... Waar het oog niet ziet, begint de geest te reflecteren
Bij de geboorte worden we meteen in een wereld gegooid die we niet kennen, waarbij de afname in wrijving ten opzichte van de vorige onderdompelingsstaat tegelijkertijd een cognitieve en motorische dyscrasie creëert. De gelijktijdigheid van deze niet-kennis is niet toevallig, omdat er geen mogelijke kennis is zonder Chinees, zonder de mogelijkheid om beweging te ervaren. In feite hebben we, zodra we geboren zijn, geen subjectieve representaties van de realiteit, behalve dat deel van de Chinese, motorische en cognitieve, neonatale ervaring in de amniose van de moeders baarmoeder. Zeker weten we echter dat zelfs wanneer de baby wordt geboren, deze de stem van de moeder herkent en verkiest, daarom is het een kwestie van hoe deze resonantie wordt verkregen?
Een ander proces dat ons verwondert, is het vermogen van het kind om de uitdrukking van de volwassene na te bootsen die hem stimuleert door te glimlachen, in principe hetzelfde gedrag reagerende. Wat hebben deze twee processen gemeen? Of, bovenal, verschillend voor het soort zintuigen dat betrokken is, een zuiver auditieve, de andere visuele. Zijn ze een wilsdaad van het kind? Hebben ze een gemeenschappelijke biologische basis? Of zijn het processen die zijn gericht op mechanismen die niet afhankelijk zijn van de wensen van het kind? Het beantwoorden van deze vragen zal ons als Alice naar de spiegel leiden.
... Het is de grammatica van de geest die individuen vergelijkbaar maakt en het is in zijn taal dat de elegantie van het gebaar liegt.
DE SPIEGEL EN HAAR NEURONS
Het zal moeilijk zijn om een meer mysterieus object te vinden dan de spiegel, de enige die echt in staat is om "te reflecteren", dit is de reden waarom sommige neurowetenschappers en filosofen (Rizzolati, Sinigaglia, Gallesi) het briljante idee hadden om de neuronale functie te associëren met die van de spiegel door te hernoemen de set "Mirror Neurons", precies "Neurons Mirror". Maar wat zijn de "spiegels" ? En waarom zijn ze zo belangrijk? Hoe verschillen ze van de rest van de hersenkrach?De eigenaardigheid van de "Spiegel" heeft fundamenteel twee kenmerken, de manier waarop ze worden geactiveerd en hun positie in de hersenen. Heb je ooit gedacht dat iets actief is in jou, buiten je wil ?!
Nou ... de spiegelneuronen doen het constant, ze worden geactiveerd, beide na het besluit om een bepaalde actie van jouw kant uit te voeren, karakteristiek gedrag in het algemeen van de normale motorneuronen, en wanneer, en hier is er het knooppunt van de spraak, laat iemand anders hetzelfde doen door in je gezichtsveld te zijn; en nogmaals, in het geval dat je een geluid hoort of geluiden die direct kunnen worden geassocieerd met de actie zelf. Het is alsof je een enorme simulator in je hoofd hebt, die wordt geactiveerd door visuele, auditieve of kinesthetische resonantie, die patronen en gedrag reproduceert die tegelijkertijd worden gezien, gehoord of gezien en gehoord. Met andere woorden, de waarneming van een actie omvat de simulatie van hetzelfde. Deze ontdekking leidt ertoe dat we het idee dat we hebben van onze manier van leren volledig hercoderen. In het bijzonder beginnen we te begrijpen hoe de stadia van ontwikkeling en expressieve aanpassing plaatsvinden in de ontwikkelingsleeftijd van kinderen en dat nabootsing een proces is dat nog vóór onze wil om te imiteren gebeurt. Een ander discours begint bij de ontwrichting van de 'spiegels' die grote ruimtes in de hersenen innemen, zie het gebied van Broca dat zich tegelijkertijd bezig houdt met de uitdrukking van taal en de functies van motorische controle. Het is daarom duidelijk om te denken dat de twee functies taal en gebaar dezelfde grammatica delen en dat ze gelijk worden geleerd door het systeem van spiegelneuronen, deze deductie zal ons later een nieuwe manier van begrijpen van shiatsu openen. Evolutie, shiatsu is evolutie en ook een beetje een revolutie. Zonder er echter het wondermiddel voor alle kwalen van de wereld van te maken, is het zeker dat iedereen die ervoor kiest om duidelijker te lopen op het pad van het leven, in shiatsu een uitzonderlijke metafoor vindt voor het leven zelf. Waarom? Hoe is het mogelijk dat een discipline het laboratorium