De drift van de consument heeft het Halloween-feest zeker niet gespaard, wat tegenwoordig vaak wordt gebruikt als een excuus om feesten te organiseren, te vermommen en gadgets met een thema te kopen.

Deze neiging om ons te concentreren op het materialistische en alledaagse aspect van Halloween heeft ons bijna zijn dubbele, heidense en christelijke wortel bijna doen vergeten, waarvan het interessant is om de verborgen betekenissen ervan te kennen.

Halloween, of de avond ervoor, wordt gevierd op 31 oktober : de etymologie van deze term staat voor "Eve of All Saints", de christelijke feestdag gevierd op 1 november waarin alle heiligen worden herdacht, inclusief degenen die niet zijn heilig verklaard en daarom orthodox.

De dubbele wortel begint onmiddellijk duidelijk te worden: als aan de ene kant een christelijk festival wordt gevierd, wordt het gedaan met behulp van een term afgeleid van de "gàidhlig", een Keltische taal geboren in beslist heidense tijden.

De heidense oorsprong van Halloween

Hoe komt het dat monsterlijke en groteske maskers zich vermengen met de viering van de heiligen van het christelijke paradijs?

De Gaelic invloed wordt duidelijk door de volkstradities te bestuderen die bestonden tijdens de komst van de eerste christenen.

De Keltische volkeren vierden verschillende festivals gerelateerd aan de cycli van de natuur, de opeenvolging van leven en dood, zoals gebeurde in andere heidense culturen.

Het polytheïstische heidendom, dat in die tijd was verdeeld in verschillende lokale vormen, was de evolutie van een oude vorm van animisme gevormd rond het middelste Paleolithicum .

In die tijd dat Homo sapiens nog moest concurreren met andere Homo- soorten, groeiden de oorspronkelijke religieuze overtuigingen, samen met de beginselen van de agraphia-techniek, zoals vuursteenverwerking, samen.

Echo van deze diepzinnige tradities waarin de mens volledig overgeleverd is aan de natuur, wordt in die tijd gevonden in heidense volkstradities.

Sterker nog, in een tijd van het jaar dat een paar maanden rondgaat rond wat nu de vooravond van Halloween is, werden vieringen van de natuurgodinnen gevierd, personificaties van de vruchtbaarheid; tijdens deze festivals bedekten mannen en vrouwen zich met natuurlijke gewaden en mimten planten en dieren .

Maskers van bladeren, leders, hoorns, tanden, takken, bessen en zaden opnieuw verbonden voor een dag en een nacht aan de energieën van de natuur en zijn seizoensgebonden cycli.

Een van deze Keltische rituelen, de "galoshins", bestond uit een theatraal gevecht waarbij sommige personages stierven en daarna weer tot leven kwamen.

Echter, nog steeds in dezelfde tijd van het jaar, vierden partijen in de hele heidense wereld ook feesten die trouw waren aan hun voorouders die niet langer in leven waren en geesten in het algemeen .

In de Romeinse heilige kalender vinden we bijvoorbeeld de feralia, het overtuigende hoogtepunt van de cultus van de doden gewijd aan kwaadwillende geesten, smekend en bezwerend hun actie.

De sjamanistische oorsprong van Halloween

Op dit punt komt een derde esoterisch element in het spel: naast de orthodood christelijke viering van de heiligen en de seizoensgebonden festiviteiten van de natuur en de typische doden van heidense religies, zijn hier enkele druïdische sjamanistische elementen.

Omgaan met boze geesten was in feite het beroep van de sjamanen van die tijd en de manier waarop dit gebeurde is ons bekend, denkend aan Halloween zoals wij het kennen: het aansteken van grote vreugdevuren in de nacht, het gebruik van maskers angstaanjagend en de kunst van het beeldhouwen van monsterlijke gezichten op knollen en wortels, om buiten huizen te hangen.

Deze tradities migreerden met de grondleggers naar het nieuwe continent, waar de pompoenen zichzelf leenden als veel beter materiaal dan de te graven rapen en de vlam te hosten die, door het vreugdevuur te vervangen, de boze geesten zou hebben weggehouden.

Deze rituelen van plantaardige lantaarns waren typerend voor Samhain, een heidense en neo-heidense festival gevierd in de nacht tussen 31 oktober en 1 november, waarin de duisternis van het koude seizoen wordt weggebrand en het licht wordt verzameld in de gewassen .

Om dit te doen, moet de winter die met zijn duisternis de onderwereld en zijn wezens vertegenwoordigt, symbolisch voor één nacht worden gevochten, waarbij de vuren aangestoken blijven. Op dezelfde avond vierden de Sumeriërs de ontmoeting van de godin van het leven met die van de dood .

Halloween: leven, dood, wedergeboorte

De oude heidense oorsprong van de nacht van Halloween zou daarom worden gekoppeld aan de jaarlijkse nederlaag van de duisternis en de viering van het leven, een cyclus van dood en wedergeboorte, van duisternis en vuur, van een dynamische dualiteit die leven en groei genereert en ondersteunt.

Op deze avond vieren we twee werelden, de materiële wereld van Moeder Natuur en de bovennatuurlijke wereld van de doden en geesten die wachten om herboren te worden, voorgesteld door de kinderen die rondlopen en om een ​​zoet aanbod vragen om te voorkomen dat de passage in het lichtseizoen in gevaar komt.

Lees ook Zucca: 3 manieren om het te versieren >>