Agrimony ( Agrimonia eupatoria ) is een plant van de Rosaceae-familie. Dankzij de zuiverende eigenschappen is het nuttig voor de gezondheid van de lever. Laten we het beter uitvinden.

>

Eigenschappen van agrimony

De bloeiende toppen van de agrimonie bevatten triterpenen (ursolinezuur), tannines, fytosterolen, essentiële oliën, flavonoïden (apigenine, luteoline, quercitine), zuren (citroenzuur, appelzuur, nicotinezuur, ascorbinezuur) vitamines (C, K en B1), bittere glycosiden (eupatorina) die de plant een algemene leverfunctiestimulerende activiteit geven.

Sinds de oudheid is het bekend om zijn zuiverende eigenschappen en om deze reden wordt het effectief gebruikt bij leveraandoeningen. In feite oefenen de bloeiende toppen een choleretic actie uit, dat wil zeggen ze verhogen de galsecretie; en colagoga, dat wil zeggen dat ze de productie en uitzetting van de gal vergemakkelijken, waardoor de juiste werking van het excretie-orgaan wordt bevorderd.

Bovendien is de plant in staat om de bloedsuikerspiegel te verlagen bij personen die lijden aan diabetes met milde voeding, maar heeft het geen insulineachtige werking en kan het daarom de bloedglucosespiegels in de ernstigste gevallen niet significant verlagen.

De aanwezigheid van triterpenen en tannines rechtvaardigt hun gebruik ook voor uitwendig gebruik, als een ontstekingsremmend, cicatrizant middel, in het geval van huidlaesies, zweren, wonden, schaafwonden, scheuren; en als een antiseptisch en analgetisch middel in verschillende dermopathieën, waarbij het ook een antipruritische en antihistaminische werking vertoont, vanwege de aanwezigheid van ursolinezuur, dat een activiteit heeft die vergelijkbaar is met cortison.

Tenslotte heeft de agrimonie ook decongestieve en adstringerende eigenschappen op de weefsels van de slijmvliezen, in het geval van ontsteking van de ogen, zoals conjunctivitis of mondholte, zoals keelpijn, tonsillitis, faryngitis en nasofaryngitis. Het werkt ook op luchtweginfecties zoals bronchitis en astma omdat het een bronchodilatator is.

In plaats daarvan voor intern gebruik, helpen deze actieve ingrediënten om catarrale enteritis, colitis, diarree, gastro-intestinale infecties te normaliseren.

U kunt alle oorzaken en natuurlijke remedies voor colitis onderzoeken

Wijze van gebruik

INTERN GEBRUIK

INFUSIE: 1 eetlepel top agrimonie, 1 kopje water

Giet de citrusvruchten in het kokende water en doven het vuur. Dek af en laat gedurende 10 minuten trekken. Filter de infusie en drink 2 kopjes per dag tussen de maaltijden om te profiteren van de zuiverende werking.

- Moedertinctuur van Agrimonia: 30-50 druppels in een beetje water na de hoofdmaaltijden.

EXTERN GEBRUIK

De vorige infusie kan worden gebruikt als een plaatselijke lotion, om oogbaden te maken om ontsteking van het bindvlies te verlichten of om tegen een zere keel te gorgelen .

Contra

De agrimonie is een plant die, indien gebruikt gedurende een korte periode, meestal geen bijwerkingen heeft, maar de inname ervan wordt altijd afgeraden tijdens de periode van zwangerschap en borstvoeding.

Beschrijving van de plant

Meerjarige kruidachtige plant met een kleine wortelstok waaruit een rechtopstaande stengel wordt geboren, zonder bladeren en tot 80 cm lang. De bladeren, witachtig in het onderste deel en groen in het bovenste gedeelte, hebben getande randen en hebben aan de basis twee bladen van verschillende vorm (stipules), die zich om de stengel wikkelen. De bloeiwijze is samengesteld uit vele kleine gele bloemen, elk met een kelk van vijf stukken bevestigd aan een buis, die een kroon heeft aan de top, met vijf gele bloemblaadjes. De vrucht is samengesteld uit twee alkenen ingesloten in de buis van het glas. Dankzij de aanwezigheid van haken blijft het hangen aan de vacht van de dieren die er dichtbij passeren, waardoor de verspreiding ervan wordt bevorderd, zelfs in verre gebieden.

Het leefgebied van agrimonie

Wijd verspreid in het grootste deel van Europa, in Zuidoost-Azië en in Noord-Amerika, tot Mexico. In Italië is het te vinden in bergachtige gebieden, aan de rand van bossen en weilanden, en in gebieden met een mediterraan klimaat, vooral in open, droge en zonnige gebieden.

Historische aantekeningen

Etymologisch is de naam volgens sommigen afgeleid van het Griekse gros " veld " en monè " verblijfplaats ", dat wil zeggen dat het in de velden woont; volgens anderen zou het een verbastering zijn van Argemone, een papaversoort die wordt gebruikt voor de behandeling van oogzweren (in Griekse argema).

De tweede term, eupatoria, is afgeleid van de naam Mithridates Eupator, koning van Pontus tussen de I en II tweede BC, die als eerste de therapeutische kwaliteiten ervan testte. Men moet echter niet vergeten dat in het Grieks "lever" èpar - èpatos wordt genoemd en dat in feite de toppen van de plant gele bloeiwijzen zoals gal hebben en dat door kleurmarkering, volgens de theorie van de handtekeningen, ze millennia lang geteld zijn tussen de beste leverzuiverende remedies.

Hildegard uit Bingen (Xe eeuw) beschouwde de plant als een van de grootste remedies bij geestesziekten: " Als een man zijn intelligentie en zijn reden verliest, laat hem dan beginnen met het knippen van zijn haar, kook dan de cultivatie in het water en was je hoofd met dit water; een doek met hetzelfde gras zal op zijn hart worden aangebracht totdat hij een bezwijming voelt, dan zal hij het op zijn voorhoofd en in zijn slapen plaatsen: intelligentie en rede zullen worden gezuiverd en de zieken zullen vrij zijn van zijn waanzin ".

Culpeper schreef in 1652: "De lever is de formateur van het bloed, en het bloed degene die het lichaam voedt, en de cultivatie is datgene wat de lever versterkt ."

In samenwerking met Erboristeria del Pigneto

Afbeelding | Wikipedia