Mierikswortel is ook bekend als Cren, Barbaforte of Mosterd van de Duitsers en is een plant die al meer dan 2000 jaar wordt gebruikt voor culinaire en medicinale doeleinden.
De mierikswortelplant behoort tot de botanische familie van kruisbloemigen zoals kool, mosterd en raket. De bloem bestaat uit 4 bloemblaadjes in de vorm van een kruis en hun kleur varieert van wit tot geel tot violet, afhankelijk van de variëteit van mierikswortel.
Deze plant groeit tot een hoogte van 1 meter en de wortel kan oplopen tot 50 centimeter.
De bladeren zijn verschillend afhankelijk van de ontwikkelingsfase van de plant; in feite, wanneer de mierikswortel 1 jaar oud is, ontwikkelt het golvende en gekartelde bladeren aan de basis van de plant, terwijl wanneer het 2 jaar wordt ze langer worden en gelobd met smallere en gelobde apicale bladeren.
De jonge bladeren zijn eetbaar evenals de wortel die het meest wordt gebruikt voor de nutritionele en gezonde eigenschappen.
Mierikswortelcultuur
De teelt van mierikswortel is erg ontwikkeld in het oosten, maar er zijn ook goede producties in Europa. Zelfs Italië ziet het gebruik van mierikswortel als een typisch product van sommige regio's en groeit in het bijzonder spontaan in de vlaktes en bergen van de Alpen en de Apennijnen van Toscane en Romagnoli .
Mierikswortel houdt van de zon, dus de beste belichting voor deze plant is om te zoeken in bijzonder zonnige gebieden; slaagt er nog steeds in half schaduwgebieden te dragen zolang er geen waterstagnatie in de grond is. Het grootste gevaar bij de teelt van mierikswortel is juist het risico dat de wortel ziek en schadelijk wordt en dit gebeurt wanneer de tapwortel te lang in contact blijft met water.
Deze wortel die in de diepte groeit heeft een zachte grond nodig, met weinig stenen en dat is niet te compact ; gronden rijk aan klei worden daarom niet aanbevolen omdat ze leiden tot ondergrondse wortelverstikking. In plaats daarvan wordt geadviseerd om poreus en drainerend materiaal aan de bodem toe te voegen om een goede verspreiding en verspreiding van regen- of irrigatiewater te hebben.
Mierikswortel wordt gekweekt uit kleine zaailingen, gepositioneerd op 30 centimeter tussen hen en geplant in rijen met een tussenruimte van ten minste 50 centimeter. De maand voor het uitvoeren van de transplantatie van de mierikswortelzaailingen is aan het begin van de lente, daarna vanaf maart en ongeveer de beste tijd is zichtbaar vanaf het moment dat er geen nachtvorst meer is.
Oogst van mierikswortelwortel
De mierikswortelwortel, die het eetbare gedeelte is, wordt in de herfst geoogst van planten die minstens 2 jaar oud zijn : deze periode is tenminste nodig om ervoor te zorgen dat de mierikswortelwortel de juiste maat heeft om te worden gebruikt.
De volwassen wortel heeft een dikte van ongeveer 5 centimeter en is gemiddeld 50 centimeter lang . De huid is gerimpeld en bruin van kleur, terwijl de binnenkant helder en met een vlezige consistentie is .
De smaak is heel bijzonder, met een scherpe smaak vergelijkbaar met mosterd en bevat een pittige olie die het de naam "pittige wortel " geeft. Deze kruidigheid ademt ook uit tijdens de bereiding in de keuken, zodat we voorzichtig moeten zijn terwijl we het snijden of we raspen het omdat het de huid en de slijmvliezen kan irriteren en de ogen water kan geven.
Mierikswortel onder de planten van het teken Ram
Gebruik in de keuken van mierikswortel
De mierikswortelwortel kan rauw worden gegeten, bijvoorbeeld door hem fijn te snijden of te raspen in gemengde salades en rauwe groenten .
Het wordt gebruikt als smaakmaker voor verschillende soorten gerechten en past goed bij aardappelen en bieten, juist omdat het pittig contrasteert met hun zoete smaak.
De bekendste bereiding is mierikswortel in saus om vlees-, vis- en groentegerechten te begeleiden : in Japan is de wasabi- saus beroemd, een saus gemaakt met mierikswortelwortel en die deze smaak smaakte, vergezeld door sushi, niet vergeten zijn bijzonder zoete en pittige geur.
Mierikswortel wordt ook bereid in azijn en kan op deze manier vele maanden in de koelkast blijven. In Europa is het vooral bekend in Duitsland, waar het wordt gekookt samen met worstjes en gerechten met eieren.
Waarschuwingen: wanneer we mierikswortel gaan kopen, moeten we controleren of de wortel stevig is en er geen gebieden zijn met vlekken, schimmels of zachte consistentie . De conservering ervan, zodra de verse wortel is gekocht, kan in de koelkast plaatsvinden en het wordt aangegeven om het binnen een week te consumeren.
Medicinaal gebruik van mierikswortel
Mierikswortel bevat overvloedige vitamine C, een echte activator van het immuunsysteem; het is een uitstekend natuurlijk antibioticum, in feite wordt deze wortel gebruikt tegen seizoensaandoeningen zoals verkoudheid, griep en hoest.
Het wordt meestal genomen als voorbereiding op een afkooksel met goede slijmoplossende en zuiverende eigenschappen . Het heeft een sterke mucolytische werking omdat het erin slaagt het slijm en het slijm te verplaatsen, waardoor het hele bronchopulmonale apparaat wordt vrijgemaakt.
Het is ook een goede spijsvertering omdat het de productie en afgifte van gal vergemakkelijkt. Het wordt ook extern gebruikt door crèmes of kompressen die ontstekingen van de huid helpen kalmeren, zoals irritaties, ontvellingen of lichte brandwonden.
We moeten echter wel letten op het gebruik van mierikswortel omdat het stoffen en actieve ingrediënten bevat die in hoge doses irritatie van de slijmvliezen van het maagdarmkanaal en de urinewegen veroorzaken.
Zelfs lokaal gebruik op de huid moet met mate worden uitgevoerd en altijd op advies van een expert op het gebied van fytotherapie of natuurlijke geneeskunde.
