Curated by Maria Rita Insolera, Naturopath
De dulcamara, een giftige plant, is eigenlijk een uitstekend hulpmiddel in het geval van onderkoeling en verkoudheid, evenals dysenterie. Laten we het beter uitvinden.
Eigenschappen en voordelen van de Dulcamara
Dulcamara is een geldige remedie bij de behandeling van onderkoeling en verkoudheid, evenals dysenterie. Dankzij de verwarmings- en desinfecterende werking kalmeert de dulcamara reumatische aandoeningen, veroorzaakt door weersveranderingen, vooral als het weer verandert van nat naar koud.
De Dulcamara heeft de volgende eigenschappen: slijmoplossend, zuiverend, homeopathisch, purgatief, diuretisch, narcotisch, rustgevend, hepatobeschermend, braak, maar ook giftig door de aanwezigheid van alkaloïden . De dulcamara bevat in feite hoofdzakelijk solamarine en alkaloïde solanine.
Deze stoffen stimuleren de klieren en slijmvliezen: bij vergiftiging treden tremor, buikpijn, dysenterie en braken op. De homeopathische remedie kalmeert daardoor de slijmvliezen en is in staat om het hele organisme te verwarmen.
Wijze van gebruik
In de kruidengeneeskunde kan de Dulcamara-plant worden gebruikt bij de bereiding van verzachtende infusies van hoest en tabletten van het zenuwachtige type die tegen huidziekten worden gebruikt.
De natuurlijke remedies die gebruik maken van de dulcamara zijn van verschillende soorten, inclusief de behandeling van verkoudheden en verwante aandoeningen (verstopte neus, koorts), allergieën, huidziekten, reuma. De dulcamara kan in de volgende gevallen worden gebruikt:
- Chronisch eczeem : neem 40 druppels vloeistofextract per dag.
- Reuma : giet een kop heet water op een theelepel gedroogd gras; laten intrekken gedurende 5 minuten, dan zeven en drinken 2 kopjes per dag gedurende 1-2 maanden.
De dulcamara is een plant die door de homeopathische geneeskunde wordt gebruikt als een remedie tegen bepaalde gezondheidsomstandigheden, met behulp van de stengels en bladeren die bijzonder rijk zijn aan stoffen en helende eigenschappen.
Contra-indicaties van Dulcamara
Het sap van de bladeren en takken is giftig en kan dysenterie, braken, huiduitslag en krampen veroorzaken.
Het meest giftige deel zijn echter de bessen, vooral de onvolgroeide, omdat de solanine aanwezig is in de groene delen, die, indien ingenomen, kan leiden tot braken, ondraaglijke darmpijnen, afname van de frequentie van de ademhaling, verlies van bewustzijn.
Neem geen dulcamara-extracten in het geval van bradycardie, bronchiale astma en glaucoom.
Beschrijving van de plant
De dulcamara ( Solanum dulcamara ) is een vaste plant van 60 tot 120 cm lang en behoort tot de Solanaceae- familie.
De steel heeft een zoetige smaak met een bittere nasmaak, is een klimplant en wordt herkend vanwege zijn violetvormige stervormige bloemen en zijn groene bessen aan het begin en rood als ze rijp zijn (die giftig zijn).
Habitat van de Dulcamara
Dulcamara is een veel voorkomende plant op het Italiaanse grondgebied. Vegeta op koele en vrij vochtige plaatsen, op onontgonnen land, aan de oevers van beekjes.
Historische aantekeningen
De naam Dulcamara is te danken aan de smaak van de twijgen, eerst bitter en dan zoet, die werden gekauwd als de takjes zoethout. De stengels van de dulcamara werden sinds de tijd van de Grieken gebruikt om vele kwalen, waaronder blauwe plekken en wratten, te genezen en werden aan de hals van de schapen gehangen om de boze geesten weg te houden.
