Misschien is er geen behoefte, maar keer terug om te onderstrepen wat de eigenaardigheden van meditatie zijn en de consequenties die een dergelijke constante praktijk met zich mee kan brengen.
Mediteren helpt om de kwaliteit van leven te verbeteren, het is voor de geest een bliksemschicht van het gezoem van de geest . Het heeft gunstige effecten op de houding van het lichaam (maar ook van de geest) en werkt positief op ons hele lichaam. Deze paar woorden zouden meer dan genoeg zijn om zelfs de meest recalcitrante te overtuigen om het tenminste eens te proberen.
Meditatie is in feite het zekerste middel om het sociale ego dichter bij het Zelf te brengen, bij de innerlijke Meester, om steeds meer bewust te zijn van de realiteit en de Waarheid. Een intiem moment van transformatie, van een direct gesprek met dat deel van ons dat nauw verbonden is met het geheel van het universele plan, waarvan het nooit weggaat.
Maar, eenvoudiger gezegd, we kunnen zonder enige ontkenning een aantal goede, tastbare redenen noemen voor het beoefenen van meditatie :
- Mediteren betekent jezelf een knuffel geven, in contact komen met dat deel van ons dat we vaak vergeten.
- Mediteren brengt een grote vreugde voort die ons nog dagenlang bezighoudt.
- Mediteren wendt de glimlach aan, in de ziel en in het gezicht.
- Mediteren is als een paraplu die schuilgaat achter de regen van het lijden van alledag.
- Het geeft de zekerheid dat je alles kunt doen met een positieve blik, zowel van binnen als van alles wat ons omringt.
- Het is de enige echte methode om een vredige gemoedstoestand te vinden .
- Het maakt ons natuurlijk, dichter bij de zorgeloosheid van kinderen.
- Verjongt en regenereert gedachten, zozeer zelfs dat het mogelijk is om het dagelijkse leven met enthousiasme tegemoet te treden.
- Het leert doorzettingsvermogen, het helpt om nooit op te geven, zelfs in momenten van groot leed.
- Het maakt het mogelijk te begrijpen dat verdriet, depressie en angst onnodige gewoonten zijn en dat ze door constante oefening zonder kunnen.
De beste praktijken van meditatie zijn degenen die op ons regenen op geïmproviseerde mensen, alsof ze een behoefte zijn die ons van bovenaf treft, die Hoge die de dimensie is van ons hogere Zelf, dat wat niet wordt beïnvloed door het dagelijkse leven van de menselijke natuur.
Deze noodzaak laat ons bijna geen mogelijkheid om te kiezen en we moeten gewoon het pad volgen dat voor ons verschijnt. Een soort uniek zintuig: meditatie.
Sterker nog, op deze momenten, die zo zeldzaam zijn, gebeurt er eigenlijk een soort van wonder. Je hoeft niet op een bepaalde plaats te zijn, bovenop een prachtige berg, in het midden van een groen bos of aan de oever van een weelderige en gunstige rivier. Bij deze gelegenheden zijn we omhuld en doordrongen van een gratie die ongeëvenaard is. Het zou fantastisch zijn om zijn stem te kunnen horen en, in plaats van het te vermijden met nutteloze geluiden van de geest ("dus gebeurt er niets", "het zijn gewoon oriëntaalse leugens" enzovoort, gewoon stil blijven luisteren .
De woorden die hij met zich meebrengt zijn altijd ware onthullingen. Het maakt niet uit of we elke gedachte die onder onze aandacht komt, kunnen uitschakelen of omzeilen. Je kunt eenvoudig mediteren door kalm en rustig te zijn en, waarom niet, misschien te reflecteren en te onthouden.
Of, nog eenvoudiger, door onszelf een vraag te stellen en het antwoord spontaan te laten opduiken, van oprecht luisteren, dat van het hart.
Of, toegegeven en niet toegegeven dat we echt ontspannen kunnen zijn, het is mogelijk om te reflecteren op iets dat is geleerd of een houding die net is uitgebuit en niet gebruikelijk is, het probeert te begrijpen, het simpelweg waarneemt vanuit elke mogelijke invalshoek en in totale afwezigheid van oordeel.
Het spreekt voor zich dat meditatie geen wonder is, maar het lijkt ongetwijfeld veel op een tempel waarin elk wonder kan gebeuren. Gewoon zitten en wachten.
