Gemmotherapie ging de Francaise Pharmacopée in 1965 binnen. Als het tot voor kort een bijna onbekende remedie was, wordt de werkzaamheid vandaag zowel in farmacologische als klinische termen bevestigd. We kennen de oprichter, Pol Henry

Pol Henry (1918-1988) homeopathisch arts uit Brussel, is voor alle effecten de vader van gemmotherapie, de tak van de kruidengeneeskunde, die meristematische weefsels (embryonale weefsels in het groeiproces) van bomen en struiken gebruikt . De eerste inspiratie van dit natuurlijke medicijn is ongetwijfeld Johann Wolfgang von Goethe met zijn fundamentele tekst " De metamorfose van planten ". Toen in de late jaren vijftig ontwikkelde Pol Henry een nieuwe behandelmethode, gebaseerd op de veronderstelling dat de groeiende delen van volwassen planten (knoppen, scheuten, zaden, katjes, jonge wortels en hun schors) bevatten verschillende actieve ingrediënten dan die gevonden in dezelfde delen, wanneer ze volledig zijn gevormd, zowel in termen van kwaliteit als kwantiteit.

Het principe achter zijn onderzoek is dat embryonale weefsels, " meristematisch " genoemd, van een boom of struik de totale anabolische kracht van hun primitieve plantencel behouden en daardoor in staat zijn om alle potentie van de plant te ontwikkelen . De gedifferentieerde volwassen cellen verliezen deze capaciteit wanneer het groeiende deel volledig is gevormd. Dit betekent dat in vitro slechts één van deze embryonale cellen de plant in zijn geheel kan reconstitueren.

In 1959 Henry wordt bevestigd door onderzoek en klinische proeven en publiceert de resultaten in de Archives Homéopathiques de Normandie, die deze nieuwe therapie "Phyto-embryothérapie" noemt. Gemmoterapie ", een naam die tegenwoordig algemeen bekend is.

De effectiviteit van het medicijn van Pol Henry

In de vergelijking tussen edelsteen en volwassen weefsel heeft Pol Henry aangetoond dat er aanzienlijke kwalitatieve en kwantitatieve variaties zijn in actieve ingrediënten, omdat ze bijzonder rijk zijn aan enzymen, vitaminen, mineralen, sporenelementen, groeifactoren, nucleïnezuren (RNA-DNA), plantenhormonen (die verdwijnen wanneer chlorofyl wordt gevormd). Daarom brengt de extractie van de knoppen de genetische informatie van de plant (embryonale deugd van het meristeem) evenals de actieve ingrediënten in de verschillende delen (fruit, blad, bloem, stengel, schil, wortel, zaden, sap), kenmerkend voor de soort.

Pol Henry: fytosociologie en het analoge biologische model

Om de remedies te associëren met de pathologieën, gebruikt Pol Henry de studie van de botanische verenigingen: de fytosociologie die de associaties zijn die werken tussen de planten die in dezelfde omgeving leven. H enry ontwikkelt het analoog biologische model, dat gebaseerd is op het parallellisme dat bestaat tussen de evolutie van de bossen, de modificaties van de grond die ze veroorzaken, en de overeenkomsten die bestaan ​​tussen de veranderingen van de biologische bodem van het menselijk organisme .

Het analoge biologische model gebruikt planten waarbij rekening wordt gehouden met de interacties tussen planten van verschillende soorten die dezelfde bodem delen, de veranderingen die ze veroorzaken in de bodem waar ze leven en de capaciteit die ze hebben om de hoeveelheid plasma-eiwitten in ons lichaam te modificeren: hoe als in de plasma-eiwitten de afdruk van de grond die hielp bij het kweken van de overeenkomstige plant werd bewaard. Er is daarom een analoge overeenkomst tussen de grond waar de plant groeit en de biologische bodem van de patiënt, zodat het, wetende de ecologie en fytosociologie van planten, mogelijk is om te bepalen met welk plasma-eiwit het correspondeert. Daarom zullen planten die tot hetzelfde ecosysteem behoren, worden gebruikt voor de therapie en de therapeutische associaties van bomen en struiken.

Pol Henry en gemotherapeutische remedies

Daarom gebruikt de nieuwe natuurlijke therapie, opgericht door Pol Henry, het groeien van weefsels van bomen en struiken, geoogst in de lente, op een bepaald punt in hun natuurlijke ontwikkelingscyclus, vers bereid in een mengsel van water, alcohol en glycerine. Deze remedies combineren de eigenschappen van de hele plant, dat zijn ook die van de fytocomplexen in de andere geneesmiddelen (in bloemen, bladeren, vruchten, wortels, enz.). Bijvoorbeeld, de linde (Tilia tomentosa) bezit niet alleen de sedatieve deugden van bloemen, maar ook de diuretische en drainerende werking van het spinthout, dat is het jongere houtachtige deel van de stam, onder de schors, waar het ruwe sap stroomt. Hetzelfde geldt voor de knop-afgeleide meidoorn ( Crataegus oxyacantha ) die de eigenschappen van de vrucht (actie op de hartspier) en van de bloem (actie op het hartritme) heeft.

Gemmotherapie is een erkende tak van de kruidengeneeskunde geworden. Tot voor kort was het vrijwel onbekend buiten Frankrijk en Italië, maar dankzij de voortzetters van Henry's werk wordt deze krachtige en onschadelijke natuurlijke therapie over de hele wereld toegepast.

Afbeelding | Wikimedia