De trommel die de ziel reinigt. Interview met Alessandra Belloni

Ik ontmoet Alessandra Belloni op een mooie zomerdag die ons op zijn kop heeft gezet. U bent terug van een intensief seminar dat u veel heeft toegewijd. We hebben afgesproken in La Chiara di Prumiano , een speciale plek in het hart van Toscane, halverwege Florence en Siena, waar de groenten uitstekend zijn, de sfeer prachtig, de aardige mensen, de goede kok, alle details die onderzocht moeten worden.

Hij legt me uit dat hij een lichte kniepijn heeft, maar dat hij zal slagen. "Aan de andere kant ben ik al hersteld door te dansen, " zegt hij terwijl hij naar een punt in de leegte kijkt dat zelfs voor mij dicht lijkt. Terwijl hij het mij vertelt, is hij zowel gastvrij als vol leven. Al jaren danst Alessandra de tarantata-pizzica en brengt deze magie terug naar mensen in de wereld. Een therapeutische magie. "Het gebeurt vaak dat de grootste therapeutische functie van deze dans is voor vrouwen die geweld hebben geleden." En hij vertelt me over een Zweeds meisje dat met haar deze dans acht opeenvolgende jaren beoefende, verkracht door haar vader, met zelfmoordneigingen; vertelt me hoe de transformatie van deze persoon plaatsvond, mede dankzij de trommel. "Via haar en andere speciale vrouwen kon ik ervaren hoe krachtig een voertuig is."

Dans als een transformatieve ervaring. Een pure sjamanistische zin dus. En als je dit stuk alleen leest nu de herfst is doorgestuurd, komt het omdat je ze ontmoet, zodat ze geassimileerd moeten worden (en ook voor de tijd die het kostte om alle documentatie in het Engels op te hangen die Alessandra's naam met zich meedraagt en dat de prachtige map paars dat me nauwelijks heeft laten zitten).

Voeg daarbij het feit dat het sjamanisme vandaag tegen de vier winden wordt geroepen, heb je het opgemerkt?

En dus kan een interview met degenen die deze krachten kennen, met degenen die op een hoog energieniveau werken, een gelegenheid zijn om iets te onderzoeken dat misschien tot het laagste niveau is teruggebracht. "Een oude traditie die nog steeds kan worden toegepast vandaag."

De eerste fase van de dans wordt gespeeld op de grond, liggend op de rug, de benen open; positie die de vrouw goed kent. In geval van geweld wordt de herinnering aan het lichaam gereactiveerd en deze positie wordt een voorbode van een louterende ervaring . Alessandra speelt letterlijk op de mensen die deelnemen aan haar seminars en weet hoe ze ervan af te komen ("een stroperige zwarte kwestie in het geval van een geweld in het verleden" legt ze uit). Hij speelt urenlang de tamboerijn, gegrepen door een onmenselijke kracht. "Het lichaam weet hoe je op deze herinneringen moet jagen, de geest heeft de neiging om ze te blokkeren."

En hij vervolgt: "Zelfs veel oude liederen gaan een helende energie aanroepen die toen die van de zon was, de Indiase raga's hebben een vergelijkbare kracht, maar ik denk ook aan profane dansen zoals de " Cuncti simus concanentes "die angst en kalmte wegstuurt de geest. "

En hier, voor een lunch van tomaten en zon die komen en gaan, aangename wind, komen we bij de sjamanen van vandaag, we spreken vooral de erkenning die de sjamanen ooit hadden van de gemeenschap en hoe het vandaag deze vorm van dankbaarheid kan vertalen, zoals ze kunnen zichzelf beschermen en worden gewaardeerd. Aan de andere kant, omdat we ons in plaats daarvan kunnen beschermen tegen geïmproviseerde sjamanen, de charlatans. "Je moet onmiddellijk zien wat ze vragen. Als ze om een onevenredig bedrag vragen, is het beter om achterdochtig te zijn: hoogstwaarschijnlijk zijn ze alleen geïnteresseerd in het meenemen van geld naar huis en van hun seminars ga je zonder enige knowhow . de tamboerijn, activeert een healing en gaat verder op het pad van zelfkennis, natuurlijk, als ik in de gemeenschap woonde, zoals in de oudheid gebeurde, hoefde ik me geen zorgen te maken over salaris, de gemeenschap zou voor me zorgen., om een echt transformatieve ervaring te bieden. "

Laten we naar de historische wortels gaan van wat Alessandra in haar heeft. "Degene die deze dans in het verleden heeft gedaan, kende de catharina-kracht waarover we spreken." In de prehistorische grotten in Salento zien we dansende vormen en ronde objecten die de trommels zijn. " Vaak heeft de bovengenoemde viskeuze materie de vorm van een spin. Spider, dier zeer gebonden aan het vrouwelijke, aan de rituelen van de bacchantes, aan Aracne.

