Maria Cristina Sapori, bloemist en kruidendeskundige gespecialiseerd in naturopathie, beoefent yoga en stuurt al jarenlang interesse en talent naar onderzoek op het gebied van innerlijke groei. De tekst waarvan zij de auteur is Alles wat je in handen hebt is een eenvoudig en effectief boek, van boeken die knipogen en knikken, omdat een deel van jou deze dingen al kende of misschien altijd al wist, maar niemand kon ze onthouden zo goed.
Zonder woorden, beloftes, goeroe doodles.
Een eerlijk boek van diegenen die elkaar dan onderweg raadplegen en begeleiden tijdens de overgangen. Zoals essentieel, echte vrienden doen.
Wanneer heb je de stroom verwelkomd die je heeft geleid om dit boek te maken? Was het een onmiddellijke of geleidelijke intuïtie?
Tijdens mijn reis moest ik in het reine komen (zoals iedereen, geloof ik) met de ups en downs van het leven: momenten van licht en sereniteit, afgewisseld met momenten van twijfel en saaiheid; perioden vol vreugde en een gevoel van vervulling dat de hand gaf aan trieste en grijze dagen.
Ik heb soms boosheid gevoeld, soms pijn, soms een gevoel van verlies en een onvermogen om te accepteren. Maar ik gaf het nooit op en door een constante en onvermoeibare innerlijke zoektocht zocht ik altijd naar een "Weg" om de verloren richting te vinden. Ik ben er diep van overtuigd dat er binnen ieder van ons oneindige mogelijkheden zijn, ontelbare bronnen en dit heeft mij toegelaten om beetje bij beetje "een kaart" te traceren waardoor ik me op de donkerste momenten kan oriënteren. En dit werkte!
Op een avond (ik herinner me de tijd nog) werd ik wakker en begon mijn gedachten, mijn inzichten, alles wat ik geloofde en dat ik effectief had gezien in mijn leven en in dat van zo veel van mijn studenten, te schrijven. Zo ontstond het boek "Alles is in jouw handen - Het geheim van welvaart" ... Ik zou kunnen zeggen dat het de vrucht was van een intuïtie die al meer dan 25 jaar bestaat!
Veel disciplines leven in jou. Je bent herbalist, natuurgeneeskundige, yogabeoefenaar en je bent een expert in energiedisciplines. Als je metaforen, percentages, beelden zou moeten gebruiken, hoe zou je dan de manier verklaren waarop ze allemaal in je naast elkaar bestaan?
De eenvoudigste metafoor is degene die in me opkomt telkens wanneer ik kijk naar prachtige Byzantijnse mozaïeken: "Elk stuk heeft grote waarde en de schijnbare kleine aanwezigheid ervan is onmisbaar om een prachtig kunstwerk te creëren".
Op dezelfde manier heb ik het gevoel dat het samenwonen in mij van vele disciplines het mozaïek van mijn kennis creëert: een schatkist waar ik van tijd tot tijd de tool kan kiezen die het meest nuttig is om het probleem dat ik voor mij heb het hoofd te bieden.
Ik ga door, na zoveel jaren, om opnieuw te studeren. Misschien meer dan vroeger, omdat ik me realiseer dat hoe meer ik leer, hoe meer ik besef dat ik nog zoveel heb, zoveel te ontdekken heb! En dit is een grote rijkdom die me toestaat om altijd enthousiast, nieuwsgierig te zijn en me nooit te vervelen.
Angst en liefde, zegt u, twee kanten van dezelfde medaille, en wijdt interessante pagina's aan deze twee gevoelens. Nu ontkent Krishnamurti het bestaan van angst in het abstracte en maakt onderscheid tussen een fysieke angst, van een meer dierlijke soort en een psychologische, die in ons is geworteld. Door met de laatste om te gaan, kun je dan aan die dieren werken. Wat denk je?
Angst is een sterke emotie, soms onmisbaar, om ons te laten onderscheiden wat ons zou kunnen schaden van wat in plaats daarvan nuttig voor ons is. Het moet niet worden gevochten, maar gewoon worden geaccepteerd.
We leven, we zijn menselijke wezens en het is normaal dat we wat angst hebben. Dit is het negatieve oordeel dat we onszelf geven als we angst voelen, om deze gemoedstoestand te vergroten. Dus: het accepteren van je angst, leren in contact te blijven met angst, langzaam ademhalen en niet meteen op zoek naar een verzachtend middel om het niet te horen (drugs, drugs, alcohol), zullen ons geleidelijk aan de moed in ons laten voelen, wat de emotie is die verborgen zit achter angst. Moed is niets anders dan "gemak van het hart", dat wil zeggen, het vermogen om je hart open te laten en de subtiele verbinding te zien die we hebben met het Geheel, met de Liefde die de Schepping doordringt.
