Wanneer Elena Maria Fossati en ik op Skype achterlopen, merk ik zoveel moois op. Hij beschrijft de prachtige structuur die hij bouwt in Brianza, een speciale plaats voor kunsttherapieën en beweging. Ik weet niet waarom, maar ik voel me thuis, ook als ik op een afstand ben. Begin met een ongemakkelijke vraag: "Als dans al aan het genezen is, wat heeft danstherapie dan eigenlijk te maken?" De vraag vertrekt van een reflectie met een choreograaf-vriend, Daniela Malusardi.

Onlangs benaderde ik ook de Afrikaanse dans en een paar vragen kwamen naar voren. Als het kan gebeuren dat men in een posturale houding alert is op de geringste beweging, tot het punt dat soms de angst zelf blokken gaat vormen, omdat het mogelijk is dat sommige dansen bevrijdend en zorgzaam zijn, dat wanneer men de vrije motor binnenkomt, meneerbewegingen voltooid zijn ja snel, herhaald, energiek, maar deze creëren geen problemen, inderdaad, en deblokkeren? "Maar omdat dans op zichzelf geneest, " antwoordde Daniela.

En als je dan de gelegenheid hebt om die van de danstherapie te interviewen als ze weten hoe graag Elena Maria Fossati is, laat de vraag die 'spontaan ontstaat' je het niet missen. Natuurlijk is het net zoiets als een bakker vragen wat brood nodig heeft, maar Maria Elena luisterde aandachtig en lieflijk naar me en haar antwoorden waren nauwkeurig en attent.

"Het is waar dat dans een therapie op zichzelf is, want het is waar dat al in het oude Griekenland de toeschouwers (actieve deelnemers, onder andere dingen) in het theater in staat waren om catharsis te ervaren. intern: de mens brengt zelfexpressies naar voren via het lichaam, het woord, de poëzie, het geluid, de grafische, picturale, sculpturale productie. Wanneer onze innerlijke wereld naar buiten wordt genomen, vindt in feite een creatief proces plaats dat is al genezend, ik wil het niet reduceren tot de simpele "Balla che passe", maar in zekere zin is het zo, de uitdrukking brengt welbevinden over. Deze sensatie is op het niveau van bloedcirculatie, hartslag, motorische coördinatie, musculatuur, van de hele eenheid die we incorporeren.Dit soort werk is ook therapeutisch in de brede zin omdat het een creatief-expressieve beweging is.Dagtherapie is gebaseerd op deze krachten, op de mogelijkheid die de dans biedt. het is de rol van de professional om het bewustzijn van deze uitdrukking te trekken . De professional helpt zijn student, cliënt of patiënt bij het structureren van dit creatieve proces dat een doel op zich zou blijven, tot expressie brengen. Om je beter te kunnen antwoorden, wordt dans een danstherapie wanneer er een dirigent is die dit proces kanaliseert om het te harmoniseren, het als een persoonlijke hulpbron te gebruiken. "

Hij vertelde me toen over zijn zeer interessante en voedzame manier om naar hem te luisteren.

"Mijn moeder vertelde me altijd dat ik in beweging ben sinds de buik, kortom, de beweging is mijn bevoorrechte kanaal. Ik heb altijd competitiewedstrijden gedaan in de atletiek en daarna volleybal, ik heb nog nooit professionele dans gedaan voordat, mijn ouders hadden gewild en ik deed alles om hen niet te behagen. Op 16 begon ik vechtsporten te beoefenen en kwam in contact met vormen, met beweging als reflectie en meditatie volgens herstructurering en motorperceptie. Ik ben ingeschreven aan de universiteit, ik begon te werken in de psychiatrie met ernstige patiënten, in welke gebieden de uitdrukking van het lichaam het relationele pad wordt en in de aanwezigheid van echolonische stoornissen neemt het werk verschillende waarden aan, om zo te zeggen verandert de beweging wanneer het gebaar niet is adequaat, wanneer de bedoeling van een liefkozing zich vertaalt in een klap. Op mijn weg vond ik de danstherapie van Maria Fux, ik ontmoette haar in een van deze zaaien in propedeuse in Milaan in 1990, met haar heb ik mijn opleiding gedaan in Milaan, van de dans die ze oprichtte een zeer creatieve methode en dankzij deze halve vliegtuigen begon ik na te denken over lichamelijke creativiteit die is gericht op het begrijpen van de taal van deze ernstige verstandelijk gehandicapte . Na 3 jaar met haar ontmoette ik Dr. Vincenzo Puxeddu, doctor in de geneeskunde, revalidatie-specialist met specialisatie in danstherapie (Univ. La Sorbonne Paris), didactisch directeur van de school voor beroepsopleiding in een geïntegreerde dansbeweging. Met de aanpak van Vincenzo Puxeddu, die een basisopleiding in de fysica heeft, integreerde ik de etnisch-antropologische benadering in mijn training als rehabilitator, en dit alles ging samen om het curatieve deel geleerd met Maria Fux en de bagage die voortkomt uit de kunst vechtsporten, waardoor ik het lichaam vanaf een zijkant en een meer spirituele visie kon benaderen. "

Door de rol van de professional in danstherapie beter te ontleden, zegt ze: "De therapeut is de bemiddelaar tussen je beweging, je dans en je innerlijke wereld Dans wordt gebruikt als een persoonlijke hulpbron, niet voor expressieve of artistieke doeleinden, maar voor andere doelen bereiken, door bemiddeling van de professional die een 'brug' wordt tussen het creatieve proces en de innerlijke wereld.

