Shiatsu is een discipline die grote culturen omarmt van het Japanse tot het Chinese verleden .
De educatieve achtergrond is zeer breed: anatomie, fysiologie, ademhalingstechnieken, meridiaankaarten, energiepunten, houding, handvaardigheid, luisteren .
Shiatsu is geen eenvoudige massage, het wordt als een therapie beschouwd en als zodanig zijn er verschillende technieken.
In tegenstelling tot de westerse cultuur waarin onze benadering van verschillen er een is van afwisseling, van "alternativiteit", in het oosterse culturen syncretisme, uitwerking en evolutie regeren : zelfs de verschillende Shiatsu-technieken zijn fasen, momenten van evolutie, geabsorbeerd en geïntegreerd, evenals de stijlen.
Namikoshi-stijl
Dankzij Tokuijiro Namikoshi werd in 1940 een Japanse Shiatsu-school opgericht. Verschillende disciplines die complementair zijn aan shiatsu-technieken worden aangeleerd, zoals ademhaling, meditatie, manipulatietechnieken.
Deze school en zijn techniek is erkend door het Japanse ministerie van Volksgezondheid . De oprichter is verantwoordelijk voor het identificeren van gebieden genaamd tsubo, ongeveer 660, waarin bloedvaten, lymfevaten en interne afscheidingsklieren zijn geconcentreerd .
De Namikoshi-techniek omvat een basisbenadering in de behandeling, waarbij het subject eerst in een laterale positie linksboven, vervolgens aan de rechterzijde wordt behandeld, vervolgens in de buikligging eerst aan de linkerkant en vervolgens rechts, op dezelfde manier in de rug wordt behandeld en uiteindelijk worden de schedel, het gezicht, de borst en de buik in overweging genomen.
Stimulatie van de punten moet alleen plaatsvinden met de duimen en in een loodrechte positie met geleidelijke druk.
Lees ook Chinese geneeskunde >>
Masunaga-stijl
Shizuko Masunaga wordt opgeleid op de Namikoshi-school waarmee hij samenwerkt, maar waar hij na een paar jaar van scheidt omdat hij gelooft dat Shiatsu niet beperkt moet blijven tot de anatomische sfeer, maar open moet staan voor het energetisch erfgoed dat menselijke wezens met zich meebrengen.
In 1968 richtte hij het Iokai Shiatsu Centrum op, waarin hij de integratie van de oude cultuur van de Chinese geneeskunde beloofde en in de stimulatie van de meridianen de belangrijkste techniek van diagnose en behandeling en de Makko-Ho identificeerde, het rekken van de meridianen bij zelftoepassing .
Op technisch niveau worden, naast de druk uitgeoefend met vingers, knokkels en ellebogen, beide handen gebruikt in de rol van moederhand en dochterhand, waarbij één de druk vasthoudt en de andere het deel van het behandelde deel vasthoudt om zich te concentreren en niet de energieën en maak een circuit.
Ohashi-stijl
Het ontleent zijn naam aan zijn oprichter, meester Wataru Ohashi, die de anatomische en pathologische noties van Namikoshi, de energieën van Masunaga's Meridianen, integreert en verwijst naar de communicatieve relatie die is opgebouwd tussen therapeut en patiënt, bestaande uit energieke houdingen, van empathie, van circulaire ademhaling.
Breng Shiatsu in de jaren 70 naar de Verenigde Staten en vertel het op de westerse manier.
Autotherapie en zelfgenezing worden trainingsobjecten voor shatsuka, en luisteren naar onevenwichtigheden en energie-uitwisseling tussen therapeut en ontvanger zijn fundamentele hulpmiddelen naast meridiaandruk en stretching.
