Evenwicht en houding

Het is gebruikelijk om mensen te ontmoeten die klagen over hun houding en graag een andere houding willen hebben. Houding wordt gezien als een statische lichaamsconfiguratie, het is een klassieker die moeders zeggen: "Sta rechtop!" Voor de kinderen. Deze imperatief heeft iets rigide, vaste en zelfs imposante rechte schouders en buik in is een stuk. Bovendien voeden de media deze overtuiging vaak, en de voorgestelde modellen zorgen er nooit voor dat we ons op gelijke voet voelen, nooit te dun, nooit te atletisch, nooit tevreden genoeg met wat we zijn.

Het is heel triest om perfectie terug te brengen naar de statische aard van het lichaam. Ademhaling wordt onvermijdelijk kort en wordt moeizaam, met alle gevolgen van dien: van angst tot gemakkelijke vermoeidheid. Zelfs de geest lijdt, we worden stijver en minder geneigd om flexibel om te gaan met alle veranderingen die het leven onvermijdelijk naar voren brengt. Woorden zoals "must", "must", "need", "streef" worden vaak gebruikt.

Het concept van evenwicht valt dus binnen deze dimensie van immobiliteit, helaas heel gebruikelijk.

Een voorbeeld: als nu vanaf je computer met Windows-besturingssysteem (ik weet het niet voor de anderen) een word-sheet opent en typ "static", en dan, met de cursor op het woord, klik op de rechter knop van de mause, en ga naar "synoniemen ", Onder andere zal" balans "ook verschijnen!

De balans is eigenlijk "het continue balanceren van de zwaartekracht- en antigraviteitskrachten in het spel in de beweging" [1], is een dynamisch concept waarin tal van functies van ons organisme zijn betrokken: het zicht, het gehoor, het labyrintische systeem van de oor, die de indicatoren zijn van de verticale uitlijning van het hoofd, de proprioceptieve zintuigen in de spiervezels, de exteroceptieve en interoceptieve zenuwuiteinden en andere componenten, zoals de zwaartekracht, het zelfbeeld, de oriëntatie in de ruimte.

Het staande station bestaat niet, er zijn constante micro-oscillaties, die het lichaam in staat stellen zich aan te passen aan de omgeving en de continue fasen van micro-samentrekkingen en micro-relaxaties van de spieren maken oxygenatie en circulatie van bloed en vloeistoffen mogelijk in ons lichaam.

In de Feldenkrais-methode wordt de houding gezien als een dynamische configuratie, zozeer zelfs dat Flies Feldenkrais een nieuwe term "attura" bedacht , om een neutrale positie aan te geven van waaruit we beginnen en waarnaar we terugkeren nadat we een beweging hebben uitgevoerd, zonder dat er " voorlopige heraanpassingen, om op te staan van een bank waarin je bent gezonken, moet je eerst een hele reeks handelingen maken om op te staan. We willen daarom het belang hechten aan het feit dat een beweging functioneel is wanneer deze ons in staat stelt elke actie met de minste inspanning uit te voeren.

Een goede houding is die positie die je in staat stelt elke beweging in verschillende posities en richtingen uit te voeren, zonder een voorafgaande zelforganisatie in de ruimte.

Onze houding is geen ongeluk dat ons is overkomen, noch een onvoorwaardelijk fortuin dat ons is gegeven. Onze manier van bewegen is het product van wat we in het leven hebben geleerd, van hoe we opnieuw zijn geacteerd en met elkaar zijn omgegaan in de omgeving die ons sinds onze geboorte heeft omringd. Onze gewoonten kenmerken ons, goed of slecht, ze zijn wat we zijn, ze zijn de beste manier die we konden vinden om in de wereld te zijn. Onze houding is daarom een integraal onderdeel van wat we zijn en onze gewoonten, hoewel we ons soms realiseren hoe zwaar het is en dat er ruimte is voor een bewegingsmodus die pijn veroorzaakt.

De houding verbetert wanneer je je lichaam de kans biedt om te experimenteren met nieuwe alternatieven en nieuwe manieren van bewegen.

Als we weten hoe we iets op één manier moeten doen, hebben we niet de mogelijkheid om te kiezen: we doen het of we doen het niet. Dit laat ons geen vrijheid. Moshe Feldenkrais zei dat dit is hoe we machines zijn, die geprogrammeerd zijn om maar één antwoord op een input te geven.

Als we in plaats daarvan meer opties hebben, kunnen we kiezen, en dit is echt bevrijdend. Menselijke activiteit ontwikkelt zich in al zijn potentieel.

In de lessen van de Feldenkrais-methode leren we dat een dagelijks gebaar of elke handeling, zoals omkeren, een arm opheffen om een voorwerp van een hoge plank te nemen, zich naar voren of naar voren buigend, op een oneindig aantal verschillende manieren kan worden uitgevoerd, en dat is de beter en functioneler alternatief.

Wat belangrijk is, is hoe we ons lichaam gebruiken, het gaat vooral over hoe we het verplaatsen, waar moeite is en waarom we doorgaan met een organisatie waarvan we denken dat die niet effectief is.

Tijdens de lessen raken de studenten vertrouwd met bijvoorbeeld de coördinatie van beweging en ogen, met de voortstuwing van de voetstoot op de grond, het leren moduleren van de spierkracht, het skelet wordt gezien als een steun en men voelt meer op één lijn, met open schouders en geen spierspanning.