We definiëren trauma als een bedreiging die het individu ervaart als een verlaging (soms zelfs een nietigverklaring) van iemands vermogen om het leven onder ogen te zien op een manier die past bij de omstandigheden . Geconfronteerd met een bedreiging (reëel of verondersteld) voor ons bestaan, kunnen we de meest uiteenlopende reacties hebben .

Het is interessant om op te merken dat de emotionele (en dus gedragsmatige) gevolgen vergelijkbaar zijn in zowel waar als verondersteld gevaar. Dus elke gebeurtenis die als een bedreiging of als een verlies wordt beschouwd, kan onder de noemer "trauma" vallen . Er is daarom geen categorie van "echte trauma's" in tegenstelling tot een "valse trauma's". We kunnen trauma met een hoofdletter "T" en een trauma met een kleine "t" onderscheiden. In het dagelijks leven kunnen veel gebeurtenissen ons storen, enigszins of serieus . Dit hangt vooral af van de betekenis die we eraan toeschrijven. De subjectieve manier om een ​​ervaring als traumatisch te ervaren, is duidelijk wanneer we gebeurtenissen onderzoeken, zoals afgewezen worden op school, te horen krijgen dat iemand niet aantrekkelijk is of ervaringen heeft zoals het verliezen van een kat die door een auto is geraakt. Niet iedereen reageert op dezelfde manier. De ernst van het feit hangt voor het grootste deel van ons af van het belang dat we eraan hechten .

De trauma's met de kleine "t" zijn ontelbaar en het leven is er vol van. Vaak resulteren ze erin dat het individu gevoelens heeft die vergelijkbaar zijn met de grote trauma's en soms uitgebreide conditionering induceren die veel verder gaat dan het feit zelf. Alles wat een persoon in de huidige tijd stoort, is in de meeste gevallen een spoor in het verleden : dit stelt ons in staat om de oorsprong van de aandoening te traceren, zelfs als deze onbekend is. De negatieve gebeurtenissen worden dan geregistreerd door de geest die hen in een soort van "wachtende" staat houdt in hun eigen archieven. Op deze manier kunnen ze op elk moment, zelfs en vooral op een onbewuste manier worden "ontwaakt".

Wat een oud trauma gevaarlijk maakt, wanneer het niet "verteerd" is, is de mogelijkheid om in het heden de emotie opnieuw te beleven die we toen voelden (woede, angst of andere) als er een element is dat in staat is om het te "heractiveren".

Elke factor kan triggering zijn, zelfs de meest ondenkbare, zelfs als het blijkbaar niets te maken heeft met de episode die we eerder hebben meegemaakt. Bepaalde 'irrationele' of 'onlogische' gedragingen geven ons de mate van de kracht van onopgeloste trauma's uit het verleden. Het resultaat is dat we de emotionele staat die we toen hebben "herleven" nu herleven, met wat volgt, dwz gedragingen, gedachten, beslissingen die ons storen.

Naar analogie kunnen we de trauma's vergelijken met splinters ingebed in het lichaam; de enige manier om beter te worden, is door ze af te nemen zonder medicijnen te nemen die slechts tijdelijk zijn. Verwijderen van de splinters betekent het probleem oplossen en voorkomen dat het terugkeert bij de geringste stimulus. Een van de meest geavanceerde procedures om de onbedoelde gevolgen van trauma's onschadelijk te maken, zoals negatieve emoties en ongepast gedrag in de omstandigheden, wordt RIT (Traumatic Incident Reduction) genoemd.

Het is een eenvoudige en revolutionaire techniek die een specifieke training vereist, die systematisch en niet-oordelend is en die plaatsvindt in individuele sessies.

Deze techniek bevordert de ontwikkeling van bewustzijn in het individu, om hem in staat te stellen het leven op een meer adequate manier onder ogen te zien, en hem te bevrijden van conditionering als gevolg van onaangename gebeurtenissen uit het verleden, en aan elk individu het vermogen te erkennen om alleen te genezen.

RIT wordt geleid door een getraind persoon, "facilitator" genoemd, die het bewustzijn in de ander faciliteert, zonder interpretaties of evaluaties, door specifieke stappen te volgen. Het verkregen resultaat is om de gekristalliseerde energie in het trauma op te lossen of te transformeren, of om er een 'onschuldig' geheugen van te maken voor de persoon die het heeft geleefd.

Gebaseerd op de persoonsgerichte aanpak, werd RIT verfijnd om persoonlijke groei en de ontwikkeling van menselijk potentieel te bevorderen, gedurende de jaren 1980, door Dr. Frank A. Gerbode, een Amerikaanse psychiater.

RIT wordt gedefinieerd als "Power Therapy" bij de behandeling van "posttraumatische stressstoornis" (PTSS).

De training van RIT-facilitators wordt uitgevoerd door het Institute of Applied Metapsychology, het enige geautoriseerde centrum in Italië.