Toen ik Divya ontmoette en haar hoorde praten over paarden, wist ik meteen dat er iets anders was.
Het was niet alleen een kwestie van in de aanwezigheid van een expert zijn, maar van iemand die de zaak van binnenuit leeft, van pure passie, een leven dat onherroepelijk is toegewijd aan deze vorm van liefde.
Een mix van passie voor het wilde leven, voor paarden in het bijzonder en voor de studie van psychologie en lichaamstaal.
Divya ... waar is dit allemaal begonnen?
Ik ben geboren in de gemeenschap van Auroville van Franse en Duitse ouders en ik had een jeugd 'in het wild': tot 8 jaar bracht ik mijn tijd door in het subtropische bos, bomen klimmen, zonder computers, zonder tv's, zonder mobiele telefoons, en de dieren zijn altijd in mijn leven aanwezig geweest : ik heb de pauwen gevoed, ik rende met de eekhoorns, er waren katten, honden, mangoesten, slangen, geiten, enz.
Op 7-jarige leeftijd ontdekte ik paarden omdat hier alle meisjes rijden, ik ging ook met een vriend en vanaf de eerste dag besefte ik dat het een van die dingen zou zijn die een leven lang meegaat.
Ik begon met pony's, ik had mijn eigen naam Magic en sindsdien heb ik altijd een paard gehad. Ik leerde verschillende stijlen kennen en volgde een mix hiervan, totdat ik genoeg zei met de lessen en vrij begon te rijden .
Wanneer heb je van dit een baan gemaakt?
Mijn taak bij het rijden is niet om mensen te leren, maar om met paarden om te gaan: ik verzorg ze, ik voer ze, behandel hun wonden, de verschillende problemen, ik breng tijd met ze door.
Na de pony, op 13-jarige leeftijd, besefte ik dat het geheim in een persoonlijke relatie met het paard was en het begon te creëren. Hij was niet langer een dier maar een vriend en het was niet langer een kwestie van rijden, maar tijd met hem doorbrengen.
Toen ik 21 was, besefte ik eindelijk dat hoewel ik reed, ik niet wist wat ik deed vanuit het oogpunt van het paard, dus verliet ik elke methode: na het bestuderen van hun psychologie kreeg alles betekenis, ik versta ze en ik kan me echt verstaanbaar maken . Het was tegelijkertijd schokkend en mooi, een van die dingen die je leven veranderen.
Nu heb ik een relatie ontwikkeld met Santiago, een voormalig renpaard met slechte posttraumatische imprinting vanwege het geweld dat hij leed. Ik werk met de kinderen om hun gedragspatronen te veranderen van negatief naar positief.
We komen ter zake: wat zijn de voordelen van het hebben van een paard voor een vriend?
Laten we beginnen met te zeggen dat paarden anders zijn dan andere dieren . Met de hond of de kat is anders, ze leven met je, voeden ze, ze worden aangevallen; het paard is anders, het is een relatie die niet gebaseerd is op verslaving vanwege voedsel, het gaat over een echte relatie, ze willen echt tijd met je doorbrengen voor een vorm van vriendschap, voor een gevoel van familie, ze herkennen je als een leider broederlijk: ze beginnen je bevelen op te volgen in plaats van hun instincten en je begint hun instincten te vertrouwen in plaats van alleen je bevelen.
Met paarden kun je gemakkelijk de "flow" -ervaring ervaren : de rest van de wereld verdwijnt, jij en hij zijn alleen, er is alleen het heden en wat je in het heden doet. Stop met denken, doe gewoon ... de apocalyps kan woeden in de wereld, maar jij bent met je paard.
Ik geloof dat paardrijden alle solo- en teamsporten overtreft, omdat er een echte verbinding is, een unieke en andere dimensie. Het gaat om sporten en tegelijkertijd zijn met iemand van wie je houdt, tot het punt dat je geen vermoeidheid voelt als het niet op het einde is.
Werk met een levend wezen, niet met een gereedschap of een fiets; je vraagt jezelf altijd af wat je aan het doen bent, denk niet alleen aan jezelf, vernietig niet alles en vraag jezelf af, luister, leer een nieuwe taal, je moet weten hoe je kunt controleren waarom het paard je emoties leest en reageert onmiddellijk.
Met betrekking tot paarden is de beste methode die ik ken om assertiviteit te ontwikkelen : emoties managen zonder passief of opgelegd te zijn. Lach niet alleen met je mond, je moet het met je hele lichaam doen. Paarden hebben een persoonlijkheid ( horsenaliteit ) en je moet hun psychologische type bestuderen, omdat er verschillende zijn en je moet er zeker van zijn dat je correct communiceert.
Allemaal heel fascinerend. Wie kan zich aan dit pad wijden?
Het meest voor de hand liggende en politiek correcte antwoord zou "alles" zijn, maar in de praktijk is dit niet het geval. Hij kan rijden zonder de methode die klaar is om zichzelf te ondervragen.
Een voorbeeld: toen ik begon te werken met een oude merrie genaamd Crystal Air, communiceerden we niet goed en kon ik mezelf niet maken, en ik vroeg me af waarom hij me niet begreep.
Ik verliet de methode en ging met haar mee naar het bos, besloot om dieper in het lichaamstaalonderzoek te gaan en ontdekte dat ik hem het verkeerde vroeg. Zijn antwoord was juist, het was de verkeerde vraag! Toen veranderde ik mijn houding enigszins en veranderde het paard van antwoord: ik was het probleem, niet het paard.
Als je alles in vraag stelt, werkt het, maar je moet weten hoe je het moet doen. Kinderen zijn psychologisch flexibel en weten zichzelf te bevragen, het is een natuurlijke houding en ze mogen niets afleren.
Welke invloed heeft dit alles gehad in het dagelijks leven?
Een invloed van betekenis heeft me iets gegeven dat ik altijd gebruik, vooral in communicatie, een passie van mij en ook een groot sociaal probleem, omdat mensen in het algemeen niet weten hoe ze moeten communiceren en daardoor niet weten hoe ze moeten krijgen wat ze nodig hebben. Resultaat? Ze vallen terug op passiviteit of agressie, maar ze zijn nauwelijks echt zichzelf.
