Hippocrates, de vader van de moderne geneeskunde, is het best bekend voor de bekende eed die zijn naam draagt, voor de humorale theorie en voor de innovaties die in de medische wereld zijn geïntroduceerd, zoals diagnose, prognose en medische dossiers.

Maar een ander ding waarvoor het bekend moet zijn, is dat wanneer een patiënt bereid was om te herstellen van een ziekte, therapie nooit alleen een kwestie van geneeskunde en dieet was, maar vooral van wegkomen van de plaats, en dus van de context, die heeft de ziekte veroorzaakt, althans tijdelijk.

Dit is de eerste getuigenis, of de eerste hint als we willen, van de therapeutische waarde van reizen, van bewegen, van elders, wat soms dromotherapie wordt genoemd, van de Roemeense "drom", reizen, van de Griekse "dromos", ras en eindelijk uit het Sanskriet "dremi", zwervend.

Routine en de noodzaak om te reizen

Een ziekte, een probleem of een ongemak, die in het lichaam of in de geest van een persoon voorkomen, is heel vaak de manifestatie van een disharmonie, niet alleen individueel, maar ook sociaal, van een onevenwichtige context en van een verkeerd spel van druk.

Een fysieke en sociale omgeving, een soort routine, vertegenwoordigt een balans van krachten, en als een persoon deelneemt aan dit evenwicht door het te ondergaan, vertaalt hij dit vaak onbewust in een fysieke of psychologische malaise: hoe vulgair en algemeen noemen ze ziekte.

De noodzaak om te reizen komt vaak voort uit dit: de noodzaak om de verdiende vakantie te nemen, een bezoek aan de kindertijd, vaak vol gelukkige herinneringen, of open ruimtes die het evenwicht van natuurlijke krachten uitdrukken, zoals bergen, zee, platteland en ze leiden ons er vaak toe om deze allerhoogste harmonieën in ons weer te geven.

Vaak kan zelfs reizen in stedelijke omgevingen, zoals grote steden, nuttig en herstellend zijn: prachtige architectuur, kunstmusea, stedelijke harmonieën, de juiste hoeveelheid sociaal leven, kan zijn wat sommige mensen nodig hebben om opnieuw in balans te komen en te voldoen sommige emotionele en psychologische delen die ontevreden en gefrustreerd blijven in de dagelijkse omgeving .

De orde en de harmonie van de kunst, niet zelden de moderne, en de voortdurende prikkels van vooruitgang, zijn voor veel mensen effectiever dan de serafijnse kalmte van de natuur.

Vakantie voor kinderen: laten we de natuur ontdekken

Afstand die helpt te begrijpen

Een ander belangrijk aspect van de reis, van gaan en van vakantie, is niet alleen de aanwezigheid van nieuwe stimuli die nieuwe reacties oproepen (en dus nieuwe innerlijke ontdekkingen), maar ook de afwezigheid van de gebruikelijke druk, familie druk, werk, sociale druk, dat we in dit verleden tijd hebben om te reizen, vaak dagboeken schrijven, we kunnen evalueren vanuit een goed perspectief, begrijpen welke banden en druk we kunnen en willen vasthouden en blijven doorgaan, en welke meer nadelig zijn dan nuttig, en het verdienen achter te blijven.

Reizen biedt ons de mogelijkheid om elke dag nieuwe perspectieven te ontdekken om de realiteit van je leven onder ogen te zien : wat in het ene land als een verschrikkelijk wordt beschouwd, is sociaal geaccepteerd, wat op één plek doet huilen in een ander maakt een lach.

Op deze manier zullen we ontdekken dat wat we over onszelf geloofden vaak een conglomeraat van conventies is, en dat ons ware zelf hen te boven gaat, dat ze hulpmiddelen kunnen zijn om te beheersen waarmee gespeeld kan worden en niet iets dat eenmaal is vastgesteld voor alles, een kooi waartoe we behoren.

Reizen drijft ons om vele angsten te overwinnen, om het concept van veiligheid als een illusie te accepteren, om onafhankelijk te zijn terwijl we zien hoe onmisbaar het is om onszelf op een gezonde en evenwichtige manier te omringen met mensen.

Deze nieuwe benadering verandert het perspectief op vele aspecten van het leven, zoals eenzaamheid, dat een nuttige vriend zal worden, en van waaruit we niet langer zullen weglopen: wanneer we vluchten, omringen we ons met mensen en omstandigheden die op lange termijn tot disharmonie leiden en opnieuw naar de noodzaak om weg te komen. We zullen ons realiseren wat echt onmisbaar is en wat vluchtig is, een gewoonte.

De moeilijkheidsgraden van een reis

Het is belangrijk om, als we de reis als therapie gebruiken, voorzichtig te zijn met de "dosering" en een reis te kiezen die past bij de mogelijkheden : de wereld is uitgestrekt en biedt ervaringen van verschillende intensiteit: als u een reis kiest die buiten onze mogelijkheden ligt, ervaring kan heel erg zijn en meer angst veroorzaken dan jij.

Een reis buiten de stad, in Italië, aan zee of in de bergen, is niet hetzelfde als het overschrijden van nationale grenzen; Evenzo is reizen naar Europese steden niet zo moeilijk als naar andere continenten gaan, vooral Afrika en Azië. En ook hier zijn er verschillende graden: als veel landen weten hoe ze buitenlanders kunnen verwelkomen en hen de mogelijkheid bieden om met een minimum aan comfort te reizen, zijn anderen echte extreme territoria, zowel geografisch als sociaal, en deze omstandigheden kunnen hen onvergetelijk maken. de reis van diegenen die zichzelf proberen te bewijzen, of onvergetelijk voor diegenen die een zachte ervaring verwachtten.

Dus de moeilijkheidsgraden variëren van:

Aan: reizen in Italië;

B: reizen in Europa;

C: reis buiten Europa met toeristische pakketten;

D: reizen buiten Europa zonder toeristische pakketten;

En: reis buiten Europa weg van de grote steden;

F: reizen in afgelegen landen (bijvoorbeeld: Tsjaad, Benin, Oost-Rusland, Bangladesh, Guyana).