Het schooljaar is net ten einde en degenen met kinderen in de leerplichtige leeftijd vragen zich nu al af wat voor activiteiten ze moeten organiseren om hun werkactiviteiten te verzoenen met de lange periode van kindervakanties.

Dit moment kan een belangrijke gelegenheid zijn om stil te staan ​​bij de behoeften van vaak genegeerde jongens en meisjes en zo een zomer te beginnen in de naam van een gezonde verandering van gewoonten .

Een inspirerende gids in deze zin zijn de natuurlijke rechten van kinderen geformuleerd door Gianfranco Zavallone, opvoeder, kleuterleidster, hoofdleraar, verantwoordelijk voor meerdere jaren van het schoolkantoor van het consulaat van Italië in Brazilië, opvoeder voor vrede, ecoloog, poppenspeler en schilder.

De lange ervaring van Zavallone, die stierf in 2012, concentreert zich in de Decaloog van rechten die zijn geformuleerd denken, en herinnert zich, waar kinderen van houden.

Wat zijn de natuurlijke rechten van kinderen?

Om uit te leggen wat deze rechten zo eenvoudig zijn dat ze vaak vergeten worden, is er niets beters dan de woorden van Zavallone, die we hieronder melden met de zekerheid dat ze nieuwe ideeën zullen brengen om het welzijn van uw kinderen te verbeteren en, waarom niet, van het kind dat je misschien vergeten bent te zijn. Veel leesplezier!

1. Het recht op nietsdoen

We bevinden ons in een moment van de menselijke geschiedenis waarin alles gepland, gecorrigeerd, geautomatiseerd is. De kinderen hebben praktisch de week gepland door hun familie of school. Er is geen ruimte voor het onverwachte. (...)

We hebben een tijd nodig waarin kinderen alleen zijn, waarin ze leren om "het systeem van regels te leven" en leren voor zichzelf om kleine conflicten te beheren. En dit zonder de buitensporige aanwezigheid van volwassenen. Dit is de enige manier om gezonde volwassenen te worden.

Vrije tijd voor kinderen, aanbevolen activiteiten

2. Het recht om vies te worden

"Do not word dirty", een typische uitdrukking van de ouder van de welvaartsmaatschappij. Ik geloof dat kinderen en meisjes het recht hebben om te spelen met natuurlijke materialen zoals zand, aarde, gras, bladeren, stenen, twijgen ... Wat een vreugde bij het betasten met een plas of in een hoop zand. (...)

3. Het recht om te ruiken

Tegenwoordig riskeren we alles onder vacuüm te zetten. We hebben de verschillen in neus, of liever de olfactorische verschillen, die kenmerkend zijn voor bepaalde plaatsen, geëlimineerd. (...) Vandaag hebben een school, een ziekenhuis, een supermarkt of een kerk dezelfde geur van wasmiddel. Er zijn geen verschillen meer.

Maar wie van ons houdt er niet van de aarde te ruiken na een stortbui en voelt geen bepaald gevoel van welzijn door een bos in te gaan en de typische geur van humus te ruiken vermengd met wilde kruiden? Vanaf een vroege leeftijd leren de smaak van geuren, het waarnemen van de parfums aangeboden door de natuur, ervaringen die ons gedurende ons hele bestaan ​​zullen begeleiden.

4. Het recht op dialoog

We moeten steeds meer de trieste werkelijkheid van een "eenrichtings" communicatie- en informatiesysteem zien. Wij zijn passieve toeschouwers van de vele massamedia: vooral televisie. (...) En televisie brengt culturele modellen over, maar het vormt vooral de passieve consument. Zeker niet het woord met televisie. Wat anders is, is het vertellen van sprookjes, het vertellen van legendes, verhalen en verhalen, het maken van een poppenspel. In deze gevallen kan zelfs de toeschouwer-luisteraar het woord nemen, spreken, praten.

