Soefisme wordt vaak beschouwd als een mystiek religieus systeem dat verbonden is met het islamisme of, vaker, als de mystieke en esoterische kant van de islam zelf.

Om de waarheid te vertellen, hij is niet zo bekend buiten de islamitische landen behalve enkele van zijn dichters, zoals Gialal al-Din Rumi en de wervelende derwisj sekte die hij in 1200 heeft gesticht.

De praktijk van het soefisme, zoals alle mystieke en esoterische praktijken, is moeilijk te interpreteren, en net als zijn mystieke poëzie en zijn benadering van de Koran, is het gebaseerd op metaforen die alleen door ingewijden kunnen worden begrepen .

Niet genoeg, soefiliteratuur heeft zich in de loop van de tijd alleen in het Perzisch, Arabisch, Turks en Urdu uitgedrukt, talen gerelateerd aan de landen waardoor het zich in de loop van de tijd verspreidde, van Egypte en Anatolië tot het Westen, in het noorden van de India in het oosten.

De soefi's zijn actief geweest voor een klassieke periode die gaat van de oorsprong in de jaren 700 tot Rumi in de jaren 1300, tot een periode die middeleeuws wordt genoemd, of tot 1500.

De kennis en de zeer verfijnde cultuur van de soefi's heeft op elkaar inwerkende, beïnvloedende en beïnvloedde culturen, met veel van de belangrijkste culturen van die leeftijd gedurende 7 eeuwen : de Arabische proto-wetenschappelijke cultuur, die van de Griekse filosofie, de Indiase yogische, de dualistische zoroastrische, de joodse cabalistische cultuur, veel aspecten van dat christelijke klooster, waaronder enkele van zijn oosterse scholen, vooral de bogomila en de katharen met zijn ' hoofse liefde '.

Liefde als een rode draad

Liefde is precies een van de leidmotieven van de mystieke cultuur van het soefisme, vooral in een tijdperk waarin zelfs door het hele Westen, het huwelijk een gereguleerd instituut was tussen families, voor louter gemak en nooit getrouwd voor ware liefde .

De soefi's en vervolgens de katharen met hoofse liefde en de cycli van Arthur, waren de eersten die de liefde vierden als een spiritueel hulpmiddel dat niet in contrast stond met de mystiek.

Veel Soefi's hadden vrouwen en zelfs onder degenen die dat niet deden, velen werden verliefd en hadden een muze tijdens hun leven. Ware liefde komt boven het sacrament van het huwelijk, vooral als ze gecombineerd wordt, en het clandestiene verlangen van zielen wordt een gebruikelijk metaforisch instrument van spirituele vooruitgang.

De stadia van liefde in de soefi-mystiek

Hierin zijn de soefi's meesters geweest, zonder angst om een onderwerp aan te raken dat vaak taboe is in vele religies, vooral die van Semitische oorsprong en vooral in een islamitische context, waarvan je vandaag een extreme mentale afsluiting over het onderwerp zou verwachten.

De Soefi's hebben het verschijnsel van liefde grondig geanalyseerd door het te gebruiken als een hulpmiddel om de ziel te verfijnen en het naar het goddelijke te veranderen vanwege zijn eigen vooruitgang. Alleen kennis zou niets zijn zonder de roes van goddelijke gevoelens, en er werden echte verhandelingen geschreven om de verschillende fasen en stadia van liefde te analyseren.

De mystieke classificaties in de vorm van een eerbetoon aan de liefde spreken erover als het hoogste doel en de hoogste top van alle spirituele omstandigheden .

Liefde tussen mensen is slechts de weerspiegeling van dat tussen de mens en het goddelijke . De toestand van liefde (mahabba) en intimiteit (hus) zou de " bron van de gnosis " zijn.

Het paradijs is een toestand waarin het hart leeft als in een liefdestuin en aan de hemel volgen de constellaties van liefde elkaar in de verschillende psychologische fasen: geloof, gnosis, zekerheid, onderwerping, goedheid, angst van het verliezen van contact met de geliefde, de hoop om het te behouden, het constante verlangen van de geliefde, de vreugde van contact.

Liefde is daarom een ​​vorm van onderzoek naar wat ons toebehoort en waarvan we voelen dat we er deel van uitmaken, een vorm die vol van passie (ishq) kan zijn, zelfs als ze relatief is ten opzichte van het goddelijke.

Deze fase van liefde is helemaal niet onzuiver maar slechts van voorbijgaande aard, voor zover de liefde voor een object uiteindelijk volgt, de liefde zichzelf als een eeuwige toestand, waarin man en vrouw één zijn, en de mens ook het goddelijke en heeft niet langer een gewenst uiterlijk object nodig, liefde wordt op zichzelf geconsumeerd en geregenereerd .

Dit is het paradijs van de Soefi's. Om het te bereiken, worden alle stadia toegekend: vertrouwen, intimiteit, affectie, fysieke liefde, compilatie, amoureuze excessen, verliefdheid, winderigheid, extase, het verlies van de eigen grenzen .