De naam amarant doet ons aan twee dingen denken: ten eerste is het onmiddellijk gekoppeld aan de kleur die amarant heet, net als de rozerode bloemen van de plant in kwestie; de andere optie is om onmiddellijk te denken aan de kleine zaadjes van dit geslacht van pseudocereals die worden verkocht voor voedingsdoeleinden.

Letterlijk betekent de naam van Griekse oorsprong "onvergankelijke bloem" . Maar laten we ons concentreren op de zaden. Zoals gezegd, het is geen ontbijtgranen, maar een pseudocereal, zoals de quinoa en de chia, en zoals vermeld is het een botanisch geslacht dat vele soorten omvat.

Sommige daarvan zijn meer geschikt voor teelt voor menselijke consumptie: Amaranthus caudatus, Amaranthus hypochundriacus en Amarantus cruentus . Net als de andere hierboven genoemde pseudocereals is amarant ook inheems in Latijns-Amerika, het Peruaanse gebied om preciezer te zijn.

Amarant zaden en bladeren

Het belangrijkste verschil tussen amarant en andere pseudocereals (en met granen) betreft de grootte van het zaad. Amaranth-zaden zijn bijzonder klein, zeer moeilijk te draineren zonder te worden verloren in de afvoer, en daarom ideaal voor soepen die geen drainage vereisen.

Een ander typisch gebruik van amarant is droge zoetwaren : de zaden kunnen gemakkelijk sesam veel soorten graan vervangen in de dekking van repen en knapperig.

Sinds de tijd van de Azteken werd amarant gekweekt en geconsumeerd voor het gemak van het oogsten, voor de rijkdom van van planten afgeleide eiwitten, voor de goede hoeveelheid calorieën en voedingsvezels die zich daarin bevinden.

Al in de oudheid was bekend dat amarantbladeren rijk waren aan vitamine C en veel sporenelementen.

Amarant bevat geen gluten, hoewel het binnenin mogelijk is sporen van fyto-elementen te detecteren die kunnen worden beschouwd als antinutritional-verbindingen zoals saponinen, oxalaten en tannines, die echter hun effecten verminderen na een geschikte bereiding van het zaad.

De voedingsprincipes van amarant

Als we kijken naar de voedingswaarde-tabel van amarant, merken we in de tussentijd dat de vetten die het oplevert (amarantolie) bijna uitsluitend meervoudig onverzadigd zijn .

Voortgaand op de analyse merken we de grote aanwezigheid van eiwitten op, met meer dan twintig verschillende soorten aminozuren, waaronder glutaminezuur opvalt.

We gaan verder met vitamines en merken op dat C-vitamine een van de belangrijkste is, maar het bevat ook veel B-vitamines, vooral B5 en B9, maar op alle B6 zelfs 100 g amarant voor bijna 50% dagelijkse B6-dosis.

Amaranth is een pseudocereal dat erg rijk is aan sporenelementen: we kunnen inderdaad grote hoeveelheden ijzer, magnesium, mangaan, fosfor en zink opmerken.

Onlangs op de voorgrond verschenen als een glutenvrij pseudocereal, kunnen we profiteren van zijn marketing voor andere voordelen die amarant kan brengen.

Zoals we hebben gezegd, is het de rijkste in eiwitten onder andere granen en pseudocereals, een factor die niet alleen in een veganistisch dieet voorkomt, vooral wanneer deze op jonge leeftijd is begonnen.

De aanwezigheid van lysine, een van de aminozuren die het menselijk lichaam niet kan synthetiseren, moet vooral worden onderstreept.

Als we geen veganist zijn en niet eens heel jong, zal het interessant zijn om te ontdekken dat amarant een geweldig hulpmiddel is om cholesterol te verlagen en het risico op cardiovasculaire problemen te verminderen, vooral met betrekking tot een hartaanval.

De rijkdom aan minerale zouten resulteert in een sterke antioxiderende kracht, terwijl de rijkdom aan eiwitten zich vertaalt in een vermindering van de honger of een eenvoudiger gewichtsverlies.

Niet genoeg, amarant is een van de gemakkelijkst te verteren onder granen en pseudocereals. Amarant wordt aanbevolen als een voedsel dat het gezichtsvermogen kan verbeteren en het gezond kan houden .

Daarom zijn de toevoeging van amarant aan een wortelroom of een lekker ontbijt met amarant, yoghurt en bosbessen, maaltijden die nooit ontbreken op de tafels van brildragers.

Foto Daniel Vincek / 123rf.com