De link tussen gemmotherapie en Pol Henry is zo onlosmakelijk verbonden dat deze Brusselse homeopathische arts, voor alle doeleinden en doeleinden, de grondlegger van dit natuurlijke medicijn is. Hij is verantwoordelijk voor het idee om plantaardige scheuten van bomen en struiken te gebruiken in de menselijke therapie . Hij ontwikkelde en stelde een innovatieve therapeutische methode voor gebaseerd op de correspondentie tussen plant / bodem / menselijk lichaam, en vond vervolgens bevestiging op een farmacologisch en klinisch niveau. De resultaten van zijn eerste werken verschenen in de Archives Homéopathiques de Normandie in 1959 en vandaag toont de verspreiding van gemmotherapie nog steeds de effectiviteit van zijn methode en zijn remedies.
Deze therapie maakt gebruik van meristeemweefsels (de groeiende embryonale weefsels) van bomen en struiken. Terwijl de klassieke kruidengeneeskunde reeds gevormde bloemen, bladeren, wortels en blaft gebruikt; Gemmotherapie bereidt zijn remedies voor, de van de knop afgeleide, uitgaande van de embryonale weefsels, dat zijn de delen van de plant in ontwikkeling (opkomende knoppen en knoppen, zaden en katjes, jonge scheuten van wortels en blaffen) bewaard in een oplossing van water, alcohol en glycerine. Om deze reden worden de knopderivaten ook glycerische maceraten of glycerinemaceraten (MG) genoemd.
Pol Henry, gemmotherapie en plantenassociaties
Als we een wandeling in het bos maken, kunnen we zien dat de grote bomen (eiken, beuken, iepen, linden, berken, enz.) In vormgroepen leven (eiken, beukenbossen, enz.) En om hen heen associëren we heesters, grassen en andere planten soorten, waarmee ze de bodem, het klimaat en het water delen, en zo een bepaald ecosysteem vormen . Volgens de theorie van Pol Henry is een plant, of groepen planten, in staat om de grond te verwerken en te verrijken of te degraderen in de compositie. Op dezelfde manier kan hetzelfde effect worden verkregen voor de menselijke 'grond' met precieze therapeutische acties .
Volgens Henry is er daarom een analogie tussen het gedrag van een boom, of een groep planten, die in een bepaalde omgeving leeft, met betrekking tot de functies die in dit specifieke ecosysteem worden uitgevoerd, en het vermogen van de plant, of groep van geassocieerde planten, om te werken op andere biologische systemen, in het bijzonder mensen. Daarom is hun symbiose, of antagonisme, in staat om de 'grond' te veranderen, of dat nu is waar ze wonen of die behoren tot andere levende wezens, het vinden van correspondentie met het menselijke organisme en zijn pathologieën .
Het experimenteren van de effecten van spruiten op eiwitten van menselijk bloed toonde aan dat deze correspondentie een farmacologische en klinische bevestiging had. In feite is het behoud van de soort en de transmissie van de erfelijke factoren het gevolg van de plasma-eiwitten. Elke pathologische variatie, volgens gemmotherapie, komt overeen met vergelijkbare plant- en bodemvariaties. Er is dus een parallellisme tussen de evolutie van bossen, de veranderingen in de bodem die ze veroorzaken en de veranderingen van de biologische bodem in het menselijk lichaam .
Pol Henry, gemmotherapie en meristeemweefsels
Op basis van deze inzichten ontwikkelde Pol Henry het analoog biologisch model dat planten gebruikt voor therapeutische doeleinden, rekening houdend met de interacties tussen individuen van verschillende soorten, die dezelfde bodem delen, van de veranderingen die ze op deze bodem veroorzaken. en van de capaciteit die ze hebben om de hoeveelheid plasma-eiwitten in ons lichaam te modificeren: alsof in de plasma-eiwitten de afdruk van de grond die hielp bij het kweken van de overeenkomstige plant werd bewaard.
Verder toonde Pol Henry in de vergelijking tussen edelsteen en volwassen weefsel aan dat er aanzienlijke kwalitatieve en kwantitatieve variaties zijn in actieve ingrediënten, omdat ze bijzonder rijk zijn aan enzymen, vitaminen, mineralen, sporenelementen, groeifactoren, nucleïnezuren (RNA en DNA), plantenhormonen (die verdwijnen wanneer chlorofyl wordt gevormd). Daarom haalt de extractie van de van knoppen afgeleide producten alle genetische informatie van de plant (embryonale deugd van het meristeem) evenals de actieve ingrediënten in de verschillende delen (fruit, blad, bloem, stengel, schil, wortel, zaden, sap), eigen aan de soort . Deze remedies combineren daarom de eigenschappen van de hele plant en daarom is voor elke boom of struik de toegevoegde knop completer in termen van actieve ingrediënten dan zijn moedertinctuur of kruidenthee of enige andere extractie, omdat het alle actieve ingrediënten bevat dat die plant in zijn geheel bezit.
