Soms hebben kinderen, zelfs de kleintjes, nerveuze reacties die ouders verbazen en desoriënteren. Omdat we volwassenen zijn, is het echter aan ons om de sleutel tot het probleem te zoeken en deze ook te vinden.
Meer of minder gewelddadige uitbarstingen en grillen hebben altijd een reden, die meestal niet expliciet is.
Er kan bestaan, dat wil zeggen, een diepere reden achter een hysterische crisis veroorzaakt door een nutteloze reden; De taak van de ouder is om het te begrijpen en het kind te helpen het op te lossen. Ja, maar in de tussentijd wat doe je?
Hoe zich te gedragen om de nervositeit van kinderen te kalmeren
Geconfronteerd met een zenuwinzinking of een gewelddadige gril is het nutteloos om het lang te doen : we moeten korte en beslissende antwoorden geven . Het is gecontra-indiceerd om kwetsbaar te zijn en toe te geven aan de eisen van het kind dat schreeuwt en boos is.
In het boek " Je kind en agressie" van T. Berry Brazelton en Joshua D. Sparrow kunnen we lezen: " Onmiddellijk na de woedecrisis, waarin hij zichzelf op de grond gooide, zal het kind een sterke bescherming nodig hebben en geruststellen van liefdevolle armen ... Maar midden in een crisis van woede, zijn knuffels niet nodig. Het kind is bang voor zijn verlies van controle. Misschien is het daarom dat hij in sommige gevallen herhaaldelijk de driftbuien doet, totdat hij zichzelf leert beheersen ".
Later, echter, in de volgende dagen en weken, wanneer de nervositeit voorbij is, kan het erg handig zijn om met het kind te praten en aan de ene kant uit te leggen waarom ze besloten hebben niet aan hun willekeur te voldoen en aan de andere kant om hen gerust te stellen over onze liefde .
Er zijn situaties waarin kinderen driftbuien hebben omdat ze een periode van nervositeit ervaren die wordt veroorzaakt door veranderingen of situaties die bepaalde problemen en onzekerheden veroorzaken : de geboorte van een broer, het begin van de kleuterschool of lagere school, nadat hij is veranderd thuis of in de stad, de scheiding van ouders.
In al deze gevallen, terwijl je op het moment van de gril vastberaden blijft, is het noodzakelijk om een extra geruststelling te geven over onze genegenheid, wanneer het moment van nervositeit voorbijgaat: sommige knuffels, een paar kussen en sommige Ik hou meer van je zal zeker helpen de zijn nervositeit (en die van ons ook).
Ontdek ook hoe je kunt begrijpen waarom de baby huilt
Het belang van weten hoe je nee moet zeggen
Het tonen van genegenheid voor onze kinderen betekent niet dat ze al hun grillen overnemen . In de inleiding tot "Ik help niet groeien" door Asha Philips, schrijft de auteur: " Ik denk dat we door risico's niet te zeggen op het juiste moment kansen en middelen van onszelf en onze dierbaren nemen; we beperken ons te veel door onze "emotionele spieren" niet te oefenen. Een nee is niet noodzakelijkerwijs een afwijzing van de ander of een veroordeling, maar kan in plaats daarvan blijk geven van vertrouwen in zijn kracht en capaciteit. Het is het noodzakelijke gevolg van ja zeggen: beide zijn erg belangrijk ".
Het onvermogen om nee te zeggen tegen kinderen is een veel voorkomend kwaad. Vaak hebben ouders de neiging over te geven door uitputting aan de continue en soms absurde grillen van onze kinderen. Helaas is vermoeidheid een aandoening die niet kan worden opgegeven als iemand ouder is.
Het betekent niet dat je niet fout kunt gaan, dat je nooit kunt toegeven, omdat het soms gebeurt, en het is een mens; het betekent alleen dat we als ouders de taak hebben om de controle te behouden en niet betrokken te raken bij de nervositeit van kinderen, omdat, nogmaals Asha Philips genoemd, " concessies die zijn gedaan voor een rustig leven zelden effectief zijn ".
Wie zit er in het gezin?
In de grillen van kinderen is er vaak een uitdaging: ik daag je uit om te zien wie sterker is. Het is duidelijk geen competitie tussen ons en hen, maar we moeten onszelf vastberaden tonen ; een zwakke ouder die altijd ja zegt tegen grillen, helpt kinderen niet.
De psychotherapeut Paolo Roccato, in een special over de grillen, gepubliceerd in het tijdschrift UPPA van juli 2013, schrijft: " In de gevallen waarin het kind met de caprice probeert de relatie te testen om te zien of de volwassene zwak, fragiel, inconsistent is of als het aan de andere kant erin slaagt om sterk en geruststellend te zijn, is het nodig dat de volwassene probeert te antwoorden (op dit moment en zelfs meer in de volgende tijden) op coherente, duidelijke en rigoureuze manieren, wat daarom geruststellend zal zijn . "
Onze zwakte als ouders helpt daarom niet alleen om de grillen en nervositeit van kinderen op te lossen, maar dreigt hen te desoriënteren en is daarom contraproductief.
