Ik neem twee muizen (helaas, dit onderzoek maakt nog steeds gebruik van dieren). De één zorgt ervoor bij de geboorte, de andere niet. De tweede zal een epigenetische signatuur hebben die hem kwetsbaarder zal maken voor stress en de tekenen zullen zichtbaar zijn op de hippocampus. De eerste muis heeft een meer stressbestendig fenotype.
De tak van de genetica die de interactie van genen met de omgeving bestudeert, wordt epigenetica genoemd . Het fenotype is niets anders dan wat zich ontwikkelt uit deze interactie.
Het 'donkere' DNA dat we binnen dragen
Laten we onszelf nemen, laten we de muizen even alleen laten. We hebben 20.000 genen die eiwitten maken en een ruimte in het DNA van 2% innemen. De resterende 98% wordt "donker" DNA genoemd. De wetenschap heeft begrepen dat de omgeving in staat is om het DNA dat in dit brede bekken valt te modificeren. Niet alleen dat: het lijkt erop dat in deze rijke 98% de genetische gegevens zitten die ons van andere soorten onderscheiden.
"Epigenetica" is een term die in de jaren veertig werd gebruikt door de embryoloog en geneticus Conrad Waddington (1905-1975) die zich concentreerde op de factoren die tot verschillende fenotypen leiden, zelfs met dezelfde genetische achtergrond als waaruit ze zijn begonnen.
Het klassieke voorbeeld is dat wat betreft enkele monozygote tweelingen die significante verschillen hebben, zowel op macroscopisch niveau als vanuit het oogpunt van de incidentie van de ziekten waarvan wordt gedacht dat ze een solide genetische basis hebben, zoals schizofrenie.
De geleerde had begrepen dat het mogelijk is dat de activiteit van het genoom permanent wordt veranderd zonder dat er een verandering is op het niveau van de basis, maar met een verandering van de informatie die erin is vervat.
Als je de Italiaan begrijpt en je bent geïnteresseerd in het verdiepen van het epigenetische, door op dit woord te klikken, vind je veel informatie direct van de Health Science van de Universiteit van Utah : vind in detail specifiek nieuws over de erfenis van het genetische patrimonium en over de invloed die sommige factoren uitoefenen op de hetzelfde. Aan de onderkant van het artikel presenteren we de video van een heel aardige goede jongen die uitlegt hoe levensstijl genen beïnvloedt (altijd in het Engels): welke berichten sturen we naar cellen, hoe jong is de wetenschap van epigenetica en hoe gaat het verder wetenschap. De AIRC on epigenetics toegepast op kankeronderzoek en op onderzoek op het gebied van promeliocytische leukemie.
Stress, voedsel en beweging. Van binnen veranderen
Wat kan een epigenetische signatuur produceren op DNA?
De omgeving en gedragingen zoals voeding, fysieke activiteit, stress.
In 1976 werden studies uitgevoerd bij zwangere Nederlandse vrouwen die honger hadden geleden tijdens de Tweede Wereldoorlog (in detail, vrouwen die zwanger waren tussen november 1944 en april 1945, in Nederland tijdens de Duitse bezetting). De kinderen van deze vrouwen werden geboren met een lager gewicht dan de norm en als volwassenen vertoonden ze een verhoogde incidentie van verschillende psychiatrische stoornissen en cardiovasculaire problemen.
Wat creëert de tegenovergestelde situatie, of overtollige voeding?
Een overmatig dieet, zoals hoeveelheid en calorieën (soorten geraffineerde suikers en bepaalde vetten), veroorzaakt de activering van de nucleaire transcriptiefactor NF-kB. Dit onderdeel moet worden beschouwd als een contactsleutel die de genen activeert die verantwoordelijk zijn voor de productie van sommige inflammatoire stoffen.
In deze zin zijn studies over mensen uitgevoerd. Een daarvan heeft aangetoond dat Taiwanese mannen die palmzaad regelmatig kauwen (betelnoten) vatbaar zijn voor diabetes en dit risico aan hun nakomelingen overdragen (via de vaderlijke route).
Hoe alles te verbranden ? Sommige stoffen zoals resveratrol (rode druiven), curcumine ( curcuma ), butyraat en andere kortketenige vetzuren (geproduceerd door darmflora) induceren een merkbare deacetylatie en contrasteren de epigenetische signatuur in een inflammatoire zin .
Zonder het berekenen van stressbestrijdende planten, echte bondgenoten die het zenuwstelsel en het hele lichaam "machine" helpen.
Beweging is leven in alle opzichten. Lichaamsbeweging oxygeneert het lichaam, waardoor enzymen efficiënt blijven werken. Van het hydrolase, dat de splitsing van andere moleculen vergemakkelijkt, tot het polymerase. Eenvoudige eiwitten profiteren hiervan: het collageen dat zich in de huid en in het bindweefsel bevindt, het albumine in het bloed (voor de juiste verdeling van lichaamsvloeistoffen), het elastine in de wanden van slagaders en aders, de missine van de spieren, de keratine van huid, nagels en haar.
Door het lichaam in beweging te houden, kun je jezelf kennen en met meer bewustzijn reageren op stress.
Samengevat? Het leven is niet alleen het eindproduct van het genoom. Er kan zelfs gezegd worden dat het leven een voortdurende auteur van zichzelf is, dat het terugkeert in de omstandigheden die het hebben gegenereerd, en de macht heeft om ze te veranderen.
