Primula: eigenschappen, gebruik, contra-indicaties

De primula ( Primula veris of officinalis ) is een plant van de familie Primulaceae . Bekend om zijn pijnstillende, ontstekingsremmende en anti-reumatische eigenschappen, is het nuttig tegen slapeloosheid en hoofdpijn. Laten we het beter uitvinden.

Eigenschappen van de primula

De bloemen van de primula zijn zeer rijk aan triterpeensaponinen (5-10%); de belangrijkste is primuline en als een infuus zijn ze effectieve remedies voor de behandeling van slapeloosheid en hoofdpijn.

De wortels van de plant bevatten twee fenolische heterosiden afgeleid van salicylzuur, primula en primrose, die door hydrolyse worden omgezet in salicylzuurderivaten waarvan de pijnstillende, ontstekingsremmende en anti-reumatische deugden algemeen bekend zijn: in feite zijn het dezelfde deugden die aspirine karakteriseren.

De inname ervan is geïndiceerd om reumatische pijnen te kalmeren en bij de behandeling van jicht, veroorzaakt door de aanwezigheid van urinezuren, om oedeem of zwelling in de ledematen te verlichten en de hematomen te laten reabsorberen.

Verder heeft de primula slijmoplossende en mucolytische eigenschappen , in de vorm van afkooksel, het wordt gebruikt bij de behandeling van hoest, verkoudheid, bronchitis en bronchiale astma.

Wijze van gebruik

DECOTTO : 1 eetlepel kliswortel, 1 kopje water

Giet de gehakte wortel in koud water, steek het vuur aan en breng aan de kook. Kook een paar minuten en zet het vuur uit. Dek af en laat gedurende 10 minuten trekken. Filter de infusie en drink het op een volle maag tegen hoest, verkoudheid en gewrichtspijn.

Ontdek de geschiedenis, eigenschappen en recepten met primula

Contra-indicaties van de primula

Er zijn geen contra-indicaties voor het gebruik van de primula, behalve in het geval van een bevestigde allergie voor een of meer componenten.

Beschrijving van de plant

Tweejarige kruidachtige plant, rubusta, vaak gecultiveerd als eenjarige met overvloedig lichtgroene bladeren, breed, omgekeerd of spatvormig, die een dichte basale kop vormen, kan de lamina crenata presenteren, gelobd, geheel en met getande randen afhankelijk van de soort in kwestie.

De bloemen verzamelden zich in dichte bolvormige groepen aan de bovenkant van de verschillend gekleurde rechtopstaande stengels die verschijnen verzameld in parapluvormige, spike of verticaal gevormde bloeiwijzen, soms overlappend.

De vrucht is een niet -oculaire capsule, langwerpig en afwisselend aan de bovenkant voor 5-10 tanden. Het is ingesloten door het glas dat persistent is. Het interieur bevat veel afgeplatte bruinachtige zaden die rijpen tussen juli en augustus.

Het leefgebied van de primula

Op het Italiaanse grondgebied is deze soort vrij gewoon in het noorden en in het midden (maar is afwezig in het zuiden en op de eilanden); buiten Italië is het gebruikelijk, zowel in Europa als in Azië, tot 2300 m hoogte.

Het groeit op droge weiden en bossen; geeft de voorkeur aan kalkstenen bodems is lage voedingswaarde van de bodem die gemiddeld vochtig moet zijn.

Historische aantekeningen

De naam is afgeleid van een oude Italiaanse uitdrukking die " lentebloem " betekent en daarvoor kon hij afgeleid zijn van de Latijnse primus . Aan het begin van de Renaissance duidde deze term onverschillig op elke bloem die bloeide zodra de winter voorbij was, zoals de lente madeliefjes ( Bellis perennis - Pratolina). Later werd de betekenis echter versmald als een specifieke naam voor deze plant.

In de wetenschappelijke literatuur was een van de eerste botanisten die de naam "Primula" gebruikte voor deze bloemen PA Mattioli (1500 - 1577), arts en botanicus van Siena, beroemd om onder meer studies over Dioscorides te hebben gedaan en een van de eerste moderne botanische werken.

Naam bevestigd in de zeventiende eeuw ook door de Franse plantkundige Joseph Pitton de Tournefort (5 juni 1656 - 28 december 1708) aan wie de basis van dit geslacht normaal wordt toegeschreven. Voor de specifieke naam veris is de etymologie zeer onzeker, sommige teksten vertalen het min of meer met echte lente .