Dan raken we de relatie tussen dans en evocatieve kracht, verbeelding. Hij vertelt me ​​een anekdote die teruggaat tot 2001, toen hij begon te werken met een groep mensen, min of meer de hele derde leeftijd die, voordat ze haar ontmoette, gevolgd was door een graad in lichamelijke opvoeding. Toen Maria Elena hen begon te bewegen volgens een beweging die ze zelf als een hulpbron konden gebruiken, gebeurde er iets grappigs: "uit eigen vrije wil stelden ze voor mij fotokopieën te geven van de oefeningen die ze tot dan toe met de andere hadden uitgevoerd leraar, zeggende: "Je leert ze en dan maak je ze doen." Ik doe een werk dat het hele creatieve proces omvat, het is typisch in de kunsttherapieën waar je naar de beweging gaat beginnend bij de beelden . Jung zelf deed een intensieve klus van onderzoek naar het potentieel van creatieve visualisatie, over de kracht van het beeld dat kan worden gecreëerd door stil te staan. Wanneer ik met mensen werk die grote problemen zoals dementie of problemen in verband met de derde leeftijd hebben, is de verwijzing naar het beeld constant. arm om een ​​oefening uit te voeren wordt geen lege herhaling, maar de reactie op een suggestieve vraag kan degene zijn die zich bindt aan het idee om een ​​appel te nemen. "

We begonnen te praten over de Apid-cursussen voor aspirant- therapeuten en therapeuten in de danstherapie . "De door Apid geaccrediteerde trainingen zijn opgevat als de specialisatie die aansluit op een eerder pad." Ikzelf heb mijn 4-jarige opleiding gebruikt om al mijn back-up voor psychiatrische revalidatie te integreren; in de cursussen zijn de fysiologieuren uiteraard beperkt voor een persoon die niet eerder een training heeft gevolgd. Intern in de didactische commissie, herzien we nu de titels om aspirant-danstherapeuten toe te laten. "Hij legde me uit dat veel afhangt van de Wet 4/2013, een wet die vrijwillige zelfregulering aanmoedigt dankzij de certificeringsmechanismen gebaseerd op het UNI-systeem als bedoeld in Richtlijn 98/34.

Samenvattend, als professionele verenigingen worden erkend, zullen ze ook worden gevraagd om de training te onthullen die een professional moet hebben om zich te registreren. De Apid-cursussen voor beginnende leraren danstherapie geven parameters aan voor de aspirant-danstherapeut. Degenen die willen trainen, moeten in feite een bachelor in humaniora, revalidatie, gezondheid of een tweedegraadsgraad hebben of de dansacademie hebben gedaan. Op dat moment kan de inschrijving plaatsvinden in een minimale cursus van drie jaar, die in feite inclusief scripties, stages, supervisie, kan worden 4. Er zijn scholen geaccrediteerd door de Apid en ik, als lid van de raad van bestuur van Apid, denken dat het beter is voor een professional om geregistreerd te zijn bij de beroepsvereniging, wat een dubbele voorzichtigheid garandeert, zowel voor de consument als voor de professional zelf. "Op Europees niveau - zo legt hij uit - is er de EADMT, de European Association Dance Movement Therapy ." In Engeland zijn er zeer interessante realiteiten en op dezelfde manier zijn er in Frankrijk ook ongelooflijke trainingspaden op masterniveau, in Spanje is het pad van training past vaak in de universitaire context. "

Van profaan, vroeg ik haar om een ​​aantal titels over danstherapie en tussen het merrymagnum van de specifieke literatuur trekt Maria Elena twee titels. De eerste, meer technische, is een tekst met de eenvoudige titel "Danzamovimentoterapia", geproduceerd door Apid in 2008 ; een tekst die de lezer helpt de methodologische benaderingen in te kaderen. De andere tekst is " Authentieke beweging", een methode om het onbewuste door beweging te verkennen, gedefinieerd door het werk van Mary Starks Whitehouse, Janet Adler en Joan Chodorow. Maria Elena wees ons in het bijzonder op de benadering van Chodorow, een professional die het gebruik van beweging voor psychotherapeutische doeleinden heeft onderzocht .

De laatste vraag, van duizend dollar: "Wie is Jung voor jou?"

"Als ik aan de film denk", zegt hij met een glimlach, "ik zeg je dat hij een man is die ik niet zou kennen ... een grapje terzijde, voor ons die omgaan met non-verbale relaties en relaties helpen met allerlei creatieve gereedschappen, is een fundamentele figuur, de ruggengraat van alle wegen die verbonden zijn met kunsttherapieën. Jung was degene die de mens voorstelde als een fysiek, picturaal, sociaal en spiritueel lichaam, door zijn onderzoek liet hij de medische wetenschap en psychologie toe om om de Yin te laten ontmoeten met de Yang, het Oosten met het Westen ... Een geweldige man die in dit tijdperk zou moeten hebben geleefd ... "hij denkt even en smpre glimlachend hij corrigeert zichzelf:" Nee, godzijdank dat hij leefde in zijn historische moment hebben we nu alle open mogelijkheden om te genieten van al het fruit dat het heeft gezaaid. Ondanks de therapeutische problemen die we vandaag nog hebben, kunnen we niet zeggen dat we niet de vruchten plukken van zijn werk. "