wordt van de magmatische uitingen van het menselijk leven? Moet gedacht worden dat het geven, ontvangen, denken van shiatsu verraderlijk is in dat geheimzinnige en archaïsche gebied van creatie dat dichters zo dierbaar is? Zeker, het is ook zo maar tegelijkertijd is het precies "biologie", de materie, het functioneren van hetzelfde en van de "hersenstructuur" en niet van de mentale functie om verbanden te verklaren die zelfs niet op afstand werden gehypothetiseerd. Hiërarchie moet daarom opnieuw worden ingesteld ten gunste van de 'biologische structuur', ten eerste, en van de 'functie', dan van de beweging, ten eerste, en van de mentale representatie van dezelfde, dan, van het gebruik van de handen met betrekking tot het creëren van de mentale functie, aan de andere kant is de meest significante evolutionaire sprong voor het menselijk ras hierdoor veroorzaakt; van daaruit begonnen we delen van de hersenen te ontwikkelen die we vervolgens voor andere doeleinden gebruikten. Van het gebaar hebben we daarom de taal ontwikkeld. Taal, die zijn intrinsieke wortels heeft in doen, in manipuleren, in feite een handeling vormen, een manier van werken .
STRUCTUUR EN FUNCTIE
Talen, het gebaar en het woord, die beide worden geleerd via een "relationele modaliteit " die echter voordat er wordt gehandeld door gefinaliseerde en vrijwillige handelingen, wordt gesimuleerd, en dit is de ontdekking in de "Mirror Circuits", een simulatie die ons de sleutel tot het begrijpen van ontelbare fenomenen, bijvoorbeeld empathie; hebben we ons altijd afgevraagd hoe we de gemoedstoestanden van anderen voelen? Of hoe komt het dat onze reactietijden om iemands sensorische evaluatie uit te voeren in de intuïtieve volgorde van een tweehonderdduizendste van een seconde zijn ? Dit zijn allemaal dingen die nieuw licht vinden, "weerspiegeld", zou ik zeggen, parafraserend in de nieuwe visie die Neurofysiologie introduceert dankzij de ontdekking van de Spiegelneuronen, die ons laten zien hoe de erkenning van anderen, van hun acties en zelfs van hun intenties, eerst afhangt bijvoorbeeld niet van een daad van hogere of uitgebreide kennis, maar van de impliciete kennis in onze motorische afkomst, van de 'geest van de schaal' zoals we die in andere geschriften hebben genoemd. Sterker nog, van de eenvoudigste handelingen die we bij anderen waarnemen, hoe je voedsel naar de mond kunt brengen, een voorwerp kunt pakken, tot het meest complexe, een acrobatiek, een muziekinstrument kunt spelen, shiatsu doen, zijn de "Circuits of Mirror Neurons " om de ons brein om de bewegingen van andere onderwerpen te correleren met die van zichzelf, en aldus hun betekenis te herkennen; dit geeft duidelijk aan dat "leren" niet louter een individueel feit is, maar in een intersubjectieve ruimte is geplaatst, dat wil zeggen dat het onmogelijk is om te leren zonder de ander. (Zie Tori-Uke / Learner-Instructor)GESCHIREERDE SHIATSU
Als één ding is dat de "World Shiatsu Operators League" (LOMS - niet bestaat maar de moeite waard zou zijn om het op te zetten), is dat "hetzelfde" alleen kan worden gedaan als er twee zijn, voor duidelijke deductie, daarom, shiatsu het is een taal. In zijn baarmoeder is het woord het gebaar, in het bijzonder de motorische handeling van het drukken, gericht op het creëren van een begrip, een vitaal gesprek, uitwisseling, tussen de bediener en de ontvanger. Iedereen, de shiatsu leert het, weet dat hij het doet door imitatie, reproductie van een gebaar of het leren van reeksen. Maar niet allen hebben zich de vraag gesteld en bovenal de volgende vraag beantwoord : -maar hoe komt het door shiatsu, stil van nature, om te slagen voor een leerproces dat niets te maken heeft met de techniek, maar met het menselijk gedrag dat de techniek impliceert en dat desalniettemin niet expliciete? Ik denk dat het belangrijk is om dit te weten, omdat het de geliefde reden is waarom we shiatsuka aan het klagen zijn dat de onze een evolutionaire discipline is . Dit is hoe het aankwam, welkom in het paradijs van toepassing van de Mirror Neuron Theory, shiatsu.SPIEGEL, SPIEGEL VAN MIJN BRAMES Shiatsu als de spiegel is een wereld die zich richt op de functie van reflecteren. Shiatsu en mirrors dwingen iemand om constant in relatie te leven.
