Muziek heeft altijd een belangrijke rol gespeeld op het gebied van de kunsten: denk maar aan de muzikale begeleiding in het Griekse theater, die het dramatische effect van het woord (suggestief voor beelden) en het gebaar (dat in plaats daarvan de beelden idealiter in beweging zet, intensiveert) zelf) om de interactie met de toeschouwers te versterken. Degenen die fysiek en / of geestelijk ziek zijn, doen niets anders dan een communicatieproces verstoren zowel met de externe wereld als met zichzelf. Contacten en normale relaties met de omgeving zijn aangetast en het individu bereikt geleidelijk een isolement om een ​​vreemde voor zichzelf te worden. Het zieke subject zakt meer en meer in een deken van dikke mist waar waarnemings-, intellectuele en emotionele processen worden veranderd. Externe realiteit wordt vaak iets onbekends en bedreigend, iets dat niet langer zijn innerlijke wereld weerspiegelt en / of omgekeerd. Muziek kan helpen om deze mist te onderzoeken, te verdrijven en de verwerving en ontwikkeling van kennis van zichzelf en anderen mogelijk te maken . In deze context is het belangrijk om het primaire therapeutische element te vermelden dat nodig is in muziektherapie: het relationele element . In de psychodynamica kunnen we zeggen dat de persoon buiten de relatie niet bestaat. De therapeut luistert naar zowel de muziek die geïmproviseerd is door de patiënt als de persoon in de muziek. We kunnen dan nog steeds zeggen dat de persoon de muziek " is " in plaats van dat de persoon " in " de muziek zit. Muziek gaat niet over de persoon, maar is de persoon zelf. De therapeut heeft betrekking op de patiënt als een muzikant zich plaatst voor een partituur en probeert de muziek te lezen, interpreteren die in zijn persoon is geschreven. Het onbewuste is in feite niet direct toegankelijk, maar heeft een symbolische - metaforische bemiddelaar nodig die "betekent" (vanuit betekenis) en zijn schaduwkant onthult. Volgens een jungiaanse overweging zijn er archetypische structuren, terugkerend in dromen en gebruikelijk in mythen, die toegang geven tot het collectieve niveau van de menselijke psyche. Volgens Jung blijft dit niveau gezond, zelfs bij personen met psychische stoornissen. In het kader van een revalidatieprogramma kunnen we daarom een ​​dialoog opnieuw activeren met het gezonde deel van de persoon, en contact opnemen met dit niveau. Het archetype, de droom, de creatieve beelden van onze geest, zijn de metaforische bemiddelaars van ons onbewuste en de therapeut moet weten hoe de beelden en de bijbehorende emotionele inhoud, die muziek genereert in een muziektherapieproces, op te roepen en vast te leggen. Het gebruik van afbeeldingen en muziek maakt het mogelijk om te handelen en de mentale en emotionele processen te vertegenwoordigen die gepaard gaan met het transformatieve pad naar zijn evolutie. Het is gemakkelijker voor onze gedachten om een ​​emotie te volgen dan eraan vooraf te gaan, dus het is belangrijk om te handelen naar de emotionele dimensie. Muziektherapie verwijst naar een reeks ideeën en praktijken verenigd door de overtuiging dat de ervaring met geluid, mits goed begeleid, preventieve, rehabiliterende en curatieve functies en een persoonlijke en professionele trainingsbron kan hebben. Een van de definities van muziektherapie luidt als volgt: "Muziektherapie betekent het gebruik van actieve muzikale ervaringen (waarbij muziek wordt geproduceerd door de creatieve expressie van een persoon of groep te cultiveren in een perspectief van sociale communicatie) of" passief "(waarin muziek overheerst 'luisteren of ritmisch-muzikale stimuli nemen). Deze ervaringen zijn gericht op herstel, her-socialisatie, sociale integratie van mensen, volwassenen of kinderen, die lijden aan verschillende soorten handicaps die hun relationele en sociale expressie beperken ". De spil van muziektherapie is het " interpersoonlijke proces ", gebaseerd op de relatie uitgedrukt in het proces zelf, door middel van geluid en muziek die is gebaseerd op de geluids-muzikale identiteit ( ISO ) van het individu of de groep [1].

Ik dank Giacomo Cassano, musicus en muziektherapeut voor de theoretische informatie en de praktische ervaring van muziektherapie.

[1] ISO: concept bedacht door OR Benenzon dat de individuele muzikale geluidsgeschiedenis van het onderwerp ("archetype") vertegenwoordigt, dat zijn wortels heeft sinds de prenatale periode (en geboorte, dan) op het niveau van globale waarnemingen en sensaties en een integraal onderdeel wordt van het groeiproces.