De parietaria ( Parietaria officinalis ) is een plant die behoort tot de familie Urticaceae . Rijk aan vitamines, het is uitstekend voor het kalmeren van keelpijn en hoesten, dankzij de slijmoplossende eigenschappen. Laten we het beter uitvinden.
Eigendom van de parietaria
Parietaria officinalis, beter bekend als muraiola of vetrola, is een vrij veel voorkomende plant op het platteland en heeft, vaak onverwacht, verschillende geneeskrachtige eigenschappen en is ook uitstekend om als groente te worden gebruikt.
Het is rijk aan mineralen, tannines, flavonoïden (zoals kempferol, een perfecte antioxidant), quercetines (een uitstekend hulpmiddel voor kankerpreventie), slijmstoffen, irriterende aromatische stoffen en stoffen, zoals het zeldzame caffeoylmalic zuur.
Het is een goed slijm, in staat om hoest te kalmeren, een uitstekend diureticum en helpt bij het bestrijden van huidaandoeningen dankzij het slijm en de antioxiderende kracht van flavonoïden. Het staat bekend om zijn zuiverende en zweetdrijvende eigenschappen.
Wijze van gebruik
Interieur : De infusie van bouillon of parietaria is altijd gebruikt vanwege zijn diuretische en slijmoplossend vermogen . Vooral het gebruik ervan werd sterk aanbevolen voor blaasontsteking en alle problemen van het urogenitale systeem. Bladeren en stelen die niet te hard zijn, hebben altijd deel uitgemaakt van de landelijke keuken en zijn uitstekende ingrediënten om toe te voegen aan soepen, omeletten en gemengde groenten.
Extern : parietaire cataplasma's helpen bij huidinfecties. Een typische folk remedie is om jonge parietaria bladeren zwaar in je handen te wrijven totdat de sappen eruit komen. Met de op deze manier verkregen pasta worden de gebieden van het lichaam die zijn getroffen door infecties of excoriaties bedekt
Contra-indicaties van de parietaria
Histamine, een stof die verantwoordelijk is voor de jeuk veroorzaakt door de paretaria plant en ook aanwezig is in andere stekende planten van hetzelfde geslacht, is een bekend allergeen en kan reacties veroorzaken bij gepredisponeerde patiënten.
Hoewel Parietaria officinale een eetbare plant is en de bladeren een aangename extra toets geven in gemengde landsalades, is het het beste om vanwege de hiervoor genoemde allergenen niet overmatig te consumeren .
Een meer dan grondige reiniging is belangrijk omdat het stof en klein afval met de nodige vasthoudendheid op de bladeren achterblijven.
Kaliumgebrek? Hier is hoe het te integreren met de parietaria en andere kruiden
Beschrijving van de plant
De ovale bladeren van paretaria hebben een soort kleverige ruwheid waardoor ze onmiskenbaar zijn. Dankzij dit vermogen, vooral op de stengel, kan het zich gemakkelijk vastklampen aan de oude muren, aan de recinsioni of aan de naakte stammen van de dode bomen.
Hij bloeit in de warme maanden van het jaar, van de late lente tot de vroege herfst, trekt talloze insecten aan en veroorzaakt allergische reacties, een van de bekendste voor mensen die geen pollen kunnen verdragen.
Hij houdt niet van overdreven licht, maar geeft de voorkeur aan halfschaduw, en groeit over het algemeen met een bossige gewoonte, die houdt van de bedden van oude bladeren die fungeren als natuurlijke mulch.
Habitat van de parietaria
De naam zelf parietaria vertelt ons veel over de gewoonten van de plant, die graag groeit langs de landmuren en op de muren van verlaten huizen, om te genieten van de maximale mogelijke blootstelling door verticale groei in plaats van horizontaal.
Het kan ook gemakkelijk in het bos worden gevonden, vooral in de stikstofbodems. In Italië is het bijna overal aanwezig, hoewel het nu wordt genegeerd of verwijderd vanwege de schade die het groeiende wortelgestel kan veroorzaken aan stenen muren en constructies (vandaar de dialectische naam van " spaccapietra ").
Historische aantekeningen
Reeds in een oud verleden dat moeilijk te berekenen is, werd de parietaria in verschillende delen van de wereld regelmatig toegevoegd aan gefermenteerde en daarom alcoholische drankdetails . In Noord-Europa bijvoorbeeld, werd het soms toegevoegd aan mede.
Het "schuurpapier" en vaak bijna kleverig effect van de bladeren werd in de oudheid geleidelijk gebruikt om glas en leer grondig te reinigen .
Het is altijd aanwezig geweest in de oudste herbalistenhandleidingen met verschillende namen: muraiola en, precies, parietaria, vanwege zijn bijna symbiotische relatie met muren en verticale muren; vitriool, vanwege zijn vermogen om glas te reinigen van fijn stof en verschillende soorten afval.