Hij vertelt over zijn aanstaande project: " Tarantella Spider Dance" wordt een musical die we hopen te landen op Broadway. "De show draagt ook de handtekening van elektrische vioolmeester Joe Deninzon.

In '71 arriveert Alessandra als tiener in New York; hij studeert theater, muziek en werkt ook in de cinematografische omgeving. In 1980 begon ze met een studie- en onderzoekswerk over populaire muziek en in hetzelfde jaar richtte ze haar gezelschap op bestaande uit dansers en dansers die haar al 33 jaar volgen en die onderweg de diepe betekenis hebben begrepen van wat er in deze muziek te vinden is. dans. Het onderzoek naar populaire muziek uit het zuiden wordt een echte spirituele reis die haar leidt naar de ontdekking van de zwarte Madonna, symboliek verbonden met de grote moeder. "Toen werd ik ziek en toen ik uit de anesthesie ontwaakte, wist ik precies wat ik moest doen: een pad beginnen." Alessandra woont nu in New York, maar ze legt me uit: "Als ik niet naar Italië was gekomen, was dit allemaal niet mogelijk geweest."

Vanaf daar begint de reis, zoals gesuggereerd door de intuïtie na de onthullende ziekte. Eerst staat ze bekend als percussionist ( Drum Magazine zal haar herkennen als de beste vrouwelijke percussionist ter wereld rond het einde van de jaren 90) en ontwikkelt vervolgens de tamboerijntechniek . Op dit instrument onthult hij iets dat ik niet weet: "Het was een behoorlijk vrouwelijk instrument, het waren de vrouwen die het speelden, dezelfde vrouwen die zich begonnen te identificeren met de aarde." Ze maakten de trommels met zeven, zoals je de verbinding met de aarde kunt zien. weven en het vrouwelijke. " En hoe zit het met dit alles nu? "De roeping van de tamboerijn wordt nieuw leven ingeblazen, vrouwen voelen zich minder geblokkeerd door de mannelijke aanwezigheid die hen al enige tijd niet toestaat de trommel in hun handen te nemen."

Het was in '91 dat Alessandra zichzelf genas en we waren in '96 toen ze aan haar leerfase begon. In deze jaren zijn er veel projecten en ze zien het licht met snelheid en indrukwekkende zorg; dit is het geval van Rhythm is the cure (Mel Bay Publications), een boek en een dvd die leert hoe de tamboerijn in zijn verschillende technieken moet worden gespeeld en de geschiedenis van dit instrument verklaart.

Alessandra creëert het danstheatergezelschap "I giullari di piazza" dat een magische ruimte speelt in de St. John the Divine Cathedral in New York. Het loont de moeite enkele woorden te besteden aan een zeer mooi artikel dat in april 2010 in de New York Times is gepubliceerd en opgedragen aan Alessandra Belloni. De auteur, Ozier Muhammad, heeft het stuk "Die melodieuze geluiden, uit mysterieuze ruimtes" genoemd en dat is het ook echt, want de tarantella danste en speelde in een kathedraal is geen sinecure.

Haar werk als curator en kunstenaar leidde haar tot het onderwerp van de documentaire " Tarantella Trance Dance " gemaakt door de Frans-Amerikaanse filmmaker Manex Ibar.

De CD "Tarantata: The dance of ancien spider" (Soundstrue-label) ziet het licht in 2000 en in 2002 noemt Jon Parales van de New York Times het de beste cd van het jaar. Onlangs heeft Alessandra ook de line-up 'Dochters van Cibele' gemaakt.

Het was een rijke ervaring, dit interview. Ik weet niet of al het dubbele aspect dat ik heb begrepen voor je aankomt: de verantwoordelijkheid om over te brengen wat bij de individuele aard hoort en de last en de schoonheid die inhoudt dat je jezelf tot een instrument van iets maakt. Schoonheid en verantwoordelijkheid. Ze lijken erg op woorden van transformatie, woorden die ons naar een plek brengen waar ons algemene visioen groeit en genezingen worden geactiveerd.