5. Het recht om handen te gebruiken

De markttrend is om alles voorverpakt aan te bieden. Elke dag produceert de industrie miljarden "wegwerp" -objecten die niet kunnen worden gerepareerd. In de wereld van kinderen zijn industrieel speelgoed zo perfect en afgewerkt dat ze geen bijdrage van het kind of kind vereisen (...).

En tegelijkertijd zijn er geen mogelijkheden om handvaardigheden en vooral fijn vakmanschap te ontwikkelen. Het is niet eenvoudig om jongens en meisjes te vinden die spijkers kunnen bewerken, zagen, krabben, schuren ... ook omdat het moeilijk is om volwassenen te ontmoeten die naar bouwmarkten gaan om cadeaus voor hun kinderen te kopen. Het gebruik van de handen is een van de meest genegeerde rechten in onze postindustriële samenleving.

6. Het recht op een "goede start"

Ik verwijs naar het probleem van vervuiling . Het water is niet langer puur, de lucht zit vol met allerlei soorten stof, de aarde is vervuild door synthetische chemie. Het zou de ongewenste vrucht van ontwikkeling en vooruitgang zijn (...). Vandaar het belang van aandacht voor wat we al op jonge leeftijd "eten", "drinken" en "ademen".

7. Het recht op de weg

De weg is bij uitstek de plek om mensen in contact te brengen, te laten ontmoeten. De straat en het plein moeten de vergadering toestaan.

Tegenwoordig zijn steeds meer pleinen parkeerplaatsen en zijn de wegen onbewoonbaar voor mensen zonder gemotoriseerd voertuig. Vierkanten en wegen zijn paradoxaal genoeg plekken geworden van vervreemding.

Het is praktisch onmogelijk om kinderen op het plein te zien spelen (...). We moeten herhalen dat, zoals elke plaats in de gemeenschap, de straat en het plein van iedereen zijn ... net zoals het nog steeds is in een bergdorp of in veel steden op het zuidelijk halfrond.

8. Het recht op de wilde

Zelfs in de zogenaamde vrije tijd is alles op voorhand geregeld. We bevinden ons in het tijdperk van "plezier" (...). Maar waar is de mogelijkheid een schuilplaats te bouwen, waar zijn het riet en de boomgaarden waarin te verbergen, waar zijn de bomen om te beklimmen?

De wereld bestaat uit plaatsen die door de mens zijn aangepast, maar het is belangrijk dat deze doordringen in wilde plekken, in hun natuurlijke staat worden achtergelaten . Ook voor kinderen.

Kinderen leren kruiden herkennen

9. Het recht op stilte

Onze ogen kunnen op een kier staan ​​en zo rusten, maar de oortelefoon staat altijd open . Aldus wordt het menselijke oor voortdurend onderworpen aan uitwendige spanningen.

Het lijkt mij dat er een gewoonte is van lawaai, van de lawaaierige situatie tot het punt van angst voor stilte. Steeds vaker is het eenvoudig om deel te nemen aan verjaardagsfeestjes van kinderen en meisjes met oorverdovende muziek. En zo is het ook op school (...).

We missen unieke kansen: de wind waait, de vogels zingen, het gorgelend water. Het recht op stilte is onderwijs tot stil luisteren.

10. Het recht op nuances

De stad wenkt ons om aan licht, zelfs wanneer er geen licht in de natuur is. In onze huizen is elektriciteit toegestaan ​​en kunt u 's nachts leven alsof het dag is. En zo vaak wordt de overgang van de een naar de ander niet waargenomen.

Wat ernstiger is, is dat maar weinig mensen, weinig kinderen of meisjes de zonsopgang kunnen zien, dat is de dageraad en de ochtendgloren of de schemering of de zonsondergang. De nuances worden niet langer waargenomen .

Het gevaar dat iemand vreest, is dat het zien van alleen zwart of wit echt het integrisme riskeert. In een samenleving waar diversiteit eerder toeneemt dan afneemt, kan deze houding echt gevaarlijk zijn.

De gezondheid van kinderen, van de tafel tot de vrije tijd