Voedsel dat met voedsel in het lichaam wordt ingebracht, wordt getransformeerd in de energie die ons lichaam verbruikt tijdens verschillende activiteiten en functies. Hieruit volgt dat een verschil tussen ingebrachte calorieën en dagelijks verbruikte calorieën de variatie in ons gewicht bepaalt.

Kunnen we samenvatten dat ons lichaam door het verminderen van de calorieën die met voedsel worden geïntroduceerd, de "voorraden" verbruikt en de "extra kilo's" vermindert? Dit is een redenering die grotendeels wordt ondersteund door alle commercials ("0-calorieproducten"), door eindeloze tijdschriften voor vrouwen (met inbegrip van roddels) en door tal van professionals in de sector.

Het is zo'n diepgewortelde overtuiging dat er vandaag, op de markt, speciale software wordt verkocht voor professionals voor de bereiding van diëten op basis van de "enige" calorische berekening.

Maar is het echt zo? Is een eenvoudige redenering met toevoeging en aftrekken van calorieën voldoende om een ​​complex mechanisme zoals gewichtsverlies te verklaren?

Wat is een calorie?

Wanneer we het hebben over calorieën, verwijzen we naar een maateenheid die het vermogen van een gedehydrateerd voedsel tot uitdrukking brengt om warmte te produceren wanneer het wordt verbrand en de vlam erin slaagt de watertemperatuur met één graad te verhogen.

Het gebruik van de calorie als energie-eenheid impliceert dat het lichaam een ​​thermische machine is en deze analogie is eigenlijk meer dan een vervalsing.

Zijn alle calorieën hetzelfde?

Laten we een kersentomaat en een theelepel suiker vergelijken : beide hebben 20 calorieën. Het verschil is echter kwalitatief: de tomaat is rijk aan enzymen en minerale zouten. Bevat Lycopeen, een molecuul met een hoog antioxidantvermogen, en heeft een gunstig effect op de maag en op de stimulatie van de lever.

De suiker is oorspronkelijk niet "wit": hij is gebleekt met stoffen die wettelijk zijn toegestaan, waardoor deze een "schijnbaar" openhartige kleur krijgt. Onmiddellijke vrijgavesuikers, zoals de geraffineerde suikers die in overweging worden genomen of erger nog, kunstmatige, brengen de alvleesklier in moeilijkheden.

De cellen ervan moeten een insulinepiek produceren die het lichaam zeker niet ten goede komt om redenen die we in andere artikelen zullen onderzoeken. Bovendien verschaft suiker geen enzymen, minerale zouten en vitaminen zoals die gevonden op tomaten, maar vereist dat er zoveel worden afgevoerd.

We zouden dan de suikercalorieën als "leeg" kunnen definiëren, omdat ze geen voedingsstoffen bevatten. Maar het lichaam heeft echt substanties nodig zoals vitaminen, minerale zouten en andere moleculen voor zijn metabolisme en deze stoffen gaan voorbij aan de canonieke koolhydraten, eiwitten en vetten die we allemaal kennen en die we vinden in de labels naast de calorische waarden.

Wanneer het menselijk lichaam een ​​afname in voedselinname ziet, zet het mechanismen in werking die gekoppeld zijn aan de oorspronkelijke angst om te sterven aan honger. Het begint dan zijn consumptie te verminderen en het basale metabolisme te vertragen, vaak puttende uit de "magere massa" om energie te verkrijgen (dwz de spieren) en niet op het "vet" zoals velen denken. Het resultaat is een tijdelijk gewichtsverlies, want zodra je weer "normaal" begint te eten, probeert het organisme, dat nog steeds het "alarm" -signaal vasthoudt, al het voedsel dat mogelijk is voor een toekomstige hongersnood op te slaan.

Het effect van een caloriearm dieet is zichtbaar in de lange en frustrerende " jojo- diëten", waarbij een persoon perioden van gewichtsverlies afwisselt met perioden van overgewicht, simpelweg omdat de specialist die hem volgt, heeft besloten om te stoppen bij het eerste calorieargument. .

Als overgewicht tot dit eenvoudige schema zou kunnen worden teruggebracht, zouden doe-het-diëten die we overal vinden, voldoende zijn.

In werkelijkheid is dit slechts het topje van de ijsberg: overgewicht heeft verschillende oorzaken en kan voortvloeien uit een zittende levensstijl, een vertraagd metabolisme, hormonale stoornissen en voedselintoleranties. Het is aan de specialist om de reden te achterhalen en het organisme opnieuw op te starten, zodat het het best reageert op voedingsstimuli, die niet noodzakelijk overeenkomen met die van calorieën en die de actie die elk voedsel in het lichaam uitoefent moet exploiteren.

Voor veel auteurs zijn op calorieën gebaseerde diëten, naast het tot mislukken leiden, ook potentieel gevaarlijk; de caloriemeter maakt geen onderscheid tussen fruit, groenten, noten, granen en dierlijke producten, maakt geen onderscheid tussen rauw en gekookt, tussen vers en geconserveerd, tussen biologisch voedsel of rijk aan pesticiden, conserveermiddelen, stabilisatoren, kleurstoffen, enz. Het houdt geen rekening met voedselsequenties, het belang van kauwen, humeur en niet het minst van de fysiologie van ons spijsverteringsstelsel.

In gewichtsverlies diëten is er een groot gebruik van eiwitrijke diëten, omdat ontdekt is dat je gewicht verliest ongeacht calorieën, maar weinigen weten dat zelfs fruitmaaltijden afvallen (omdat ze ontgiften) ongeacht de calorieën of beter de geconsumeerde hoeveelheid.

Het uiteindelijk tellen van calorieën verslechtert in toenemende mate de emotionele en fysieke gezondheid van mensen. Het is functioneel op de markt van dieetproducten en caloriearme diëten.

Diëtisten stellen een laagcalorisch dieet voor dat bijna altijd failliet is. Sterker nog, bijna altijd heb je een tijdje trek, verlies je een beetje gewicht, dat vervolgens herstelt.

De industrie heeft geleerd om te voldoen aan de vraag van mensen om snel af te vallen "wat het ook kost" en stelt 2 consumptiemodellen voor, schijnbaar tegengesteld, maar in werkelijkheid zeer vergelijkbaar:

• aan de ene kant verkoopt het producten in steeds grotere verpakkingen, vrij van essentiële en hypercalorische voedingsstoffen;
• aan de andere kant, ter compensatie van, in wezen gelijke maar kleinere voedingsproducten. Maar de industrieën die voedsel produceren, zijn altijd hetzelfde en hebben altijd dezelfde interesses (de hunne, niet de jouwe).