Afrikaanse dans volgens Patrick Ouedraogo

Zijn geboorteland is Burkina Faso. "Ik was 6 jaar oud toen ik de eerste keer danste, " vertelt hij me, maar ik weet zeker dat hij al een paar stappen in volle vloed in zijn buik gooide, een paar hoofdschommelingen en een snelle beweging van zijn schouders. Ja, dat denk ik echt.

Patrick Ouedragogo kan hem beschrijven als een dansleraar (de ondergetekende neemt zijn lessen zo snel als hij kan in Umbrië) die door heel Italië beweegt, van Florence naar Perugia en Spoleto.

"Ik ben geboren en opgegroeid in de dans. In Afrika zijn er families die deel uitmaken van de Griot-traditie ; het zijn families van kunstenaars, verhalenvertellers, diegenen die via kunst de herinnering aan het dorp doorgeven. Ik kwam niet uit een vergelijkbaar gezin, maar ik wilde mezelf niet de mogelijkheid ontzeggen om danser te worden, hoewel mijn ouders wilden dat ik de studie verdiepte, om naar de universiteit te gaan. Uiteraard was er bezorgdheid van mijn familieleden: niet iedereen wordt goede dansers in Europa, velen raken de weg kwijt. "

Ik stel hem meteen een vraag die me nauw aan het hart ligt. Gezien het feit dat ik heel blanke mensen zag die op geen enkele manier in het ritme konden afstemmen en anderen onmiddellijk het kanaal van het ritme en vrolijk ingingen, vraag ik hem hoe hij reageert als een blanke de handdoek in de ring gooit en zegt: "Ah, maar voor zwarten is het anders, ze hebben het in hun bloed. "Hier lijkt me dit altijd een limiet.

Patrick is het hiermee eens: "Natuurlijk groeien we mee met het ritme, maar we kunnen leren, het is gewoon een kwestie van terugkeren naar iets. Ik ken heel goede Europese dansers. Iedereen zegt dat de wereld in Afrika is begonnen; het is gewoon een kwestie van meedoen. Alles kan worden gedaan, het hangt af van de toewijding. "

Patrick van Ouagadougou naar Spanje, Frankrijk, Duitsland en Roemenië heeft een lange weg afgelegd. Hij begon te reizen in het bedrijf op de leeftijd van 16. Het combineert elementen van hedendaagse dans met traditionele Afrikaanse dans.

Ontdek de Afrikaanse vechtkunst, tussen gevechten en rituelen

Lesgeven of leren

Ik vraag hem of hij van lesgeven houdt en wanneer hij begon. "Ik heb al in Afrika les gegeven aan groepen Europeanen, het ging over intensieve seminars of cursussen. Ik ben dol op lesgeven: elke dag komt overeen met een ervaring. Door je te leren word je een betere danser. In veel gevallen is het een kwestie van jezelf leren loslaten, schaamte verwijderen. Het gaat over leren terug te springen in dingen . "

Hij pauzeert, kijkt naar de grond: " Elke dag is het mogelijk om te verbeteren".

Lichaamsslijtage, een thema dat vaak geassocieerd wordt met dans, vooral klassieke dans. "Elke dans kan je pijn doen. Een ongeval kan van veel factoren afhangen, bijvoorbeeld de afwezigheid van voldoende verwarming . Ik ben dol op de opwarmfase. Ook omdat er improvisatie is, gebruik ik elke stap naar mijn intuïtie. "

Communiceer zonder woorden

Het element van de cirkel in afro dance is fundamenteel. De lessen van Patrick overwegen een laatste stretching die niet kan worden uitgevoerd, behalve door de hand te schudden van mensen die al meer dan anderhalf uur in de kamer met je hebben gezweet en gelachen, mensen die het ritme in de lucht hebben verlaten, het overbrengen van de loop naar de grond. "Het communiceert zonder de mond, de schoonheid van Afro-muziek en dans is ook dit." Ik vraag hem wat hij in de toekomst zou willen doen, wat zijn verlangens zijn. "Natuurlijk zou ik graag in de toekomst willen reizen, om landen te zien die ik niet heb gezien, maar zelfs meer wil ik het verhaal van mijn leven schrijven."

Terug naar Afrika ? "Ik voel Afrika voorlopig ver weg. Op dit moment is het goed voor mij om niet zo ver te gaan. "Waarom? Hoor het antwoord, allemaal prachtig gebonden aan het ritme. "Omdat ik tijdens het lesgeven nooit opgenomen bases zou gebruiken. Ik moet de muzikanten kennen, ik moet zeker zijn van de muziek. "

Er is de zon als we spreken, de fontein achter ons gutst en ik merk dat ik denk aan alle mensen in de danswereld die ik ontmoette die te veel trots hadden, een dramatisch uitgebreid ego, te uitgebreid om iets te kunnen leren met het enthousiasme dat ik zie in de ogen van deze jongen. En ik voel het nut van interviews, de schoonheid van het kunnen veranderen, op elk moment. En kies voor het onmiddellijke, het zuivere. De beweging, voor wat het is, gewoonweg heerlijk.