De naam paparina verwijst naar papaver of rosolaccio, een spontane bloem die groeit op onontgonnen plaatsen en in tarwevelden.

Poppy wordt gebruikt in de kruidengeneeskunde, koken en schoonheid .

Wat is de paparina en waar het is

Paparina is een van de dialectische namen van de rode papaver of rosolaccio, waarvan de wetenschappelijke naam Papaverrhoeas is.

Poppy is een eenjarige wilde plant van de Papaveraceae-familie, dezelfde familie als stinkende gouwe en opiumpapaver.

De papaverplant wordt gekenmerkt door een stengel van 30-60 centimeter hoog, diep verdeelde bladeren en eenzame rode bloemen, met een centrale zwarte spijker.

Paparin is een veel voorkomende plant, wijdverspreid in Europa, Noord-Amerika, West- en Centraal-Azië . Paparina wordt aangetroffen op onontgonnen plaatsen en in tarwevelden, waar geen herbiciden worden gebruikt, op bermen, in weilanden en in de moestuin.

Het is mogelijk om de papaver te verzamelen en te gebruiken in de keuken, voor de gezondheid en schoonheid van de huid.

Waar paparine voor wordt gebruikt

Poppy wordt gebruikt in de kruidengeneeskunde, cosmetica en voor voedingsdoeleinden .

Het papaverbedrijf, dat is het deel van de plant dat het hoogste gehalte aan actieve bestanddelen bevat, bestaat uit de bloembladen die anthocyanines en alkaloïden bevatten .

De bloembladen van paparina worden gebruikt als een mild kalmerend middel om de slaap te bevorderen en de hoest te kalmeren .

De papaverbloemblaadjes worden geplaatst in combinatie met andere kruiden in ontspannende kruidenthee, waaraan het een mooie rode wijnkleur geeft, evenals pijnstillende, spasmolytische, antitussieve en enigszins kalmerende eigenschappen ; de bloembladen van de rosolaccio worden ook gebruikt om hoestsiropen te bereiden.

De infusie van alleen papaverbloemblaadjes kan ook worden gebruikt als een tonicum om roodheid van de huid en rimpels te bestrijden .

De bloemblaadjes worden ook gebruikt voor het kleuren van dranken, sauzen en jam of om salades en andere gerechten te versieren, maar in de keuken wordt voornamelijk de rozet van bladeren gebruikt: geoogst van de herfst tot de lente, het heeft een licht bittere smaak en kan worden geconsumeerd nadat het gekookt is of gestoomd of gekookt in een pan.

De kleine zwarte maanzaad wordt gebruikt voor het decoreren van sauzen, brood en andere gebakken goederen ; ze kunnen ook als hulpstoffen worden gebruikt bij de bereiding van zeep, zowel voor decoratieve doeleinden als om de zeeprepen een exfoliërende werking te geven .