Zonder relatie is er geen beeld en daarom is het niet mogelijk om die 'We-centrische' intersubjectieve ruimte te leven die is gecreëerd door spiegelen of shiatsu. Maar op het moment dat de relatie er is, of het Tori-Uke of de leraar-instructeur is, wordt het toepassingsgebied van de spiegelcircuits geopend, wat een onvrijwillige continue simulatieactiviteit tussen de leden van de geciteerde relaties teweegbrengt; terwijl de spiegel het beeld reproduceert tot in het oneindige, zo reproduceren, imiteren, bewijzen, grijpen, houden de alles wat door "de lichamelijke communicatie" van de ander gaat, in zichzelf in zijn "lichaam" een cognitie die niet gerationaliseerd maar gevoeld, ervaren door zichzelf, het is hier dat de geest van de schaal ontstaat en als een stomme golem zijn taak vervult ... dat van het kennen, dienen en vertalen van de gebaren die worden waargenomen in de menselijke semantiek, het verduidelijken van de evolutionaire en sociale dimensie.
IMAGO ANIMI SERMO EST, TALIS VITAE TALIS ORATIO
Perpendicularity, constantheid, concentratie, ritme en sta mij toe om elegantie toe te voegen. Hier is wat goed leren zou moeten opleveren voor elke beoefenaar van een evolutionair pad. Shiatsu is vernieuwd, onze manier van communiceren, met een dubbele draad, stimuleert en vergroot het vermogen om prikkels te maken, knowhow, waar de uitwerking van een concept, de expressie ervan, beweegt, het potentieel van het gebaar en het contact, de het acteren van gefinaliseerd, creëert synthese, controle, harmonie in het gebruik van concepten en mentale functie, in een voortdurende verwantschapsrelatie waar actie en denken niet langer scheiding zien, daarom kennen ze de duivel van het beroemde taoïstische citaat. Aan de andere kant, zonder Chao Chu te storen, om de Latijnse uitdrukking "Imago animi sermo es t, talis vitae talis oratio" te parafraseren met het perspectief van de neurowetenschapper, die de Neuron Mirror-benadering kent, is het mogelijk om te bevestigen dat dezelfde intercurrent-link tussen het beeld van de ziel en het woord, de spraak, als gevolg van het toeval in het Broca-gebied van zowel taalkundige als motorische functies, is het beeld van de ziel ook het gebaar, en dus ook de woorden en gebaren zo is het leven en de ziel zelf.In feite is dezelfde grammatica een spiegel voor onze expressieve vermogens . Tot slot een vraag die ik vanuit het oogpunt van de shiatsu-instructeur vraag aan alle geleerden van onze discipline: -We willen nog steeds bespreken waarom Kata onvervangbaar zijn in het leren van shiatsu?
PUCK We leven in een wereld die niet in onze kennis is, en het creëren ervan vereist het werk en de toewijding van een leven ... Ruimte en tijd, zijn onbewerkte concepten in ons gevoel, misschien volledig onbegrijpelijk, dus dan de enige mogelijkheid wordt dat ze worden "gereflecteerd", dus in dit spel van schaduwen en glimmers, verschijnt een kans om te zien in het midden van de nacht.
