Het Festival van de Oriënt is net geëindigd in de hoofdstad, gehouden in de nieuwe Fiera di Roma . Het evenement, de officiële website, is bedoeld om het bewustzijn te vergroten en de oosterse cultuur te verspreiden in zijn veelzijdige uitdrukkingen.

Maar liefst drie podia toegestaan ​​om de opeenvolging van shows bij te wonen en twee enorme paviljoens gastheer van restaurants, stands, kraampjes en demonstraties. Twee zalen zijn gewijd aan talrijke workshops en seminars die altijd betrekking hebben op deze thema's: van Chinese geneeskunde tot goede yoga, van ayurveda tot filosofie .

Festival van het Oosten: logistieke vragen

Het eerste dat opvalt aan deze geweldige gebeurtenis is de aspiraties, dat wil zeggen, de wens om in een extreem brede blik een "oosten" te omarmen dat als exotisch wordt opgevat, meer dan zichzelf in plaats van als een geografische categorie.

Deze veronderstelling heeft toegestaan ​​(maar ik kan niet zeggen als het gelegitimeerd is) de aanwezigheid van tribunes op Amerikaanse Indianen evenals, juist vanwege het bijbelse uitgangspunt van inclusie, het kunnen vervullen van deze afspraak met een zeer grote hoeveelheid "materiaal" in termen van seminars, shows en kraampjes die veel landen vertegenwoordigen.

Naar mijn mening was het strategisch management van zo'n imposante gebeurtenis gedeeltelijk onvolledig: de paviljoens leken, ook vanwege de toevloed van het Romeinse publiek, op chaotische bazaars waar de tribunes naast elkaar stonden zonder een logische logische volgorde.

Een meter van de chaos die de luidruchtigste Arabische markten waardig was, waren er enkele bezoekers die "hoopten" (?) Om te ontspannen met deze of gene vorm van oosterse massage ; tegelijkertijd wisselden in dezelfde meters shows en dansen af, niet ver van de erg drukke etnische restaurants .

Deze reeks elementen maakte het bezoek zeer duizelingwekkend, het winkelen moeilijk, de hulp aan de shows vermoeiend (als je erin geslaagd was ze te zien) en het proeven van de ongemakkelijke en haastige keuken.

Festival van het Oosten: consumentisme versus cultuur

Tot de ontoereikendheid van de organisatie, die ik kon begrijpen gezien de verhoudingen en aanwezigheid van het publiek, moet ik een meer substantiële teleurstelling toevoegen, misschien voortkomend uit mijn verwachtingen met betrekking tot deze gebeurtenis.

De perceptie die ik had was die van een wandeling in een exotisch winkelcentrum, zelfs van de hoogste kwaliteit. Als een kraam waardevolle voorwerpen presenteerde, waren veel niets meer dan verzamelingen rommel met twijfelachtige smaak.

Van oosterse CULTUUR eerlijk gezegd heb ik er heel weinig van gezien behalve enkele geldige kunstenaars die op het podium kwamen en seminars en een aantal interessante workshops; anderen, naar mijn mening, misplaatst (wat hebben chemtrails en geo-engineering te maken met het festival van het Oosten of "het lezen van de ziel" of engelen en aartsengelen?).

Om deze reden, als we deze gebeurtenis beschouwen als een grote etnische markt, als een gelegenheid voor scholen en centra om zichzelf te adverteren, als een kans om ongewone en boeiende shows te zien, dan kan worden gezegd dat het succesvol is.

Maar als iemand zich waagde aan het Festival van de Oriënt met het doel zijn kennis van de andere helft van de wereld te verdiepen, in de hoop om ongewone teksten te vinden om te lezen of te genieten van die magische sferen die Europeanen van allen hebben verleid tijdvakken, naar mijn mening, was teleurgesteld. In feite is een beeld van het Oosten naar voren gekomen (een term die het deel van de wereld tussen Marokko en Japan zou incorporeren ...) het resultaat van de westerse iconografie, met inachtneming van een zeer precieze denkbeeldige - echt of niet - het is erg opzichtig, maar weinig diepte.

Ken de "andere"

Tegenwoordig zijn we gewend om in een geglobaliseerde wereld te leven, waar geografische afstanden extreem worden beperkt door technologie en zelfs culturen gemakkelijk kunnen evolueren om een ​​gedeeld erfgoed te worden.

Dit proces is echter allesbehalve lineair en de weg die twee volkeren verbindt is over het algemeen kronkelig. Het is heel natuurlijk om naar de "vreemdeling" te verwijzen van de stereotypen die door ons zijn gebouwd, de vrucht van ONZE opleiding en het resultaat van ONZE traditie.

Ze zijn soms pittoresk of naïef, soms erg gevaarlijk, maar ze vertegenwoordigen allebei het idee dat we hebben van de 'ander'. Het heden is vanuit dit oogpunt geen bijzonder vruchtbaar historisch moment omdat het wordt gekenmerkt door sociale en politieke mechanismen die de neiging hebben om te sluiten, in plaats van de deuren te openen (en niet alleen, banaal, de grenzen, maar een algemene bereidheid om te verwelkomen, ook cultureel).

Het Festival van het Oosten is zeker een uitstekende gelegenheid geweest om het grote publiek te herinneren aan het bestaan ​​van een deel van de wereld rijk aan cultuur, charme en magie . Misschien moeten we sommige clichés nog wat vervelen, maar de taak is niet gemakkelijk.

We hebben vertrouwen in de volgende editie!