Het mineralogramma in voeding en in de klinische praktijk

Het mineralogramma is een test die steeds vaker wordt gebruikt op medisch en voedingsgebied, als aanvulling op routine-onderzoeken, als een mogelijke indicator (alleen als correct uitgevoerd en geïnterpreteerd) van excessen of mineraaltekorten, maar ook als signaal van sommige disfuncties, vooral in de meest delicate vitale fasen.

Om het uit te voeren, volstaat het om een paar centimeter haar te gebruiken, gesneden aan de wortel, in het gebied van de nek, dat dan wordt onderworpen aan een atoom spectrofotometrie-onderzoek. Het haar, groeit elke maand met ongeveer een centimeter, concentreert zich door de haarzakjes en behoudt de mineralen die aanwezig zijn in de circulerende vloeistoffen: van de macro-elementen, aanwezig in enorme doses, tot de sporenmineralen (magnesium, ijzer, koper, enz.) Die in hoeveelheid worden aangetroffen minimaal, tot giftige metalen, zoals lood of kwik, uiteindelijk geassimileerd door het lichaam in de loop van de tijd.

Recente studies hebben aangetoond dat de concentratie van mineralen in het haar op een acceptabele manier die van de weefsels weerspiegelt.

De informatie die door het mineralogram wordt verstrekt, stelt de patiënt in staat te worden geadviseerd over voedingsinterventies en een mogelijke integratie om de capaciteiten van het individu te optimaliseren en zijn welzijn positief te beïnvloeden.

Het mineralogramma beperkt zich niet tot het signaleren van excessen of tekorten aan mineralen; de aanwezigheid of afwezigheid van verschillende mineralen, hun hoeveelheden, hun relaties verwijzen nu naar een rijke bibliografie die hen in staat stelt te worden beschouwd als geldige indicatoren van mogelijke pathologieën, die onderzocht en geverifieerd moeten worden in de algehele therapeutische relatie.

Ontdek alle eigenschappen en voordelen van mineralen

Als er tekortkomingen zijn: ze kunnen te wijten zijn aan een slechte introductie of assimilatie en de belangrijkste therapeutische interventie zal zijn om een toereikende en biologisch beschikbare integratie te garanderen die het lichaam zal gebruiken op de manier en tijd van zijn functionaliteit. Als er excessen zijn: als ze worden veroorzaakt door een verstoord evenwicht in de voeding, zullen voedingsmaatregelen worden vastgesteld of zullen correcties worden aangebracht via integrerende therapieën van een concurrerend type, zoals in het geval van toxische mineralen; met andere woorden, een "goed" mineraal wordt gegeven om de "slechte" te vervangen. Wanneer kan een mineralogram nuttig zijn? Hier zijn enkele voorbeelden: