De wereldstatistieken over vechtsporten vertellen ons dat mannetjes met 6 tegen 1 groter zijn dan vrouwen . Dit is niet alleen te wijten aan een kwestie van interesse of voorkeur, gezien de uitstekende resultaten die vrouwen in deze sporten hebben behaald en gezien het feit dat in de band van kinderen is deze statistiek teruggebracht tot een 2 op 1.
Dit vertelt ons dat in de loop van de tijd een vorm van ongemak ontstaat bij het trainen met mensen van het andere geslacht, zelfs als de beoefenaars van verschillende leeftijden dit ongemak anders ervaren en op verschillende manieren reageren.
Over het algemeen kun je beginnen met het beoefenen van vechtkunsten rond de leeftijd van vijf, en vanaf die leeftijd tot de leeftijd van tien wordt dit ongemak tussen de geslachten op een minimale manier waargenomen en inderdaad is dat vaak helemaal niet zo. Zoals in alle andere sporten zijn kinderen in deze leeftijdsgroep, waarin de geslachtskenmerken nog niet goed ontwikkeld zijn, zeer goed in staat om samen te werken met goede resultaten, aangezien de fysieke ontwikkeling van de meisjes gelijkmatig is uitgebalanceerd met de uiteindelijke superieure sterkte van de jongens.
Onder pubers en adolescenten begint een zeker ongemak te voelen bij het samen oefenen van bepaalde oefeningen, vooral omdat de borst (en dus de borst) een van de meest voorkomende doelen is van veel technieken, en in de strijd op de grond werkt men praktisch tussen de benen van de onze trainingspartner.
De rol van de meester in de strijd tussen man en vrouw
Dingen zijn beter wanneer er in een vechtsportcursus een geconsolideerde groep vrouwen is waar ze rustig met elkaar kunnen trainen en samen kunnen groeien door oefeningen te doen die teveel ongemak met een man veroorzaken.
De hoofdrol bij het overwinnen van dit ongemak ligt echter bij de meester : als het gevoel in kwestie enerzijds puur subjectief is en degenen die het ervaren persoonlijk ermee moeten omgaan, moet de leraar bijdragen aan het creëren van een omgeving waarin de objectieve factoren die kunnen provoceren dit gevoel is geminimaliseerd.
Vanaf het begin moet hij zich ervan bewust zijn dat dit ongemak bestaat en deel uitmaakt van de menselijke psychologie, en het is goed om het niet te onderschatten of te overschatten, omdat veel meisjes hun martiale beoefening beëindigen vanwege deze misverstanden of overdrijvingen.
Dit bewustzijn moet veranderen in duidelijkheid: de meester moet zijn autoriteit en zijn charisma gebruiken om het probleem op een gezonde en intelligente manier aan te pakken, en in het licht van de dag uitleggen dat meisjes niets te vrezen hebben van sommige fysieke contacten die onvermijdelijk zijn als je hij wil het krijgstraject nemen, en dat de jongens ernaar moeten streven respectvol te zijn en te proberen onmiddellijk te begrijpen wanneer de spanning ongemakkelijk wordt.
De aanwezigheid van een leraar of enkele vrouwelijke assistenten zou uitstekend zijn: dit zou vrouwen emotioneel ondersteunen en kinderen helpen om op een evenwichtige en respectvolle manier te groeien, en te maken krijgen met een autoriteit van het andere geslacht om gerespecteerd te worden.
Vrouwelijke krijgskunsten: wat ze zijn en hoe ze verschillen
Aan de wortel van het probleem
Seksistisch of ongepast gedrag moet worden ontmoedigd, nooit onderschat en gevochten aan de wortel. Ze zijn vergelijkbaar met elke andere vorm van geweld, omdat ze in alle opzichten zijn: geweld bestaat niet in ponsen of trappen, maar in het opleggen van iets dat iemand niet wil.
Als twee mensen de behoefte hebben om zichzelf in een gevecht te testen en besluiten om het willens en wetens, eervol, in een veilige omgeving en onder toezicht van een leraar of scheidsrechter te doen, is dit geen geweld.
Zoals gezegd bestaat het geweld in het opleggen, en dit moet bekend staan om onmiddellijk te herkennen en op een intelligente manier te vechten, te beginnen bij de meester: in een omgeving als de sportschool is de leraar een autoriteit in de ogen van de studenten, en hij moet deze functie vervullen met maximale integriteit. Het is ook aan de ouders om het gedrag van de meester te analyseren en deze deugd te beoordelen.
Er zijn natuurlijk puur vrouwelijke cursussen, maar samen blijven trainen helpt om het andere geslacht beter te leren kennen en te respecteren, want uiteindelijk is het een kwestie van communicatie: het communiceren van je ongemak naar een ongewenst contact met je partner en een sympathieke leraar lost alles op, en daar het maakt je ook veiliger en minder bang om bepaalde delen van je lichaam te gebruiken die je normaal in verlegenheid brengen.
De virtueuze cirkel bestaat daarom uit: bewustzijn - duidelijkheid - communicatie - comfort. Als je een hapering in een van deze 4 "c" vindt, verander dan ook van koers.
