Anijs is een plant met een spijsvertering, nuttig als een remedie voor hoest en uitstekend voor het op smaak brengen van snoep en likeuren. Laten we het beter uitvinden.

Beschrijving van de anijsplant

Met de naam van anijs worden drie planten aangeduid die tot verschillende families behoren, maar die zijn verenigd door smaak en aroma.

De anijs kwam uit het oosten in de oudheid en werd onmiddellijk een kruid dat zeer gewaardeerd werd door zowel de Grieken als de Romeinen.

Zaden of klein gedroogd fruit worden gebruikt in de anijsplant.

De planten aangeduid met de naam anijs zijn:

• De groene anijs ( Pimpinella anisum ): is een plant van de familie Apiaceae en is de meest verspreide anijsplant in het Westen . De bloemen zijn lichtgeel en de kleine, ovale zaden zijn bruin met lichtere strepen. De smaak ligt heel dicht bij die van venkel .
• Steranijs ( Illicium verum ): het komt uit China en behoort tot de familie Illiciaceae . De naam is afgeleid van de stervorm van de vruchten, maar deze plant staat ook bekend als " Anice di Siberia " (zoals geïntroduceerd in Europa door Rusland), " Chinese steranijs " en " Badiana ". De smaak is erg vergelijkbaar met die van de zoethoutplant, zoveel dat deze in sommige recepten moet worden vervangen.
• Peperanijs ( Xanthoxylum piperitium ): plant van de Rutaceae-familie afkomstig uit China, Korea en Japan. De zaden hebben een zeer pittige en aromatische smaak .

Eigenschappen en voordelen van anijs

Het meest bekende effect van anijs is de digestieve, al op prijs gesteld door de Romeinen die het gebruikten aan het einde van de meest veeleisende banketten.

Anijs is ook windafdrijvend en krampstillend, en daarom wordt het gebruikt voor kruidentheeën en digestieve en anti-zwellende infusies.

Bevordert ontspanning en is vaak aanwezig in anti-hoest medicijnen.

Anijs is ook stimulerend en werd in de oudheid beschouwd als een krachtig afrodisiacum dat in staat is seksuele opwinding te wekken en impotentie te bestrijden.

Als het wordt gebruikt als een natuurlijk middel om stoornissen te behandelen, moet een arts worden geraadpleegd: hoge doses anijs kunnen toxisch zijn .

Calorieën en voedingswaarden van anijs

100 g anijs bevatten 337 kcal en:

• Eiwitten 17, 6 g
• Koolhydraten 50.02 g
• Vetten 15, 9 g
• Cholesterol 0 mg
• Voedingsvezel 14, 6 g
• Natrium 16 mg

Het anijs onder de ingrediënten voor het leeg laten lopen van infusies

Gebruik in de keuken

De smaak van anijs is aangenaam, balsamico en delicaat, dus het is zeer geschikt voor het op smaak brengen van brood, gebak en gebak .

Naast zoetwaren wordt anijs ook gebruikt op kazen en groenten in Noord-Europa, terwijl in het oosten en in sommige delen van de Middellandse Zee het vaak wordt gecombineerd met vlees .

In China is de "stervormige" anijs de basis van vele recepten en aromatiseert vlees zoals eend, varkensvlees en kip.

In Italië behoort deze specerij met name tot de traditie van Marche : de anijs staat aan de basis van de likeuren die verschillende desserts gaan op smaak brengen, waaronder de beroemde koekjes die bekend staan ​​als " anicetti ".

Met anijs worden likeuren en digestieven bereid met een aromatisch aroma zoals Anisetta en Sambuca .

In Frankrijk worden de likeuren met de essentie van anijs Pastis genoemd : hun oorsprong dateert uit 1905 toen de distilleerderijen een drankje moesten vinden om Absint te vervangen, verbannen omdat het te sterk was.

Nieuwsgierigheid naar anijs

In het oude Rome was de anijs, samen met most en kaas, het ingrediënt van een zoete gekookt in laurierblaadjes die we de voorouder van de bruidstaarten zouden kunnen noemen: de mustaceum .

Dit dessert was ook de inspiratie van een spreekwoord uit de tijd dat luidde: " loreolam in mustace quaerere ", of "op zoek naar laurierblaadjes in de mustaceum" (waarschijnlijk in de oven verbrand!).

In het verleden werd de anijs niet alleen gebruikt voor het spijsverteringseffect: veel eigenschappen werden eraan toegeschreven.

Plinius de Oudere adviseerde om te slapen met wat anijszaad onder het kussen om slapeloosheid te bestrijden en nachtmerries te voorkomen, Hippocrates raadde anijs aan om de eliminatie van slijm te vergemakkelijken en op Engelse gerechten werd het gebruikt om kleding te parfumeren .

Anijs is een van de kruiden die een mengsel vormen dat bekend staat als de " 5 Chinese kruiden ". De anderen zijn venkel, kruidnagel, kaneel en peper.

Een legende vertelt dat deze mix van kruiden (gebruikt voor vlees en marinades) de realiteit is van de poging om een magisch poeder te creëren dat herinnert aan de 5 fundamentele Chinese elementen (hout, vuur, aarde, metaal en water) en de 5 basissmaken ( zuur, bitter, zoet, scherp en zout).

Door Stefania Puma