De esoterische oorsprong van het carnaval

Het carnaval, zoals we het nu kennen en vieren, is een ongelooflijke mix van oude overtuigingen en symbolen die verloren zijn gegaan in de nevelen van de tijd.

Het is niet alleen een periode van vreugde en luchthartigheid, antropologisch gezien, heeft Carnaval een zeer diepgaande en belangrijke rituele taak gespeeld in verschillende perioden en in verschillende volkeren.

We beginnen met het analyseren van de etymologie van de naam : de term "Carnaval", meer zelden "Carnasciale", is afgeleid van een crasis van de woorden "laat vlees", daarom betekende het oorspronkelijk een periode na de winter in verband met de maancycli, waarin het gebruikelijk was om te vasten beginnend vanaf het culminerende moment waarin we vieren - offer een boezemfiguur die volgens de culturen is geïdentificeerd met de Carnavalskoning, met de Keltische en neo-heidense rieten man, de Mexicaanse Zozorba, de oude van de Noord-Italiaanse landen, de Befana, de Griekse Pharmakos.

Met de komst van het christendom begon Christus, de zondebok bij uitstek, deze rol idealiter te bedekken, daarom werd vasten toegevoegd aan de vastentijd, die precies begint op Vastenavond, het einde van het carnaval, en eindigt aan de vooravond van Pasen.

Vet dinsdag en de pre-christelijke oorsprong

Mardi Gras is precies het hoogtepunt van losbandigheid, van de vieringen in verband met de dood van het oude, en van voorbereiding op de wedergeboorte van het nieuwe door een periode van soberheid, die precies culmineert met de wedergeboorte van Pasen.

Deze archetypische lijnen verbonden aan het verzoenend offer van het oude, aan het opnieuw ontwaken van vitaliteit gesymboliseerd door dierlijke maskers en soms orgiastische losbandigheid, die dan focust op een wedergeboorte, waren gebruikelijk in de hele pre-christelijke wereld, vooral in de Keltische en Germaanse volkeren, maar ook in Griekse en Chaldeeuwse tradities.

Bijvoorbeeld, de Germaanse Fasnacht, is een pre-christelijk ritueel gekoppeld aan wonden waarbij men ook probeert boze geesten uit te drijven. De naam zelf is gekoppeld aan de term Saksisch 'snel', vastend, op zijn beurt etymologisch afgeleid van een term die zuiverheid betekent.

Hier is de maskerfactor verbonden met de animaliteit en het verlies van identiteit sterk aanwezig in een geest van omkering van de regels en moraliteit die equivalent is aan de nacht, aan de droomwereld waarin de bewuste persoonlijkheid van de façade opzij staat om het startsein te verlaten naar wat onderbewust is .

De elementen die gelinkt zijn aan de praalwagens en de parade stammen af van een aantal oude Romeinse en pre-Romeinse rituelen, waarin al de gewoonte bestond om de mensen circusspelen aan te bieden (niet-gewelddadig in dit geval) en vanwege de verwijzing naar het " Schip van de Maagd", een bijbels symbool dat langzaam werd omgevormd tot de huidige carnavalsvlotter .

Laten we het hebben over de Lupercalia, vieringen van het oude Rome, waarin mensen leven, lente en losbandigheid vierden door het eren van de Lupa en Luperco, een oude pastorale god van de vruchtbaarheid in verband met de Griekse Pan.

Bij Carnaval is elke grap daarom ... het is toegestaan om gek te worden

Bij carnaval is alles de moeite waard ... of semel in het jaar licet insanire, of een keer per jaar is het toegestaan om gek te worden . Deze beroemde witticisms vertegenwoordigen de ziel van het carnaval, of een ritueel van omkering en rebalancing dat, zoals vermeld, onderbewuste staten van bewustzijn toestaat om zich uit te drukken en stoom af te blazen om wakend bewustzijn opnieuw te bemesten, meestal in duizend regels en moraal gekneveld en steriel en stagnerend gemaakt, niet in staat om het leven opnieuw te interpreteren en echte vooruitgang te genereren.

Wanneer het bewustzijn oud wordt door de afwezigheid van kracht en vernieuwing, een toestand die wordt voorgesteld door de winter, neemt het leven het initiatief door het te saboteren en al zijn energieën vrij te maken.

Om deze reden werd het in de oudheid als wettig, gezond en volgens Orazio beschouwd als "zoet", teruglopend tot een oertoestand, alsof onder de mens altijd alleen maar een dier was vermomd met een mentale gewoonte , met het doel om de mogelijkheid van een voortdurende vooruitgang, van een harmonie tussen wijsheid en waanzin , perfecte mix voor de onsterfelijkheid die uit deze schommeling van vasten en binge, van soberheid en festiviteiten, van bewust en onbewust, van het leven en van dood, chaos en kosmos .

Vóór de christelijke invloed, in Rome, passeerde de Saturnalia waarin de kosmos wreed werd verwoest, een wagen die hem had moeten reconstrueren. Wagens, maskers, vuren in de nacht, overvloed aan voedsel zijn allemaal herinneringen die het onbewuste van het universum presenteert om ons eraan te herinneren hoe aanmatigend 'het dagelijkse zelf' is .