Bietsuiker is de suiker die wordt verkregen door extractie en verwerking van de vloeistof die wordt geproduceerd uit gewone bieten.

De botanische naam van deze plant is Beta vulgaris, ook al wordt het vaker herinnerd met de naam rode biet vanwege de intense knol- en bladkleur . Het behoort tot de familie Chenopodiaceae, zoals spinazie en snijbiet.

Rode biet is een tweejaarlijkse plant die eetbare bladeren produceert, zelfs de knolwortels zijn eetbaar, rauw of gekookt in verschillende recepten.

Er zijn verschillende soorten rode biet: die uit de moestuin die vaker voorkomt en wordt gebruikt voor menselijke voeding, het voer en tenslotte de suiker die wordt gebruikt om sucrosekristallen te verkrijgen.

Rode biet is een groente die al voor 420 v. Chr. Bekend was en die juist met zijn tijd werd gekweekt voor zijn bladeren en pas later zijn knolwortels begon te waarderen. Het oude gebruik was hoofdzakelijk voor voedsel voor mensen en voor veevoer en alleen in de jaren 1600 was het gebruik van de wortel als voedselbron wijdverspreid .

Wat suikerbieten betreft, moeten we in plaats daarvan wachten tot 1747, toen Dr. Margaff, een Russische chemicus, ontdekte dat het mogelijk was om suikerachtige kristallen uit bieten te verkrijgen.

Deze kristallen waren vergelijkbaar met die werden geproduceerd door de meest voorkomende suikerriet, de eerste bron van sucrose voor die tijd. Pas in de jaren 1800 begon de suikerindustrie planten te ontwikkelen die zoetstoffen uit suikerbietenextract produceerden .

Bietsuiker

De suiker die we in de keuken gebruiken, staat bekend als sucrose en komt in de vorm van kristallen. Saccharose wordt meestal gewonnen uit suikerriet, maar suikerbiet is een andere uitstekende bron voor het extraheren van deze sucrose.

Aanvankelijk bevatte de teelt van suikerbieten 5% suiker, maar door natuurlijke selecties kwamen we een suikerbiet tegen die een sap produceert dat rijk is aan 15% suiker .

De productie vindt plaats door een eerste extractieprocedure van het sap, melasse of siroop genoemd, dat vervolgens wordt gezuiverd en geconcentreerd om het vervolgens te verfijnen en het tot kristallen te maken.

Deze behandelingen leiden tot de productie van de geraffineerde witte suiker die we allemaal kennen, maar die praktisch 100% pure sucrose is. Op de markt kunnen we echter andere meer rauwe vormen van deze verwerking vinden, zoals melasse van suikerbieten en bruine suiker die nog steeds veel minerale zouten en voedingsstoffen van het eerste bietensap bevatten.

Eigenschappen van suikerbieten

Suikerbieten zijn rijk aan minerale zouten en vitamines, waardoor het een uitstekend tonisch en natuurlijk supplement is. Onder de minerale zouten bevinden zich hoge percentages natrium, calcium, ijzer, kalium, magnesium en fosfor.

Onder de vitamines in plaats daarvan hebben we een hoge aanwezigheid van vitamine A naast een deel van de groep B als B9, ook bekend als essentieel foliumzuur in de zwangerschap en voor de ontwikkeling van het kind.

Het koken van bietenwortel kan de aanwezigheid van deze vitaminen verminderen en daarom is een goed advies om ze rauw te consumeren met de toevoeging van misschien een beetje citroensap, omdat dit de absorptie van sommige stoffen en in het bijzonder van ijzer verhoogt . Bietensap en in elk geval helpt rauwe consumptie in gevallen van vermoeidheid en bloedarmoede .

Bovendien hebben we in rode biet nog steeds tal van actieve ingrediënten, antioxidanten en flavonoïden die een directe werking hebben tegen vrije radicalen die verantwoordelijk zijn voor cellulaire veroudering.

Rode biet is ook een goede bondgenoot in de preventie van sommige vormen van kanker en cardiovasculaire aandoeningen. Het ondersteunt ook de lever met een zuiverend effect en vermindert de ontsteking van het maag-darmkanaal, stimuleert de galproductie en verbetert de spijsvertering.

Een specifieke actie van suikerbieten is om toxines uit de cellen te absorberen en hun eliminatie uit het lichaam te vergemakkelijken.

Degenen die last hebben van berekeningen moeten er een matige consumptie van maken, omdat de suikerbiet rijk is aan oxalaten en diegenen die aan diabetes lijden vanwege het hoge suikergehalte in de brbabola.