Laten we eerst kijken naar de verschillende delen van de hersenen met hun respectievelijke functies. De juiste kwab wordt algemeen geassocieerd met het vrouwelijke; steunpunt van creativiteit, intuïtie, visie van holistische unie, meester van symbolische taal en deponeren van kennis. De linkerlob heeft een analytische, logische, lineaire, specifieke essentie, verbonden met verbale taal, met kritisch denken.

Zoals we weten, is het gezichtsveld overschreden ; het recht wordt waargenomen in de linker kwab en het linker gezichtsveld in de rechter kwab. De Amerindiërs, de Kelten, de Vikingen en andere oude volken hadden al perfecte kennis van de anatomie van de schedel. Ze begrepen bijvoorbeeld de functie van het scheiden van het kraakbeen tussen de twee hemisferen en gaven het een zeer belangrijke functie. Dit fibreuze kraakbeen heeft de vorm van sikkelwol en de schedel bestaat uit 8 platte botten op het occipitale, pariëtale, frontale, temporale, sphenoïde, ethmolde niveau. De Amerikaanse Indianen hebben in deze 8-structuur een tekening herzien met een sterke symbolische lading, in overeenstemming met de harmonieuze "Wet van de Octaven ", een belangrijke en essentiële leer van het Medicijnwiel.

Alawn Tickhill, de hedendaagse Engelse sjamaan, vergelijkt in zijn boek Apogeton het menselijk brein met een computer met 8 circuits en een holografisch geheugensysteem ; vier van deze circuits zouden de leiding hebben over de basisactiviteiten van het menselijk bestaan, terwijl vier andere gekoppeld zijn aan meer "psychische" functies, zoals intuïtie, telepathie, helderziendheid, helderhorendheid, het vermogen om te helen. Dit gebied is het voorrecht van de Diepe Geest, terwijl het circuit van "aardse", fundamentele gedachten juist is voor de Bewuste Geest. Nu was de Diepe Geest de leider van de inlander. Wanneer je beweegt met het besef dat alles om ons heen "leeft", ben je niet ver van de Indiaan. Dit perspectief leert hoe te communiceren met wat er in de buurt is, leidt tot handelen via de circuits van de Diepe Geest tot het bereiken van een intens contact met het eigen wezen.

Een geest, veel geesten

Als we terugkeren naar het structureren van de geest, ontdekken we dat de Oppervlakkige Geest degene is die redeneert, die de indrukken analyseert die opgeslagen zijn door de vijf zintuigen. De Bewuste Geest is in plaats daarvan degene waardoor we alle bewuste acties uitvoeren. Direct hieronder vinden we een dikkere laag: de Subjectieve Geest . Stel je het voor als een immens archief van ervaringen, evenals patronen en conditioneringen. Met andere woorden, je zou kunnen zeggen dat de Subjectieve Geest de "wieg van het programmeren" is, de database van wat ons is doorgegeven en dat we hebben verloren. Veel aandoeningen, zoals nerveuze spanning, vormen van angst of allergieën kunnen de resulterende manifestatie zijn van de sensaties of herinneringen die zich op dit gebied hebben opgehoopt. Wanneer we slapen, werkt de Subjectieve Geest overvloedig, terwijl de Bewuste Geest rust heeft.

Als we verder gaan, vinden we het onderbewustzijn. Hier worden creatieve oplossingen geboren, hier is de "magische tank" in elk aanwezig en bewaard in mythen, sprookjes en legendes. Voorbij het onderbewustzijn ligt de onbewuste geest. Hij rust nooit, reguleert de stofwisseling, beheert de chemie van het lichaam, regelt functies. Samengevat, het is de controle-eenheid van de "machine" van het fysieke lichaam.

We dalen af ​​naar het warme centrum van de geest, alsof we het warme hart van de planeet willen aanraken. Hier vinden we het Superbewust, het kanaal met de Universele Geest, het voertuig van communicatie met de Grote Geest.

Nul en circulaire kosmologie

De schedel voor de indianen is verbonden met het concept van de grote cirkel van bestaan . Deze cirkel bevat op zichzelf. En daarin komt alles terug. Door de Cirkel begrepen de Amerindiërs de Kosmos, de mysteries van het leven, de single; via deze vorm verbonden ze zich met de medicijnen die door Nature worden aangeboden.

Een andere parallel kan worden herleid tot het idee van Zero of the Maya Indians, die dit numerieke concept al lang geleden hadden veroverd. Een idee dat ogenschijnlijk het Niets bevat, maar dat het Geheel concreet verwelkomt. Het bijbehorende symbool voor hen was dat van de lege schaal . Sibley S. Morril schreef in 1968 een artikel voor The Indian Historian : samengevat, in dit artikel legt de auteur uit dat in het Maya-systeem de onderkaak het getal tien aanduidde, terwijl de andere delen van de schedel de cijfers van één vertegenwoordigden tot negen . Deze cijfers waren ook geassocieerd met geluiden en meer dan een kwantitatieve waarde, ze hadden een kwalitatieve waarde.

Ten slotte is in de symboliek de schedel het symbool van het transformatie-vat .

En het is echt, in evolutionaire zin. We kunnen situaties veranderen, proberen mechanismen te verbreken die niet productief en nuttig zijn. Hoe effectiever deze verandering zal zijn als de geest in overeenstemming met het hart werkt.