In mijn leven en in de ervaring die ik heb opgedaan gedurende vele jaren werken met mensen, heb ik opgemerkt dat hoe meer we afstemmen op onze "innerlijke stem" (dat wil zeggen, wanneer we handelen volgens wat we voelen dat goed is in ons en niet volgens wat we ze willen anderen), hoe minder angst er in ons leven is.
Angsten kunnen worden veroorzaakt of aangeboren, geïnduceerde angsten zijn gemakkelijker te transformeren, aangeboren minder. Maar alles is getransformeerd, omdat alles energie is. Het echte probleem is om de angst in jezelf te houden, je er voor te schamen, het te beoordelen, het niet te accepteren. Het is alsof een angst met "waarde 5", door oordeel en ontkenning, toeneemt naar "waarde 10". Zoals altijd kunnen we kiezen wat te doen. Alles is in onze handen.
Geld is vaste energie. In een tijd waarin iedereen de woorden 'crisis' of 'geld' in zijn mond heeft, wat denk je dat er gebeurt met deze vaste energie?
Hoe meer we het idee van de crisis houden, hoe meer kracht nodig is, buiten en in ons. Ik denk (en ik denk het echt) dat dit een goede gelegenheid is om harder te werken, mijn best te doen, op mijn best te werken, na te denken over het beste. Ik geloof dat waar we positieve energie stoppen, de dingen altijd werken.
En ik zie niet in waarom dit anders zou moeten zijn als het om geld gaat! Bovendien kunnen we eindelijk teruggaan naar het beschouwen van de echt belangrijke aspecten van het leven: vriendschap, liefde, kennis, innerlijk onderzoek. Het lijkt mij dat we zoveel, zelfs de nutteloze, hebben gehad, maar het lijkt mij niet dat de mens daarom gelukkiger en tevreden is! We herinneren ons dat, waar we onze aandacht, energie en hart zullen plaatsen, de dingen altijd zullen werken . En de crises komen en gaan ... de geschiedenis leert!
Ga in het eerste deel van je boek dieper in op het idee van welvaart. Lees jezelf geeft een nieuwe perceptie: welvaart is eerder geconfigureerd als een capaciteit en, ik citeer, het vermogen om te verwelkomen, veranderen, glimlachen, zien. Vaak werkt men alleen aan deze houding na het ondergaan van lijden. Waarom? Heb je iets te maken met het beeld van de lijdende Christus met wie je groeit, anders dan de glimlachende Boeddha?
Gedeeltelijk. Ik denk echter dat het leven een palet is vol kleuren en lijden is gewoon een van deze kleuren. Hieruit volgt dat lijden een deel van het leven is en ons vaak in snel contact brengt met wat essentieel is voor ons. En ik geloof dat het essentieel is om onszelf te vinden, een diepe betekenis te geven aan ons leven, ons deel te voelen van een grotere stroom van liefde die altijd weet waar het heen gaat.
Helaas zijn we opgegroeid met het (schijnbare) idee dat lijden rechtvaardig en nobel is. Maar om mij heen zie ik vaak dat mensen niet op een nobele en serene manier lijden, maar ze worden boos en vervloeken het leven vanwege lijden. Het verschil gaat helemaal over het accepteren dat lijden deel uitmaakt van het leven en besluiten om het te leven als een moment van groei en een kans op verandering. Dit zal ervoor zorgen dat je als eerste weggaat en ons rijker en in harmonie achterlaat.
In het boek geef je gedetailleerde uitleg gericht op het goed functioneren van de chakra's. Om een chakra te helen, moeten we het in de eerste plaats beschouwen als echt, bestaand, zelfs als op een ander niveau dan het puur materiële.
Wat dit betreft, heb ik een heel concrete houding: behalve dat ik de echte chakra's voel of er in abstractere zin over nadenk, is het belangrijkste wat ik ervaar, het beoefenen van oefeningen, bewust ademen, creatieve visualisaties en al die technieken die de herbalancering van onze fysieke en subtiele energie.
Geloven, waarnemen, verbeelden, maakt de technieken effectiever, maar echt nuttig is om te oefenen wat je regelmatig leert . En observeer de resultaten: als ze positief zijn, ga dan verder. Als er geen zijn, wijdt u dan aan iets dat voor ons het meest geschikt is.
Paramansha Yoganada zei: "Voor zover ik de smaak van een sinaasappel kan verklaren, zul je het niet kunnen begrijpen totdat je het hebt geproefd." Ik ben het er helemaal mee eens! In mijn lange praktijk, begon ik stevig in dingen te geloven nadat ik ze had ervaren en van de resultaten genoot. Daarom raad ik aan om niet blindelings te geloven, maar om te experimenteren en te voelen of iets in ons verandert en ons beter te laten voelen. Alles hier.
