Als we het hebben over homeopathie, worden allerlei reacties geactiveerd, worden meningen min of meer ondersteund door wetenschappelijke studies en recensies, allerlei interesses. Misschien is deze discipline een van de weinige die nog steeds zoveel conflicten over de hele wereld weet te genereren.

De vader van de homeopathie was de Duitse arts Samuel Hahnemann in het midden van de 18e eeuw, die het doorzettingsvermogen had om de intuïtie van Hippocrates met betrekking tot de " similia similibus curantur ", de vergelijkbare remedie en de eerste empirische gegevens over het gebruik van kinine voor malaria, recht op zichzelf, een gezond onderwerp, zag hij dat na het nemen van de typische malaria symptomen verscheen.

Vervolgens werkte hij op een programmatische en wetenschappelijke manier aan de doses en ontwikkelde hij verdunde en gedynamiseerde remedies om de genezende boodschap van het actieve principe te behouden en het energetisch te verbeteren door te trillen.

Zo kwam hij tot de voorbereiding van remedies met oneindig kleine doses van het actieve principe, die tegenwoordig steeds gespecialiseerder worden en niet alleen betrekking hebben op de behandeling van het symptoom van de stoornis, maar bovenal op de ' grond ', dat wil zeggen de algemene toestand van de patiënt die heeft bijgedragen aan het begin van de ziekte, om onevenwichtigheden te corrigeren.

Homeopathie, een ander medicijn?

In sommige landen is homeopathie een van de onconventionele geneesmiddelen, met Zwitserland als uitzondering, die het sinds 2017 heeft opgenomen in conventionele geneesmiddelen, Frankrijk dat het officieel erkende in 1965, het Verenigd Koninkrijk in 1945, en Duitsland, België, Luxemburg, Nederland.

In Italië heeft de Italiaanse AIFA, het Italiaanse drugsagentschap, als geldige 3.000 homeopathische geneesmiddelen erkend die tegen het einde van 2018 deel zouden moeten uitmaken van het handboek, zodra de relevante dossiers zijn voltooid.

Dit is een klein succes dat een goed voorteken is voor bredere systemen en meer en meer landen. De verspreiding van homeopathie, van degenen die worden behandeld met homeopathie en van homeopathische artsen is echt enorm, en ten slotte kan het zelfs in Italië betaalbaar worden voor iedereen.

Natuurlijk zijn we nog steeds ver verwijderd van werkelijkheden zoals Frankrijk, Duitsland en Zwitserland, waar echte ziekenhuizen van geïntegreerde geneeskunde bestaan, waar de omstandigheden het toelaten, behandelingen worden uitgevoerd met betrekking tot de wereldwijde gezondheid van het individu, van zijn type en van de psychologische sfeer, met natuurlijke remedies, variërend van fytotherapica tot homeopathie.

De homeopathische arts

Het gezondheidscijfer dat het beroep van homeopaat uitoefent, moet noodzakelijkerwijs een arts zijn, omdat we in ieder geval spreken van geneeskunde, conventioneel of onconventioneel, en daarom van een 'medische daad'. Maar waar vormen homeopaten zich en kwalificeren ze zich?

Op dit moment zijn er in Italië geen echte specialisatiecursussen aan de universiteiten, aangezien homeopathie nog niet is erkend als conventionele geneeskunde, maar er zijn meesters voor apothekers aan de universiteiten van Siena en Bergamo en particuliere ECM geaccrediteerde scholen waar ze kunnen toegang tot afgestudeerden in geneeskunde en chirurgie, farmacie, diergeneeskunde en tandheelkunde.

Ze bieden zeer gestructureerde curricula met verschillende onderwijsniveaus om tegemoet te komen aan de verschillende behoeften van professionals, van een jaarlijkse basiscursus tot een meer geavanceerde opleiding van twee jaar, tot voortdurende permanente educatie in de geïntegreerde geneeskunde. Deze scholen zijn gemakkelijk herkenbaar aan online onderzoek en bieden informatie over hun studietraject en leraren.

Een curiositeit: in Frankrijk is er een controversiële situatie, het was in feite de historische cursus van specialisatie in Homeopathie aan de Universiteit van Lille en voor enkele jaren zelfs aan de Universiteit van Bordeaux opgehouden redenen te wijten aan de niet-evolutie van de homeopathie met de tijden en de ineffectiviteit ervan, maar er zijn veel andere universiteiten waar deze cursussen actief zijn gehouden.

Wie weet zijn er soms vormende involuties of gewoon belangen van andere aard die "op de tafel van discussies" geplaatst moeten worden.