Functionele geneeskunde is gebaseerd op mechanismen om stress te reguleren om het lichaam te stimuleren en het evenwicht te herstellen. Laten we het beter uitvinden.
Wat is functionele geneeskunde
Functionele geneeskunde richt haar aandacht op de zogenaamde " functionele stoornissen " uitgedrukt door een persoon, met de nadruk op de oorzaak in plaats van het symptoom. Het diagnostische en therapeutische systeem van functionele geneeskunde is gebaseerd op de mechanismen van regulatie en tegenreactie op de stress van levende systemen, met de bedoeling om het lichaam te stimuleren zijn natuurlijke balans te vinden. Functionele geneeskunde komt voort uit de wens om grensgevallen op medisch gebied te plaatsen, soms "functioneel" zelfs voor wetenschappelijke geneeskunde. Elke gebeurtenis, fysiologisch of pathologisch, heeft een normoreactieve functionele component die in staat is te verbeteren en optimaliseren om terug te keren naar de staat van evenwicht. De eigenaardigheid van de functionele benadering is de heersende aandacht voor de fysiologische reactiviteit en voor de zelfregulerende capaciteit van het systeem . Het doel is daarom om het systeem in staat te stellen zelf te herstellen, ter compensatie van de stressoren die verantwoordelijk zijn voor de symptomen. Onder de mechanismen van regulatie van levende systemen is er neurovegetatieve regulatie (orthosympathisch en parasympathisch systeem), metabolische regulatie (katabolisch of anabool) en cerebrale regulatie. De focus van functionele geneeskunde ligt daarom op de kennis van de fysiologische mechanismen van regulatie, om snel het juiste therapeutische protocol te identificeren om de correcte uitvoering van het systeem te bevorderen.
Voordelen en contra-indicaties
Functionele geneeskunde biedt zowel de arts als de patiënt de mogelijkheid om een aanpak te hebben die de oorzaak of oorzaken van een gezondheidsprobleem kan verklaren, zonder zich op het symptoom te hoeven concentreren. Een van de positieve aspecten van functionele geneeskunde is de integratie van de ziekte met het begrip van fysiologie en functie, de zoektocht naar therapeutische interventies evenredig met de omvang van de stoornis en effectieve therapeutische protocollen bij preventie en pathologie. Daarbij zal functionele geneeskunde de therapeutische interventie richten op voedingsondersteuning, homepathie en fytotherapie. Een ander voordeel van functionele geneeskunde is ongetwijfeld de zoektocht naar een integratie tussen geneeskunde en complementaire methoden, uitgevoerd door een wetenschappelijke methodologie in de studie van complementaire therapieën buiten filosofieën en denkscholen, waarbij een diagnostisch en therapeutisch model wordt voorgesteld getest voor kwalificeer en onderscheid de relatie met de patiënt.
LEES OOK Alle natuurlijke medicijnen
Voor wie functionele geneeskunde nuttig is
In de functionele geneeskunde is elke patiënt uniek. Voor elke persoon is er daarom een therapie die hen naar een staat van volledig welzijn kan leiden, evenals een reeks levensregels die hen kunnen helpen gezond te blijven. De keuze van de specifieke therapie wordt geleverd door de toestand van het biologische systeem en de functie van orgaan of apparaat waarop men ervoor kiest om in te grijpen. Maar functionele geneeskunde is gericht op andere categorieën van onderwerpen. Er is een kegel van schaduw, een soort limbo, samengesteld uit onderwerpen die, hoewel ze niet van een uitstekende gezondheid genieten, alleen als gezond worden beschouwd omdat ze hun problemen met laboratoriumveranderingen nog niet hebben uitgesproken. Deze personen worden "gezond voor laboratoriumstatistieken" genoemd.
Om problemen met betrekking tot zowel organische als functionele pathologieën op te lossen, maakt functionele geneeskunde gebruik van conventionele behandelingssystemen waarbij de niet-conventionele therapeutische technieken onvoldoende of ineffectief zijn of wanneer het pathologische beeld dit noodzakelijk maakt. Een van de "alternatieve" benaderingen die het meest worden gebruikt in de functionele geneeskunde zijn absoluut acupunctuur, osteopathie, fytotherapie, orthomoleculaire geneeskunde en homeopathie.
De wet in Italië en in het buitenland
Het gebruik van de Engelse term Functional Medicine in werkelijkheid is geen esterofiele gewoonte, maar benadrukt de noodzaak om het type functionele geneeskunde van referentie te onderscheiden. In feite zijn er verschillende "functionele geneesmiddelen", elk met zijn eigen schat aan studies en onderzoek. Dit draagt zeker bij aan de verwarring, zelfs onder de verantwoordelijken.De meeste Italiaanse functionele artsen verwijzen naar de Duitse school, die rijk is aan wetenschappelijke studies over de bio-energetische, homeopathische en homotoxicologische kant. Voor de conventionele Italiaanse geneeskunde, die van de ziekenhuizen onderling en van de ziekenhuizen bijvoorbeeld, is de term "functioneel" uitsluitend verbonden met ziektes zonder symptomen, psychosomatisch of zelfs denkbeeldig.
Om de functionele aanpak in Italië te verspreiden, is er de activiteit van SIMF, de Italiaanse Vereniging voor Functionele Geneeskunde. De SIMF, in feite, werkt aan het bevorderen van onderzoek, ontwikkeling en verspreiding van nieuwe therapeutische oplossingen en diagnostische procedures met betrekking tot functionele geneeskunde door middel van informatie, communicatie en opleiding naar de medische professie. Het is mogelijk om een specialisatiecursus van drie jaar te volgen en je vervolgens verder te specialiseren in master en seminars.
Curiosa over functionele geneeskunde
De term functionele geneeskunde is relatief recent en is in 1987 bedacht door Dr. H. Schimmel. Het functionele adjectief verwijst hier naar de gehele medische bagage die vanaf het begin van deze eeuw is verzameld, gebruikt met een "geïntegreerd" beeld van gezondheid en ziekte. Functionele geneeskunde heeft het dus mogelijk gemaakt om orthodoxe medisch-wetenschappelijke kennis te integreren met complementaire traditionele medicijnen, en op den duur een brug te slaan tussen medicijnen en de zogenaamde alternatieve methoden.
