontstekingsremmende, zuiverende, voedende en remineraliserende eigenschappen heeft.

Aloë herstelt de functionaliteit van de luie darm en voert een evenwichtsactie uit op de pH en bacteriële flora, nuttig bij constipatie en diarree.

De genezende en re-epitheliserende eigenschappen van aloë, aan de andere kant, zijn te wijten aan de aanwezigheid van polysacchariden die zijn afgeleid van mannose (glucomannanen), die de activiteit van macrofagen stimuleren, de collageensynthese verbeteren en de celregeneratie verhogen.

Aloë vera bevat ook Acemannan, met een immunomodulerende werking, die in staat is om immuunresponsen te reguleren op infectieuze of sensibiliserende agentia, zoals in het geval van allergieën of auto-immuunziekten en tegen toxines en tumoren.

Aan steroïden wordt daarentegen de ontstekingsremmende eigenschap toegeschreven, vergelijkbaar met die welke wordt uitgeoefend door op synthetische steroïden gebaseerde geneesmiddelen, vaak gebruikt in reumatologische ziekten van auto-immune oorsprong, maar verstoken van alle toxische bijwerkingen van de chemische moleculen in kwestie. Om deze reden helpt het bij osteo-articulaire problemen, zoals artritis, reuma en gewrichtspijn .

De inname van aloë-sap bevordert ook de ontgifting van het lichaam van zowel exogene als endogene toxines en helpt zo de zuiverende werking van de lever.

Bijwerkingen van Aloë vera

De bijwerkingen van Aloë vera hebben vooral betrekking op het maagdarmkanaal, en veroorzaken krampen en diarree .

Bovendien wordt het gebruik ervan niet aanbevolen tijdens de zwangerschap en zelfs tijdens het geven van borstvoeding, omdat het de moedermelk bitter kan maken.

Aloë-gel daarentegen heeft geen bijwerkingen laten zien, zodat deze ook door kinderen kan worden ingenomen . In elk geval is het, net als bij elke medicinale plant, altijd aan te raden om het voorzichtig te gebruiken en een specialist te raadplegen voordat u het inneemt.

Misschien bent u ook geïnteresseerd:

> Alle gangbare toepassingen van aloë vera

> Het aloë vera supplement: eigenschappen en gebruik

> Aloë vera om te drinken: voordelen, gebruik en hoe het te doen

Vorige Artikel

Rodiola, een hulpmiddel tegen depressie

Rodiola, een hulpmiddel tegen depressie

Rhodiola is een natuurlijke remedie die werkt op ons zenuwstelsel en interageert met de hormonale, waardoor de aanpassing van ons organisme aan situaties van stress, verandering, intens psycho-fysiek werk bevorderd wordt. Rhodiola en depressie Op het hormonale niveau, als we een van de mogelijke oorzaken van depressie de afname van serotonine in het bloed beschouwen, fungeert rodiola als een sensor van een enzym, COMT, dat serotonine inactiveert...

Volgende Artikel

Sacrale schedel?  Een kwestie van ritme

Sacrale schedel? Een kwestie van ritme

De ontdekking van het sacrale schedelritme Het is de jaren dertig. De dott. William Sutherland voert een uniek experiment uit. Hij bouwt een helm die van tijd tot tijd door middel van schroeven de beweging van sommige botten van de schedel kan blokkeren, waarvan hij een niet-rigide hypothese had aangenomen...