Het project van de bezette vallei en het (r) bestaan van het Italiaanse theater
Vanaf 14 juni wordt het Teatro Valle, de historisch meest belangrijke etappe in Rome, een nationaal monument met drie eeuwen achter de rug, bezet door arbeiders uit de entertainmentwereld: kunstenaars, technici en operators die samenwerken verenigd door een gemeenschappelijk goed doel, om terug te keren naar de gemeenschap een ruimte die bestemd is voor onbepaalde tijd en om nieuwe voorstellen te ontwikkelen voor het beheer van openbare theaters en nieuwe modellen van cultuurbeleid. Drukke zaal voor middaglezingen en avondshows die doorgaan in de nacht tussen improvisaties en interventies door belangrijke figuren (en anderen) van de Italiaanse kunstscene.
De bewoners willen dat de Vallei een publiek theater blijft, "met een subjectief recht en een financiering gewijd aan het beheer van de activiteiten, in de vorm van een instelling of stichting" en stellen voor om het een "centrum van Italiaanse en hedendaagse dramaturgie" te maken met een nationale dimensie en een uitwisselingspunt op internationaal niveau, waardoor de realiteit van een management door Roma Capitale zonder enige garantie verdwijnt en alleen wordt gewacht op een aanbesteding om het aan particuliere rokers te geven.
Uit het werk van de assemblees, met de hulp van hoogleraar burgerlijk recht Ugo Mattei, auteur van de juni-referendumvragen, werd het document Voorstel voor een nieuw Valle Theatre gepresenteerd tijdens de persconferentie op 5 juli: "Naast zijn roeping voor theatervormgeving De Italiaan, gezien het feit dat in de Valle de zes personages van Pirandello op zoek naar een kunstenaar debuteerden, stellen we voor dat het ook een opleidingscentrum wordt voor podiumtechnici, waardoor een Italiaanse kunst wordt erkend die over de hele wereld wordt erkend. De bezetters hebben een brief gestuurd naar de president van de republiek met het verzoek om het initiatief te steunen. "
De plaatsen van het theater, waarvan de inhoud waarvan dromen zijn gemaakt
Theater is natuurlijk voor de mens als de lucht die hij ademt . Het voortzetten van een innovatie-gisting in een oude omgeving, een geest van actieve deelname aan een wereld van ineenstorting is een feit dat al een succes is. Een goed is gebruikelijk wanneer de hele gemeenschap ervan geniet .
De cultuur in Italië verkeert in een staat van totale desinteresse die niet alleen invloed heeft op de facties aan de macht, zoals blijkt uit de bezuinigingen op de financiering van de sector (2, 2 miljard in 2001 daalde tot 1, 7 in 2009), maar ook de stilzwijgende stilte waarmee het nieuws over de onderdrukking van de ETI (Ente Teatrale Italiano), de verbrokkeling van het historische gebouw van de Burcardo-theaterbibliotheek, van het Lido di Ostia-theater, van het Ex-bioscooppaleis in San Lorenzo en van tientallen anderen worden tegengehouden en geaccepteerd. ruimtes op het nationale grondgebied. Deze middelen worden in stand gehouden door een precaire generatie, op de rand van overleven, uitgesloten van de onderhandelingstafels die de toekomstige trend bepalen en die, in het licht van een werkonderbreking, een vormende continuïteit vereist die op geen enkele manier wordt beschermd door Italiaanse wetten.
In een artikel op de website van de Teatro Valle Occupato getiteld "30 dagen, of de tijd van innovatie" lezen we: "Door onze mobilisatiepraktijk dwingen en dwingen we veranderingsprocessen in het Romeinse culturele aanbod, die al jaren slapen. Collectieve samenwerking als een levend hulpmiddel voor het creëren van kennis heeft de kwaliteit van het identificeren van de behoeften en verlangens van de mensen die deelnemen, zelfs in verschillende vormen, aan die gemeenschap, zonder daar te zijn om a priori parameters op te leggen waarvan ze niet weten hoe ze moeten corresponderen met de contingentie . We zijn erin geslaagd om verschillende instanties, gratis toegang, veelvuldigheid van shows die spreken over het heden, uitgebreide en vrije tijd van binnenkomst en vertrek, mogelijkheid om deel te nemen aan politieke discussies te doorkruisen . Met deze oefening slaagden we erin de wens van mensen te onderscheppen om een stuk Rome en cultuur terug te nemen ".
"Laten we de schijnwerper in de schijnwerpers zetten"
De Teatro Valle Occupato laat zien dat er een andere gedachte bestaat en weerstaat, een groter doel dan dezelfde plaats die het heeft gegenereerd. Een revolutie van kunst, niet alleen voor kunst, maar ook voor het leven, die op internet reist en het netwerk van supporters blijft uitbreiden.
Theater is natuurlijk innerlijk bewustzijn . Verwijder het licht niet, maar vind de schakelaar van de geest, zet de geesten aan en animeer de kamers. Als een spiegel is het een kwestie van jezelf polijsten om het onzichtbare en het ondeelbare te belichten, wij en anderen, acteurs en toeschouwers van dezelfde omgeving. Bergonzoni in zijn toespraak op het podium van de vallei herinnert ons eraan dat "je naar de dokter gaat om te leren hoe je je goed moet voelen, zorg je ervoor dat je niet ziek wordt, denk niet alleen aan het probleem met een uiteengereten probleem". Het is het fundamentele principe van holistische disciplines, de eenheid van geest en lichaam.
Theater is een natuurlijke therapie, het is een investering in onszelf, het graaft in onze emoties terwijl we tegelijkertijd ons ego verlaten en onszelf in de schoenen van anderen plaatsen. We gaan naar het theater, we schrijven voor en over het theater, we reciteren in het theater om te veranderen, om geboren en herboren te worden, om te groeien en onszelf te transformeren, om als water te stromen, maar in onszelf, niet naar buiten om onszelf te spoelen en gewoon in de ochtend of avond.
Cultuur en geweten: de kunst van de ziel
"Zoals lucht, zoals water: laten we de cultuur terugnemen" . Op het toneel van deze bezetting is alles in evolutie en "in zicht", van technische problemen tot openbare interactie, en alles maakt deel uit van een open ruimte, binnen maar niet gesloten. Op het laken dat bij de ingang wordt uitgedeeld, naast de tabel met handtekeningen, nodigen we degenen die binnenkomen uit "om af te zien van entertainment, tot verzadiging van entertainment en tot de voorverpakte schoonheid". Je steekt de drempel van het theater over en betreedt de energie van de plek, wiens kracht ligt in de innerlijkheid waarmee elke toeschouwer-acteur verbindt, verbindt. Een deel in het geheel.
Bij de Valley gebeuren er dingen. Net zoals we zouden willen dat ze elke dag gebeuren, laat ze niet gebeuren, lijd ze niet samen met angst en de comfortabele en gestoorde afwezigheid van risico's. Aan de theaterdozen hangt een spandoek: "How prudent is sadness".
Theater als een natuurlijke remedie, cultuur als een ontwaken van het bewustzijn . "Het vacuüm is niet ongevaarlijk, het is gevaarlijk", herinnert Bergonzoni zich. Je leeft niet in het niets. In plaats daarvan besluiten we - het blad dat we in handen hebben af te sluiten terwijl we onszelf onderdompelen in het publiek - "we willen protagonisten zijn van ons heden en de toekomst bouwen die we willen".
