Groene algen, rijk aan omega-3, vitamine A en B, stimuleren de schildklier die het metabolisme activeert en zijn ook nuttig voor thalassotherapie. Laten we het beter uitvinden.
>
>
Beschrijving van groene algen
De wetenschappelijke naam van de groene algen is Cloroficee of Chlorophyta, precies vanwege de kleur die chlorofyl hun geeft .
Groene algen leven voornamelijk in zoet water, maar sommige soorten groeien ook in mariene omgevingen; daarnaast zijn groene algen meestal aanwezig in vochtige gebieden, in de buurt van andere planten.
Groene algen vertegenwoordigen een heterogene groep enkelcellige en multicellulaire, minder grote organismen. De karakteristieke kleuring van groene algen kan verschillende tinten aannemen afhankelijk van de verscheidenheid van algen en vooral op basis van de samenstelling van pigmenten: vaak wordt chlorofyl zelfs gemengd met andere rode pigmenten (hematocroma) of geel (xanthofylen).
Er zijn ongeveer 6.500-9.000 verschillende soorten, onderscheiden door kenmerken en reproductiemethoden, die ze in ongeveer 600 verschillende soorten orden zien. De planten lijken precies te zijn geëvolueerd van deze soorten algen, die lijken te hebben geleid tot ongeveer 300.000 soorten landoppervlaktestruiken.
De reproductie van groene algen kan vegetatief (aseksueel) of gamica (seksueel) zijn:
- de vegetatieve reproductie, typisch voor eencellige algen, bestaat uit de eenvoudige verdeling van de moedercel in twee dochtercellen, terwijl de aseksuele reproductie van meercellige algen vaker voorkomt door fragmentatie;
- de seksueel reproductie, duidelijk complexer, bestaat uit de vereniging van twee gespecialiseerde cellen, die behoren tot twee verschillende individuen.
Je kunt meer te weten komen over de vijandige algen van cellulitis
Eigenschappen en voordelen
Groene algen hebben een redelijk goed gehalte aan Omega-3, groep B-vitamines, pro-vitamine A en C; sommige van deze groene algen zijn bijzonder rijk aan minerale zouten, zoals calcium en magnesium, en bevatten alle acht essentiële aminozuren. Ze hebben ook goede doses ijzer en jodium.
De beroemdste groene alg is ongetwijfeld de zeesla, wetenschappelijk bekend als Ulva lactuca : hij behoort tot de familie van de Ulvaceae en is een typische alg van de wateren van de Middellandse Zee en van de koude gematigde zeeën.
In de oostelijke regio's, in China en Japan, wordt zeesla als voedsel geconsumeerd, in de vorm van soepen en salades of om sushi-gerechten te begeleiden. Maar niet alleen daar. Inderdaad, er zijn mediterrane recepten, zoals linguine met zeesla, cacio e pepe, die tot hun ingrediënten behoren.
De therapeutische functies van groene algen zijn talrijk: ze stimuleren de schildklier dat het metabolisme wordt geactiveerd, zijn stimulerend, verhogen de immuunafweer, bestrijden constitutionele onevenwichtigheden, bestrijden degeneratieve processen als gevolg van veroudering en oefenen een zuiverende werking uit, waardoor de bloedsomloop wordt geactiveerd. Ze doen het goed zowel binnen als buiten, voor cosmetische behandelingen en bij thalassotherapie .
Groene algen worden ook gebruikt als meststoffen en meststoffen in de landbouw, veevoer en supplementen, zowel voor dieren als voor mensen. Vanwege de gelerende, verdikkende, emulgerende en stabiliserende eigenschappen worden ze ook gebruikt in de voedingsmiddelenindustrie als additieven (carrageen, agar-agar, algen) en bij de productie van bio-papier .
Onder de belangrijkste groene algen noemen we ook Acetabularia en de stekelige peren van de zee, waarvan de vulgaire naam is afgeleid van het zeer specifieke aspect dat herinnert aan de gewone stekelige peer.
Contra-indicaties van groene algen
Algen zijn over het algemeen gecontra-indiceerd voor personen die gevoelig zijn voor jodium en voor mensen die lijden aan hyperthyreoïdie, evenals groene algen. Dit zijn mensen waarvan het basale metabolisme, al behoorlijk snel vergeleken met het gemiddelde, verder wordt versneld door jodium.
Algen zijn evengoed gecontra-indiceerd voor diegenen die zeer strenge natriumarme dieetregimes moeten volgen . Net als alle algen kunnen zelfs groene algen vatbaar zijn voor mogelijke besmetting door microcystines of zware smeltstoffen en toxische stoffen: dit is een probleem dat de meeste watervoerende lagen van de planeet treft.
Maar het gebeurt ook, zoals in Bretagne, dat groene algen een bedreiging voor het milieu kunnen worden, mensen en dieren zelf. Hier lijkt het, gedurende meerdere jaren, dat een besmet " groen getij " de kusten binnenvalt en dat de ontleding van hetzelfde gassen zal produceren die zelfs voor mensen giftig zijn.
